ماجراهای پدینگتون

داستان هر قسمت این سریال موضوعی جدید و مجزّا دارد که حول محور پدینگتون، خرس قهوه‌ای بامزه، خانواده‌ی براون و اتفاقاتی که برای آن‌ها رخ می‌دهد می‌گردد. برای مثال در قسمت اول، پرنده‌ای کوچک که بالش آسیب دیده است به‌طوراتفاقی وارد خانه می‌شود. خانم برد و پدینگتون سعی می‌کنند از او مراقبت کنند تا بهبود پیدا کند. در آخر پدینگتون علی‌رغم میل باطنی‌اش که می‌خواست پرنده را پیش خودش نگه دارد، اجازه داد پرواز کند و او را ترک کند. در ابتدا و انتهای هر قسمت، پدینگتون نامه‌ای برای خاله لوسی، سرپرست اصلی خود، می‌نویسد و در آن چیزهایی را که امروز یاد‌ گرفته است بازگو می‌کند.

• هر قسمت از این سریال عنوان خاصی دارد که می‌تواند موضوع گفت‌وگوی شما با فرزندتان باشد. مفاهیمی که به آن‌ها پرداخته شده کاملاً روزمره هستند و می‌توانند فرصت‌های مناسبی برای گفت‌وگو راجع به مسائل مختلف زندگی باشند. پدینگتون کارها را به روش خودش انجام می‌دهد که معمولاً هم خرابکاری می‌کند. از کودک خود بپرسید: بهتر بود پدینگتون چطوری کارش را پیش ببرد؟ اگر تو جای او بودی، چطور آن کار را انجام می‌دادی؟ اگر ببینی مامان، بابا، داداش یا آبجی ناراحت هستند، چکار می‌کنی؟ چطوری خوشحالشان می‌کنی؟ وظایف مامان و بابا در خانه چه چیزهایی است؟ تو هم وظیفه‌ای داری؟ پدینگتون هر شب چیزهای جدیدی را که یاد گرفته مرور می‌کند و می‌نویسد. به نظرت چرا این کار را می‌کند؟ خلاصه: عنوان هر قسمت را موضوع گفت‌وگو با فرزندتان کنید. از کودک بخواهید خود را جای پدینگتون بگذارد. وظایف اعضای خانه را مرور کنید.

در این انیمیشن تاکید زیادی روی مفهوم «خانواده» می‌شود به‌طوری‌که تمام شخصیت‌های اصلی آن اعضای یک خانواده هستند که درکنارِهم همراه با پدینگتون زندگی می‌کنند. در این انیمیشن خانواده جایی است که تمام مشکلات در آن حل می‌شود، همه‌ی اعضا نسبت به یکدیگر احساس مسئولیت می‌کنند، به یکدیگر عشق و محبت می‌ورزند و درکل، همه‌چیز حول محور این مفهوم مقدّس معنا می‌یابد. مثلاً در یک قسمت، همه‌ تلاش می‌کنند که وظیفه‌ای را برای پدینگتون مشخص کنند تا او با انجام‌دادن این وظیفه، خودش را واقعاً جزء خانواده بداند. در قسمتی دیگر، پدینگتون و مادربزرگ (خانم برد)، تصمیم می‌گیرند برای روز پنکیک، سایر افراد خانواده را شگفت‌زده کنند. ازطرف‌دیگر، کمترین میزان پرخاشگری یا بداخلاقی در این خانواده دیده نمی‌شود. اتفاقی که با دیدن این انیمیشن برای فرزند شما می‌افتد این است که در ذهن او نگرش منفی‌ای نسبت به خانواده شکل نمی‌گیرد و همیشه خانه را منبع آرامش خود می‌داند. این نکته هم مهم است که در این خانه، هر فردی بنا به نقشش، وظایفی اختصاصی دارد. مثلاً مادر در جایگاه خاصی است و مسئولیت‌های مخصوص‌به‌خود را دارد که با نقش پدر متفاوت است و همین‌طور برای دو فرزند خانواده. خوب است که با فرزند خود درباره‌ی جایگاه هرکس در خانه‌ی خودتان صحبت کنید. همان‌طورکه گفته شد، یک قسمت راجع‌به انجام کارهای خانه بود. در این قسمت مفهوم ارزشمند «کار» نیز به‌زیبایی بررسی و ترسیم شده است. شما نیز می‌توانید به کودک [بزرگ‌تر از 7 سال] خود، کارهایی را تحت عنوان وظیفه محوّل کنید تا مفهوم کار در ذهن فرزند شما به‌عنوان یک ارزش نهادینه شود. پدینگتون در سکانس ابتدایی و انتهایی هر قسمت، درحال نوشتن نامه به خاله لوسی است. او در این نامه تجربه‌های جدیدی را که هر روز پیدا کرده و چیزهای تازه‌ای را که یاد گرفته است برای خاله لوسی بازگو می‌کند. این موضوع فرصت خوبی است برای شکل‌گیری رفتار «مراقبه و محاسبه» در فرزند دبستانی شما. او می‌تواند هر شب تجربیات جدیدش را با خود مرور کند و سعی کند در روزهای آینده بهتر باشد. توجه داشته باشید که این مراقبه و محاسبه، برای سنین زیر 7 سال توصیه نمی‌شود. به این دلیل که بچه‌ها تا این سن، به‌صورت طبیعی و در دنیای بازی‌های کودکانه‌ی خود، این مراقبه و محاسبه را دائماً و پیوسته پس از هر عمل خود انجام می‌دهند. پدینگتون معمولاً با نیت خوب کارها را شروع می‌کند، ولی در فرآیند انجام آن عمل‌ها، اشتباهاتی می‌کند و گاهی شکست می‌خورد. با کودک خود دراین‌باره صحبت کنید که قرار نیست همیشه کارها آن‌طور که از قبل پیش‌بینی می‌شدند پیش بروند. خطاها و اشتباهات نیز حقایقی جدانشدنی از کارها هستند و نباید ما را ناراحت کنند. بلکه باید از آن‌ها درس بگیریم و با امید و نشاط، به راه خود ادامه دهیم. خلاصه: به مفاهیم «خانواده» و «کار» به‌خوبی پرداخته شده است. پدینگتون اگر هم خرابکاری می‌کند، نیت خوبی داشته است. او در انتهای هر روز، تجربیات خود را مرور و اصطلاحاً کارهایش را «محاسبه» می‌کند.