داربی اوگیل و آدم کوچولوها

داربی اوگیل (آلبرت شارپ) شغل خود را به یک مرد جوان‌تر (شان کانری) از دست می‌دهد. در راه بازگشت به خانه برای گفتن این خبر به دخترش کیتی (جنت مانرو)، او به طور اتفاقی وارد قلمرو زیرزمینی لپرکان‌ها می‌شود. با اینکه به او گفته می‌شود که نمی‌تواند قلمرو را ترک کند، داربی فرار می‌کند و شاه برایان (جیمی اودیا) به دنبال او می‌آید. برایان به صورت غیرمنتظره‌ای به دارایی داربی تبدیل می‌شود و داربی از او می‌خواهد که سه آرزویش را برآورده کند تا در ازای آن، برایان را آزاد کند.

• خانواده‌ها می‌توانند درباره پیام‌های فیلم گفتگو کنند. شخصیت‌های فیلم چه چیزهایی یاد می‌گیرند؟
• چگونه این فیلم شوخ‌طبعی و فرهنگ ایرلندی را منتقل می‌کند؟ آیا انعکاس مثبتی دارد یا کلیشه‌ای به نظر می‌رسد؟ چرا؟
• چگونه می توان کیتی را به عنوان یک شخصیت محکم و رهبری زن، به ویژه در فیلمی از دهه 1950، به تصویر کشید؟

دربی اوگیل و آدمک‌ها فیلمی محصول سال ۱۹۵۹ از کمپانی دیزنی است که در آن پیرمردی از یک روستای کوچک ایرلندی تلاش می‌کند تا سه آرزو از پادشاه لپرکان‌ها برآورده کند. این فیلم به‌طور کلی سالم و کمی قدیمی است (با حضور جوانی شان کانری) اما صحنه‌های نوشیدن الکل ممکن است برای برخی نگران‌کننده باشد. در یکی از صحنه‌ها، دربی و پادشاه برایان در یک رقابت نوشیدن ویسکی شرکت می‌کنند و تا زمانی که پادشاه برایان قادر به حرکت نیست، ویسکی می‌نوشند و شعرهای بامزه می‌گویند. یک درگیری در بار بین دو رقیب اتفاق می‌افتد که با مشت و بطری شکسته همراه است. داستان‌های خیال‌انگیز دربی در بار روستا اتفاق می‌افتد، جایی که مشتری‌ها نوشیدنی‌های تیره و ویسکی می‌نوشند و برخی در پس‌زمینه پیپ می‌کشند. یکی از شخصیت‌ها به دیگری پیشنهاد استنشاق توتون می‌دهد. برخی از صحنه‌های مربوط به بانشی (روح زن پیش‌گویی‌کننده مرگ در فرهنگ ایرلند) و کالسکه مرگ ممکن است برای بینندگان جوان‌تر و حساس‌تر ترسناک باشد، همچنین صحنه‌ای که یکی از شخصیت‌ها تهدید می‌کند دیگری را مثل بچه گربه به داخل آب بیندازد.

رسانه‌ها از لپرکان‌ها به عنوان فروشنده غلات و قاتل سریالی استفاده کرده‌اند، اما دیزنی و کارگردان رابرت استیونسون موفق شدند جذابیت شیطنت‌آمیز آنها و جایگاه اساسی‌شان در سنت ایرلندی را به تصویر بکشند. عناصر مرکزی داستان چند لایه‌ای (بر اساس آثار اچ.تی. کاوانا)، استفاده ماهرانه از عکاسی با جلوه‌های ویژه و گروهی از بازیگران توانا و موفق است. خود داربی شخصیتی رنگارنگ مانند داستان‌هایش دارد و با پادشاه برایان هم‌ترازی می‌شود که موفق می‌شود در حالی که علاقه خود را به داربی، هم به عنوان یک رقیب شایسته و هم یک دوست صمیمی نشان می‌دهد، از کلیشه دوری کند.فیلم ترکیبی غنی از غیرواقعی بودن محیطی و واقعگرایی زمینی را ارائه می‌کند (در مه‌های کوه پری، ناکناشیگا، جایی که پوکاس حکومت می‌کنند، و دکور روستایی، موسیقی شورانگیز و چهره‌های اصیل صخره‌ای). در شکوه جوانی خود، شان کانری در صحنه‌هایش با جذاب جنت مونرو می‌درخشد (و می‌خواند!). او سرزنده و مدرن است، او را به رقص دعوت می‌کند و اولین بوسه‌شان را آغاز می‌کند. رابطه عاشقانه پرفراز و نشیب‌شان بعد گرم و صمیمی به داستان اضافه می‌کند. ممکن است کودکان و حتی بزرگسالان در فهم برخی از لهجه‌های ایرلندی مشکل داشته باشند، اما این لهجه‌ها طعم و مزه داستان را افزایش می‌دهند و مانع درک مطلب اساسی نمی‌شوند. داربی اوگیل و مردم کوچک، محصول همان دوره دیزنی که فیلم محبوب "پیرمرد و دریا" را ساخت، خود یک کلاسیک است.