مرد سقوط کرده

شخصیت‌ها: کلت سیورز: یک بدلکار فوق حرفه‌ای. کمر کلت در یک حادثه می‌شکند و مجبور می‌شود مدتی طولانی از کار کنار بکشد. جودی مورنو : یک مدیر فیلمبرداری سابق که حالا در حال کارگردانی کردن فیلمی بزرگ است. جودی و کلت قبل از مجروح شدن کلت با یکدیگر در رابطه عاشقانه بودند. تام رایدر: بازیگر بسیار معروف سینما که شخصیتی خودخواه و راحت طلب است. گیل مِیِر: مدیر برنامه تام رایدر که مسئول رسیدگی به کار تولید فیلم‌هایی که او در آن بازی می‌کند و امور شخصی زندگی او است. داستان اثر: کلت سیورز که در بهترین نقطه حرفه خود قرار دارد و رابطه عاشقانه خوبی با جودی دارد در یکی از بدلکاری‌هایش دچار سانحه شده و آسیبی بسیار جدی به کمر او وارد می‌شود. کلت بعد از حادثه، تماسش با تمامی افرادی که قبلا می‌شناخته را قطع می‌کند و به عنوان مسئول پارک خودرو‌ی یک رستوران مشغول به کار می‌شود.18 ماه بعد گیل با او تماس می‌گیرد و از او درخواست می‌کند برای انجام بدلکاری در فیلمی که جودی کارگردان آن است، بپیوندد. کلت بعد از حضور در صحنه فیلمبرداری، متوجه می‌شود جودی اصلا از ماجرا خبر ندارد و حتی از او به خاطر ناپدید شدنش عصبانی است. گیل به کلت می‌گوید تام رایدر ناپدید شده و در واقع برای پیدا کردن اوست که کلت را به آنجا کشانده. کلت برای شکست نخوردن جودی در فیلمش قبول می‌کند و به دنبال تام می‌رود. در مسیر جست و جوی تام اتفاقات عجیبی برای کلت می‌افتد و یک هتلی که تام در آن بوده یک جنازه پیدا می‌کند. در ادامه جست و جو هایش کلت، تلفن همراه تام را از یکی از دستیارانش می‌گیرد و در آن، فیلمی که نشان می‌دهد تام به طور اتفاقی بدلکارش را هل داده و او را کشته است پیدا می‌کند. در همین حین چند نفر مسلح به او و دوستش که همراه اوست حمله می‌کنند و او را گروگان می‌گیرند. کلت متوجه می‌شود همه چیز از ابتدا نقشه گیل و تام بوده و قتل را به گردن کلت انداخته‌اند و بعد مرگ او را شبیه به خودکشی جلوه دهند. کلت فرار می‌کند و به جودی که از اخبار پخش شده وحشت زده است حقیقت را می‌گوید. کلت و جودی به کمک بدلکاران دیگر فیلم تصمیم می‌گیرند تام رایدر را که از اجرای صحنه‌هایی که بدلکاری لازم دارد می‌ترسد در این شرایط قرار دهند و در آخر از او اعتراف می‌گیرند. در پایان جودی فیلمش را با بازیگری دیگر به پایان می‌رساند و رابطه اش با کلت را از سر می‌گیرد.

