مادر

مادر (با بازی کیم هی-جا) تلاش‌های یک مادر را برای آزاد کردن پسرش، یون دو-جون (با بازی وون بین) از زندان در یک شهر کوچک در کره جنوبی، پس از متهم شدن او به قتل یک دانش‌آموز مدرسه محلی، به تصویر می‌کشد. ناامیدی و سرخوردگی او از نحوه برخورد ضعیف مقامات با پرونده پسرش، او را به اتخاذ تدابیر فزاینده و ناامیدانه‌ای برای آزاد کردن او سوق می‌دهد.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد خشونت در فیلم مادر صحبت کنند. چگونه بر شما تأثیر گذاشت؟ آیا هدف آن شوکه‌کننده یا هیجان‌انگیز بودن است؟ تفاوت آن چیست؟ تأثیر خشونت رسانه‌ای بر کودکان چیست؟
• در این فیلم صحنه‌های جنسی چگونه به تصویر کشیده شده‌اند؟ چه ارزش‌هایی را منتقل می‌کند؟
• درباره‌ی زبان تند و تیز فیلم صحبت کنیم. آیا ضروری به نظر می‌رسد یا اغراق‌آمیز؟ چه تاثیری بر فیلم می‌گذارد؟ آیا زیرنویس‌ها بر تاثیر زبان فیلم تاثیرگذار بودند؟
• فیلم چگونه ناتوانی‌های یادگیری را به تصویر می‌کشد؟ شخصیت یون دو جون چگونه توسط دیگران مورد رفتار قرار می‌گیرد؟ چه اقدامات بیشتری می‌توانست برای کمک به او در زمان متهم شدن به قتل انجام شود؟
• درباره تلفن‌های همراه و دستگاه‌های ضبط دستی که در فیلم استفاده شده‌اند صحبت کنید. فناوری امروز تا چه اندازه متفاوت است و چگونه تلفن‌های هوشمند احتمالاً مسیر تحقیقات جنایی فیلم را تغییر می‌دادند؟

والدین باید بدانند که مادر (همچنین با نام مادئو شناخته می‌شود) یک فیلم کمدی-درام سیاه کره‌ای (با زیرنویس انگلیسی) است که حاوی خشونت، الفاظ تند و موضوعات جنسی است. این فیلم توسط بونگ جون-هو نوشته و کارگردانی شده است که فیلم انگل او در سال ۲۰۲۰ برنده جایزه اسکار بهترین فیلم شد. بعد از اینکه یون دو-جون (وون بین) - مردی با مشکلات یادگیری - به دلیل شواهد غیرمستقیم علیه او به عنوان مظنون اصلی در یک پرونده قتل پر سر و صدا تبدیل می‌شود، مادرش (کیم هه-جا) سعی می‌کند قاتل واقعی را پیدا کند. چندین مورد از آسیب‌دیدگی افراد وجود دارد که باعث خونریزی می‌شود، به‌ویژه وقتی که یک شخصیت لگد محکمی به صورت می‌خورد و یک دندان خود را از دست می‌دهد. شخصیت دیگری با آچار مورد حمله قرار می‌گیرد که منجر به مرگ او می‌شود، قبل از اینکه خانه‌اش به آتش کشیده شود. در سراسر فیلم از الفاظ تند و جنسی استفاده می‌شود. شخصیت‌های مرد در مورد شخصیت‌های زن و رابطه جنسی آنها با استفاده از کلمات و عبارات تمسخرآمیز و تحقیرآمیز صحبت می‌کنند، و به یکی از شخصیت‌های جوان به عنوان داشتن واژن دختر مدرسه‌ای اشاره می‌شود. یک صحنه رابطه جنسی وجود دارد که در آن هر دو شخصیت برهنه هستند و نیمه بالایی بدن آنها به وضوح دیده می‌شود. همچنین عکس‌های اغواکننده‌ای وجود دارد که برخی از آنها شامل شخصیت‌هایی است که رابطه جنسی با لباس نیمه باز دارند. شخصیت‌ها به طور منظم در حال نوشیدن - گاهی اوقات به صورت افراطی - و همچنین سیگار کشیدن دیده می‌شوند. برای اطلاع از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت نام کنید.

فیلم مادر (یا Madeo در عنوان اصلی) به کارگردانی بونگ جون هو، مانند فیلم برنده اسکار او به نام انگل، یک طنز بی‌رحمانه از نهادهای ناکارآمد کره جنوبی است. این فیلم همچنین به بررسی چگونگی روی آوردن افراد ناتوان به تاکتیک‌هایی می‌پردازد که از خطوط اخلاقی و قانونی عبور می‌کنند. این فیلم با فیلمبرداری غنی و ماهرانه، بدون اتلاف وقت، بیننده را به دنیای شخصیت‌ها می‌کشاند. ناامیدی‌های آنها هم مرکز اخلاقی و هم هسته عاطفی فیلم را تشکیل می‌دهند.با این حال، ساعت اول هم کند است و هم از نظر داستان ضعیف، که تماشای آن را آزاردهنده می‌کند. تکیه زیاد بر اجراهای کمدی گسترده‌ای که بسیاری از فیلم‌های بونگ را تضعیف می‌کند، به نمایشی افراطی از مشکلاتی که افراد آسیب‌پذیر در زندگی روزمره خود با آن مواجه هستند، منجر می‌شود. پایان فیلم تکان‌دهنده و به یادماندنی است، اما در کل تماشای آن یکنواخت است و احتمالاً فقط طرفداران متعصب بونگ از آن لذت خواهند برد.