خانه عروسک

در "خانه عروسک"، راستین (با بازی بارون گایسلر) یک معتاد بی‌مسئولیت و خواننده‌ای کاملاً بی‌استعداد در یک گروه فیلیپینی است. در فلش‌بک‌ها و فلش‌فوروارد‌ها، متوجه می‌شویم که او زندگی قبلی خود را در رتردام گذرانده است، جایی که با شینا، زنی زیبا ازدواج کرده که به دلیل رفتارهای سرکش و لجبازانه او، او را ترک کرده است. در فلش‌بک‌های بعدی، متوجه می‌شویم که شینا دختر کوچکی داشته که با یک مرد هلندی بزرگ می‌کرده، تا اینکه هر دو در یک سانحه رانندگی فوت کردند. دختر آنها، یومی (با بازی التیا روداس در نقش جوان‌ترش)، اکنون با سرپرستی دلسوز راشل، بهترین دوست شینا که درگذشته (با بازی کترینا بران) و همچنین باوک، دوست دیگرش (با بازی فی پالموس) زندگی می‌کند. راستین که از مرگ ناشی از مصرف بیش از حد یکی از اعضای گروهش به شدت شوکه شده، راهی رتردام می‌شود تا بتواند با دختر رها شده‌اش آشتی کند. او از نامی دروغین هنگام ملاقات با باوک و یومی در خیابان استفاده می‌کند. با این حال، باوک از این غریبه می‌خواهد که به عنوان پرستار بچه از یومی مراقبت کند. راستین همچنان به نوشیدن الکل و مصرف مواد مخدر ادامه می‌دهد و رفتارهای بی‌مسئولانه‌ای از خود نشان می‌دهد که می‌تواند برای والدین کودکان کوچک کابوس‌وار باشد. فیلم در زمان حال آغاز می‌شود و در زمان حال نیز به پایان می‌رسد، جایی که یومی بزرگ‌سال (با بازی مری جوی آپوستول) سرانجام حقیقت را درباره پدرش می‌فهمد.

• خانواده‌ها می‌توانند درباره‌ی تأثیر مصرف مواد مخدر بر خانواده‌ها صحبت کنند. اعتیاد راستین چه تأثیری بر همسر و فرزندش داشت؟
• چرا فکر می‌کنی سرپرست‌های یومی نمی‌خواستند او بداند راستین پدر بیولوژیک اوست؟
• بوک اصلاً رستین را نمی‌شناسد، اما یومی را به او برای نگهداری می‌سپارد. آیا فکر می‌کنید این کار مسئولانه و ایمن بوده است که یک غریبه را برای نگهداری بچه بپذیرند؟

خانه عروسک" داستان مردی است که به دنبال رهایی از مشکل اعتیاد به مواد مخدر خود است و امید دارد با بازگشت به سرپرستی دخترش که سال‌ها پیش او را رها کرده بود، زندگی خود را دوباره بسازد. صحنه‌هایی از مصرف مواد مخدر و الکل در فیلم وجود دارد که با لحظاتی از زمان هوشیاری او در تعادل است، زمانی که او را در کنار دختر جوانش نشان می‌دهد که از رابطه بیولوژیکی آن‌ها بی‌خبر است. یک مرد بر اثر مصرف بیش از حد مواد مخدر جان خود را از دست می‌دهد، در حالی که مرد دیگری پس از بستری شدن در بیمارستان از این حادثه جان سالم به در می‌برد. همچنین مرد دیگری در فیلم دیده می‌شود که دچار سکته مغزی شده و از نظر ذهنی آسیب دیده است. در این فیلم از کلمات و عبارات تندی مانند "فحش"، "کلمات رکیک"، "لعنتی"، "جهنم"، "احمق"، "کثافت" و "گاز معده" استفاده شده است. این فیلم به زبان تاگالوگ و با زیرنویس انگلیسی است.

اگرچه فیلم "خانه عروسک" از نیت و هدف خوبی برخوردار است، اما به دلیل ساخت ضعیف، احساسات واقعی آن تحت‌الشعاع بی‌کفایتی کامل فیلم قرار می‌گیرد. اکنون تعداد زیادی فیلم بین‌المللی متوسط وجود دارد که بسیاری از آنها توسط نت فلیکس پر اشتها برای محتوا تأمین مالی می‌شوند. اگرچه این حمایت مالی گاهی منجر به خلق آثار بزرگی توسط افراد بااستعداد می‌شود، اما اغلب عناوینی را تولید می‌کند که درصد آشغال‌ها را به صورت نمایی افزایش می‌دهند. شاید کارگردان ماریا آنچتا روزی اصول اساسی فیلم‌سازی منسجم را یاد بگیرد، اما در این فیلم، او با پنج یا بیشتر فلش‌بک شروع می‌کند که در ده دقیقه اول به سرعت از کنار ما می‌گذرند و ما را در مورد موقعیت زمانی خود سردرگم می‌کنند. پیوستگی از پنجره بیرون افتاده است. یک شات تصادفی نشان می‌دهد که ساعت برج ۸:۵۰ را نشان می‌دهد. یک ثانیه بعد نمای نزدیک همان ساعت ۱:۰۰ را نشان می‌دهد. چند دقیقه بعد، همان ساعت ۹:۱۵ را نشان می‌دهد و مدت کوتاهی بعد، صدای پنج ناقوس ساعت را می‌شنویم که نشان می‌دهد به نوعی ۵:۰۰ است. این فیلم حدود ۳۰ دقیقه طولانی‌تر از حد معمول است، بنابراین تصاویر ساعت چیزی بیشتر از یک پرکننده گیج‌کننده نیستند.متاسفانه، هیچکس شخصیت‌های این فیلم را با افراد واقعی اشتباه نمی‌گیرد. چه کسی اجازه می‌دهد یک غریبه از خیابان از بچه‌اش نگهداری کند؟ وقتی رستین قبول می‌کند که از بچه نگهداری کند، انتظار می‌رود که بیش از پیش مراقب باشد تا طبق قوانین تعیین‌شده توسط والدین عمل کند. اما برخلاف دستورالعمل‌ها، او دختر را جایی می‌برد و اجازه می‌دهد از دید او خارج شود: دو کار کاملاً اشتباه. بعد از اینکه از او خواسته می‌شود فاصله بگیرد، او دختر را به یک هتل می‌برد و از گفتن مکان آن‌ها به مادر خوانده‌اش خودداری می‌کند! بیشتر والدین در چنین شرایطی پلیس را خبر می‌کردند، اما این اتفاق در این دنیای غیرواقعی رخ نمی‌دهد. واضح است که رستین در چنگال اعتیاد گرفتار است، اما او همچنین دارای شخصیتی خودخواه است که باعث می‌شود سخت بتوان با او ارتباط برقرار کرد. این فیلم ادعا می‌کند که بر اساس یک داستان واقعی ساخته شده است، اما این موضوع باعث نمی‌شود که فیلم خوبی باشد.