چرا 15 سال؟ با وجود ناهنجاری‌ها و همچنین خشونتی که در شرح معیار‌ها گفته شد بهتر است افراد زیر 15 سال به تماشای فیلم ننشینند. توصیه می‌کنیم نسخه پالایش شده فیلم را تماشا کنید؛ در این صورت با توجه به شرح میزان خشونت فیلم به صلاح دید والدین افراد بالای 12 سال نیز ممکن است بتوانند مخاطب فیلم باشند. نقش ما چیست؟ این فیلم یک اثر اکشن-کمدی-درام است که در دل روایتی پر سر و صدا از اتفاقاتی که برای یک بدلکار سینما می‌افتد چند موضوع را روایت کرده است. معرفی شغل بدلکاری و سختی‌ها و خطرات آن، نمایش یک داستان جنایی-معمایی با رگه‌های طنز و از همه مهم‌تر رساندن این پیام که انسان‌ها موجودات ارزشمندی هستند و اگر شکست بخورند، آسیب ببینند یا مجبور شوند از دیگران کمک بگیرند از ارزش آنان کم نمی‌شود. پیام این فیلم به طور واضح به مخاطب داده می‌شود اما می‌توانید با فرزندان خود در خصوص این که ترجیح می‌دهند خودشان در خصوص احساساتشان تصمیم بگیرند یا دیگران برای محافظت از آنان این کار را به عهده بگیرند صحبت کنید. یکی از آسیب‌هایی که همواره روابط صمیمانه انسان‌ها از روابط خانوادگی و عاشقانه گرفته تا روابط دوستانه را تهدید می‌کند همین موضوع است. افراد گاهی ترجیح می‌دهند برای محافظت از خودشان یا دیگری تمام تصمیم گیری‌ها را بر عهده بگیرند و اختیار و اراده طرف مقابلشان را سلب کنند.

دیوید لیتچ، کارگردان، با بازآفرینی مجموعه تلویزیونی دهه ۱۹۸۰ با بازی لی مِیجرز، اثری پرانرژی و هیجان‌انگیز خلق کرده که تماشای آن برای خانواده‌هایی که نوجوان دارند، می‌تواند سرگرم‌کننده باشد. شما می‌توانید بدون دیدن مجموعه اصلی نیز از این فیلم لذت ببرید، اما طرفداران باید بدانند که لیتچ عناصر مهمی را بازگردانده است: نمایش کار طاقت‌فرسا و خطرناکی که بدلکاران برای سرگرم کردن ما انجام می‌دهند و همچنین خونسردی و جذابیت کولت سیورز. کولت که الهام‌بخش و الگوی بسیار خوبی است (به‌ویژه در نقش رایان گاسلینگ)، به‌طور خودجوش فروتن است. گویی فروتنی ویژگی‌ای است که سرگرمی‌ها در سال‌های اخیر آن را به فراموشی سپرده‌اند—غفلتی که به زندگی واقعی نیز سرایت کرده است. اما همان‌طور که در ترانه‌ی گیرای فیلم (که در اینجا با انرژی توسط بلیک شلتون اجرا شده) می‌گوید: "ممکن است از ساختمانی بلند بیفتم، ممکن است با خودروی نو تصادف کنم، چون من بدلکار ناشناس هستم، که ردفورد را به ستاره تبدیل کرد.به جز کالت و جودی، شخصیت‌های این داستان به صورت اغراق‌آمیز و طنزآمیزی ترسیم شده‌اند و داستان بر اساس واقعیت نیست. این نیز اشاره‌ای دیگر به سبک احمقانه سریال‌های اکشن دهه ۸۰ است؛ به یاد بیاورید که آن دوران، دوران آقای تی و کیت، ماشین سخنگو بود. اما داستان تا این حد اهمیت ندارد. در عوض، لیتچ بینندگان را به پشت صحنه فیلم می‌برد و به آن‌ها نشان می‌دهد که زندگی در پشت صحنه فیلم چگونه است؛ از جمله خندیدن به ویژگی‌های خاص کسانی که در برخی نقش‌ها هستند (تهیه‌کننده مضطرب و عصبانی، ستاره خودشیفته فیلم، دستیار کارگردانی که با تهدید کارها را پیش می‌برد و غیره). او همچنین لذت این را به ما می‌چشاند که احساس کنیم بخشی از گروه فیلمبرداری هستیم، همراه با کالت بر روی سیم‌ها حرکت می‌کنیم، از گلوله‌ها می‌گریزیم و می‌خندیم. بله، شاید کمی احمقانه باشد، اما «مردی که سقوط کرد» بسیار سرگرم‌کننده است.