دیدی (برادر کوچکتر)

دیدی ماجرای کریس وانگ ۱۳ ساله را دنبال می‌کند (ایزااک وانگ) – وانگ وانگ برای دوستانش، دیدی (برادر کوچکتر) برای خانواده تایوانی‌اش – در تابستان پیش از سال اول دبیرستانش در سال ۲۰۰۸. این داستان که توسط شان وانگ نوشته و کارگردانی شده، پر از اضطراب و خجالت کریس است، در حالی که به‌طور دست و پا شکسته سعی می‌کند با فرد مورد علاقه‌اش معاشقه کند، با گروه‌های دوستانه مختلط وقت بگذراند، خودش را به گروهی از اسکیت‌بازهای بزرگتر که سیگار می‌کشند و مهمانی می‌گیرند، بقبولاند، و از تلاش‌های مادرش (جوان چن) برای فرستادنش به کلاس‌های آمادگی SAT مثل دیگر نوجوانان آسیایی-آمریکایی در جامعه‌اش فرار کند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد جنبه‌های جهانی داستان دیدی در داستان‌های بلوغ صحبت کنند. چه چیزی باعث می‌شود که مبارزه کریس اصیل و قابل ارتباط باشد؟
• چگونه رسانه‌های اجتماعی و زمان استفاده از صفحه نمایش در این فیلم به تصویر کشیده شده است؟ کریس چگونه تحت تأثیر تمام زمانی که آنلاین می‌گذراند قرار می‌گیرد؟ والدین: با نوجوانان خود در مورد مرزها و محدودیت‌های استفاده از صفحه نمایش/رسانه‌های اجتماعی صحبت کنید.
• به چه روش‌هایی کارگردان شان وانگ موضوعات فرهنگی را در آثار خود گنجانده است یا اینکه بزرگ شدن به عنوان یک آمریکایی تایوانی نسل اول چگونه است؟
• چگونه رابطه بین شخصیت‌های نوجوان و والدینشان را توصیف می‌کنید؟ آیا این روابط واقع‌گرایانه هستند یا برای طنز اغراق‌شده‌اند؟ چگونه این فیلم ارتباط بین نوجوانان و والدین را ترویج می‌دهد؟

والدین باید بدانند که دیدی یک درام بلوغ دربارهٔ پسری ۱۳ سالهٔ آمریکایی-تایوانی است در تابستان قبل از شروع دبیرستان. این فیلم در کالیفرنیا در سال ۲۰۰۸ اتفاق می‌افتد و شامل الفاظ زشت و تند مکرر (ف*ک، ش*ت، احمق و غیره) در هر دو متن و گفتگوها است. فیلمنامه همچنین شامل کنایه‌ها و اظهارات جنسی (مثل خیس کردن آلت تناسلی و غیره) است، و یک دختر نوجوان آلت تناسلی یک پسر را از روی شلوارش لمس می‌کند، اما این کار او را عصبی می‌کند و از او می‌خواهد که دست بردارد. شخصیت اصلی کریس (ایزااک وانگ) در یک دعوا به صورت او مشت می‌زنند—به عنوان تفریح—و در یک صحنهٔ دیگر، یک بچه‌ای را که به او توهین می‌کرد، کتک می‌زند. نوجوانان الکل می‌نوشند و مواد مخدر مصرف می‌کنند، و در یک صحنهٔ خنده‌دار، یک شخصیت یک سیگار حشیش را می‌بلعد و بسیار مست می‌شود. با وجود تصمیمات عجولانه و خجالت‌آور کریس، در نهایت او خطوط گفتگو را با مادرش باز می‌کند و یاد می‌گیرد که خودش باشد. درام کمدی نویسنده و کارگردان شان وانگ دو جایزهٔ اصلی را در جشنوارهٔ فیلم ساندنس ۲۰۲۴ به دست آورد و تمرکز او بر داستان‌های نیمه خودزندگی‌نامه‌ای آسیایی-آمریکایی را پس از فیلم کوتاه نامزد اسکارش، نای نای و وای پو، ادامه می‌دهد. برای اطلاع از فیلم‌های بیشتر از این دست، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت نام کنید.

فیلم نیمه‌خودزندگی‌نامه‌ای وانگ، یک درام کمدی واقع‌گرایانه و احساسی است که دردهای دوران بلوغ و خودانتقادی‌های یک بچه مهاجر را به تصویر می‌کشد. این فیلم با بازی‌های خوب و کارگردانی هوشمندانه، شباهت‌هایی به فیلم هشتمین کلاس دارد و یادآوری می‌کند که دوران نوجوانی برای پسران هم به همان اندازه گیج‌کننده و دشوار است که برای دختران، حتی در دوران اولیه رسانه‌های اجتماعی. وانگ جوان هم در نقش دی‌دی، هم خنده‌دار و هم دل‌شکسته است، کسی که نمی‌داند چطور با دخترها صحبت کند یا در هویت خود احساس امنیت کند. و چن در نقش مادری درخشان است که شوهرش در تایوان زندگی می‌کند در حالی که او با دو بچه و مادرشوهر منتقد و سختگیرش دست و پنجه نرم می‌کند.در فیلم دیدی، اضطراب، درام و شرمندگی فراوانی وجود دارد، اما لحظات شاد و طنز آن به اندازه‌ای باهوشانه طراحی شده‌اند که از احساسی شدن بیش از حد فیلم جلوگیری می‌کنند. مانند دوران نوجوانی واقعی، فیلم‌نامه پایانی خوش و مرتبی را برای کریس به تصویر نمی‌کشد، اما او درس‌های زیادی را به سختی یاد می‌گیرد. کارگردانی مطمئن و استوار وانگ، موضوعات جدی زیادی را در تنها یک ساعت و نیم بررسی می‌کند. این نوع فیلم، بزرگسالان را به یاد جنبه‌های شرم‌آور دوران سیزده سالگی می‌اندازد، اما همچنین با هر کودکی از مهاجران که احساس متفاوت بودن یا «بامزه بودن» (همان احساس را در مورد هویت فرهنگی خود بگذارید) را به یاد می‌آورد، هم‌ذات‌پنداری می‌کند. وانگ با این فیلم، که نویسندگی و کارگردانی فیلم کوتاه نامزد جایزه آکادمی، نای نای و وای پو را نیز بر عهده داشته است، خود را به عنوان فیلمسازی در حال ظهور معرفی کرده است.