ریگان

در فیلم ریگان، آندری نویکوف (الکسی اسپارو)، سیاستمدار جوان و رو به رشد روسی، با ویکتور پترویچ (جان ویت)، مامور بازنشسته کا گ ب، ملاقات می‌کند تا در مورد سقوط اتحاد جماهیر شوروی اطلاعات کسب کند. پترویچ داستان رونالد ریگان (دنیس کواید) را تعریف می‌کند، کسی که سال‌ها پیشرفت او را دنبال کرده بود. ریگان، بازیگر هالیوود، به عنوان رئیس اتحادیه بازیگران سینما انتخاب شد و با تلاش‌های کمونیست‌ها برای کنترل اتحادیه‌ها مبارزه کرد. در آنجا، او با همسر دوم آینده‌اش، نانسی (پنلوپه آن میلر) ملاقات کرد. ریگان پس از تثبیت موقعیت خود در سیاست، به عنوان فرماندار کالیفرنیا انتخاب شد. او در سال ۱۹۷۶ تلاش ناموفقی برای نامزدی ریاست جمهوری آمریکا داشت و سپس در سال ۱۹۸۰ پیروز شد. ریگان در کاخ سفید از قدرت خود برای ادامه مبارزه با شوروی و کمونیسم استفاده کرد و حتی با شروع بیماری آلزایمر نیز از تلاش بازنماند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد خشونت ریگان صحبت کنند. چطور این خشونت را در مقایسه با آنچه در یک فیلم اکشن می‌بینید، ارزیابی می‌کنید؟ کدام معمولاً برای شما تأثیرگذارتر است؟
• چرا محبوبیت ریگان دوام آورده است؟ آیا فکر می‌کنید ریگان واقعی با نسخه‌ای که در این دراماتیزه‌سازی به تصویر کشیده شده، شباهت یا تفاوتی داشته است؟ آیا فیلم جانبدارانه است؟ آیا موضوع فیلم به‌درستی و منصفانه پرداخته شده است؟
• ریگان چگونه صداقت و استقامت خود را نشان می‌دهد؟ آیا او را الگوی مناسبی می‌دانید؟
• چگونه نوشیدن و سیگار کشیدن نشان داده شده است؟ آیا جذاب جلوه داده شده اند؟ آیا عواقبی وجود دارد؟ چرا این موضوع مهم است؟

والدین باید بدانند که ریگان یک فیلم زندگی‌نامه‌ای درباره رونالد ریگان (با بازی دنیس کواید)، چهلمین رئیس‌جمهور ایالات متحده است. این فیلم بیشتر بر اسطوره ریگان تمرکز دارد تا خود او، و از عیب‌ها و کاستی‌هایش می‌گذرد. خشونت شامل برخی اسلحه و تیراندازی (از جمله سوءقصد به جان ریگان)، مبارزه، مشت زدن، آشوبگران، تصاویر خبری خشونت‌آمیز، مشاجره، مرگ و ارجاع به رویدادهای خشونت‌آمیز است. وقتی کودکی در مقابل کسانی که او را قلدری می‌کنند، می‌ایستد، صدای مشت زدن از پشت دوربین شنیده می‌شود. شخصیت‌ها یکدیگر را می‌بوسند و با هم معاشقه می‌کنند، اما همه این‌ها خیلی ملایم است. زبان شامل استفاده گاه‌به‌گاه از کلمات «لعنتی» و «جهنم» است. شخصیت‌ها در طول فیلم سیگار می‌کشند و نوشیدن اجتماعی/تفریحی وجود دارد. یک شخصیت در حال سوءمصرف الکل نشان داده می‌شود (او مست می‌کند و بیهوش می‌شود) و یک مونتاژ از شخصیت‌هایی که قبل از مرگ سیگار می‌کشند، الکل می‌نوشند و قرص مصرف می‌کنند، وجود دارد. مونتاژ دیگری ریگان را در حال ساخت تبلیغات تلویزیونی برای بسیاری از محصولات دهه ۱۹۵۰ و ۱۹۶۰ نشان می‌دهد. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.

این فیلم زندگی‌نامه‌ای کلیشه‌ای، تلاشی سطحی و ناموفق برای اسطوره‌سازی است که بیشتر به میراث اهمیت می‌دهد تا به شخصیت واقعی مردی که پشت این افسانه قرار دارد. یک فیلم زندگی‌نامه‌ای خوب، مرکز احساسی را در یک شخصیت مشهور پیدا می‌کند، و یک فیلم زندگی‌نامه‌ای قابل قبول حداقل یک اجرای تحسین‌برانگیز در مرکز داستان دارد. اما فیلم ریگان هیچ‌کدام از این ویژگی‌ها را ندارد. کارگردانی این فیلم بر عهده شان مک‌نامارا است که در رزومه خود چندین فیلم کریسمس تلویزیونی، فیلم‌های براتز و دنباله‌های بابی جینیوس را دارد، و همچنین بازی خطرناک: قتل‌های میراث را که بسیار بد و آزاردهنده است. فیلم ریگان با انتخاب گیج‌کننده‌ای شروع می‌شود که یک جاسوس سابق کا‌گ‌ب داستان را روایت می‌کند. آیا واقعاً این شخص (که ظاهراً ترکیبی از چند فرد واقعی است) بهتر از همه ریگان را می‌شناسد؟ این تصمیم همچنین مبارزه با کمونیسم را به نقطه مرکزی فیلم تبدیل می‌کند که حداقل می‌توان گفت بحث‌برانگیز است.صحنه به صحنه فیلم یا از این دست است که «بعد این اتفاق افتاد» یا لحظات به‌اصطلاح «اسطوره‌ای» مثل پیش‌گویی (!) اینکه ریگان رئیس‌جمهور می‌شود. هیچ صحنه‌ای از فیلم طبیعی نیست و هیچ چیز شخصی را آشکار نمی‌کند. فیلم از هرگونه نقص و جنجال شخصیتی اجتناب می‌کند؛ برعکس فیلمی مثل «نیکسون» اثر الیور استون. و بعد نقش اصلی فیلم، کواید است. او معمولاً بازیگر دوست‌داشتنی و جذابی است، اما واقعاً نمی‌تواند مرکزیتی به شخصیت بدهد. صدایش بین خشن و نازک در نوسان است و اغلب لبخند آشنای کج‌اش را بر لب می‌آورد. همیشه بیشتر شبیه دنیس کواید به نظر می‌رسد تا ریگان. (جالب است بدانید برادرش رندی در دهه ۱۹۸۰ در برنامه شنبه شب زنده نقش ریگان را بازی کرد و این دو اجرا قابل مقایسه‌اند.) به همین ترتیب، هیچ‌یک از شخصیت‌های فرعی هم تأثیری ماندگار ندارند. طرفداران تاریخ و سیاست بهتر است به‌جای تماشای فیلم، صفحه ویکی‌پدیا ریگان را بخوانند.