از دیدگاه ما

جک (ریک گلسمن)، هریسون (آلبرت روتکی) و وایت (سوئ آن پین) همگی دارای اختلال طیف اوتیسم هستند و در آپارتمانی در لس آنجلس با یکدیگر زندگی می‌کنند. در حالی که آنها فراز و نشیب‌های شغل، خانواده و زندگی اجتماعی را پشت سر می‌گذارند، دستیارشان مندی (سوزی بیکن) به آنها کمک می‌کند تا با یکدیگر کنار بیایند، و همچنین از حمایت برادر وایت، ون (کریس پنگ) و پدر جک، لو (جو مانتگنا) برخوردارند. ساخته جیسون کاتیمز (سریال‌های روشنایی جمعه شب و پدر و مادر).

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد اوتیسم و نمایش افراد مبتلا به اوتیسم در این سریال صحبت کنند. آیا شخصیت‌های ویولت، جک و هریسون واقع‌گرایانه هستند؟ آیا آنها شبیه به دیگر افراد مبتلا به اوتیسمی هستند که می‌شناسید؟ آیا نمایش اوتیسم در این سریال معتبر است؟
• بینندگان در مورد هریسون، جک و ویولت چه احساسی باید داشته باشند؟ آیا باید از آنها خوشمان بیاید؟ با آنها ارتباط برقرار کنیم؟ از آنها بخندیم؟ چطور می‌توان فهمید؟ چطور فیلم‌ها و سریال‌های تلویزیونی احساسات ما را نسبت به شخصیت‌ها منتقل می‌کنند؟ در مورد مندی، ون، جو و دیگر اعضای خانواده و عزیزان مرتبط با هر شخصیت چه احساسی باید داشته باشیم؟ آیا سریال‌های تلویزیونی باعث می‌شوند با بیش از یک شخصیت در یک زمان ارتباط برقرار کنیم؟
• چگونه شخصیت‌های این نمایش شهامت و پشتکار را در تلاش خود برای یافتن زندگی و خوشبختی اصیل نشان می‌دهند؟ چرا این نقاط قوت شخصیتی مهم هستند؟

والدین باید بدانند که این مجموعه در مورد سه هم اتاقی بزرگسال است که هر کدام در طیف اوتیسم قرار دارند و آپارتمان و زندگی خود را در لس آنجلس به اشتراک می‌گذارند. شخصیت‌ها از نظر سن، نژاد، قومیت و عوامل دیگر متنوع هستند و شخصیت‌های نورو-دایورژن و نورو-تیپیک هر دو به عنوان انسان‌هایی با اراده، شرافت و احترام به تصویر کشیده می‌شوند. پیوندهای خانوادگی قوی هستند و اعضای خانواده و سایر عزیزان در نهایت یکدیگر را می‌پذیرند و از هم حمایت می‌کنند، حتی اگر با هم بحث کنند و گاهی رفتارهای نامناسبی داشته باشند. مسائل جنسی می‌تواند صریح باشد؛ به خصوص یکی از شخصیت‌ها به دنبال عشق و رابطه جنسی است و اغلب به روش‌هایی که ممکن است نامناسب به نظر برسد، آن را بیان می‌کند. ما شاهد بوسیدن شخصیت‌ها هستیم و سپس آن‌ها را در رختخواب در لباس زیرشان بعد از رابطه جنسی می‌بینیم. خشونت به ندرت اتفاق می‌افتد، اما شخصیت‌ها در یک صحنه احساسی با هم درگیر می‌شوند و همدیگر را هل می‌دهند، و یکی از شخصیت‌ها به سرطان پیشرفته مبتلا است که بر خط داستانی و سایر شخصیت‌ها تأثیر می‌گذارد. زبان مورد استفاده شامل کلمات فحش و ناسزا مانند "ف--ک" و "ش--ت" است، و همچنین کلمات زشت و توهین‌آمیز مرتبط با نورو-دایورژن مانند "retarded". شخصیت‌ها در مهمانی‌ها الکل می‌نوشند، اما کسی مست به نظر نمی‌رسد. شخصیت‌ها شجاعت و پشتکار خود را نشان می‌دهند، زیرا به آرامی مسائل را حل می‌کنند و راه‌حل‌هایی برای مشکلات پیدا می‌کنند.

قدرتمند، صادقانه احساسی و به نوبت خنده‌دار و دلخراش، این درام کمدی در مورد سه هم اتاقی با اختلال طیف اوتیسم که تلاش می‌کنند زندگی گیج‌کننده بزرگسالی خود را مدیریت کنند، به سادگی زیبا است. هر جوان بالغ، البته، احساس می‌کند که مثل یک متقلب است؛ قوانین بزرگسالی، چه برسد به یک بزرگسال موفق، معمولاً با شکستن آن‌ها آموخته می‌شود. اما برای ویولت، جک و هریسون، رسوم زندگی روزمره تقریباً غیرقابل توضیح است و آن‌ها فقط به ندرت مفهوم هماهنگی را درک می‌کنند. دانش فنی جک برای او کافی است تا شغل نرم‌افزاری به دست آورد، اگرچه صداقت خشن او همکاران و دوستان بالقوه را از او دور می‌کند. ویولت به زحمت می‌تواند شغلی در آربی داشته باشد و هر کسی که به او توجه کند را اشتباه می‌گیرد، یا بهترین دوست جدیدش یا یک دوست پسر بالقوه. و هریسون به ندرت می‌تواند از آپارتمان خارج شود؛ قدم زدن در چند بلوک و سفارش کروسان خودش یک پیروزی بزرگ است.با این حال، هر یک از هم اتاقی ها دوست داشتنی هستند، زیرا شروع به درک این می کنیم که بودن در جایگاه هر یک از آنها چگونه است. در هر صورت، چه کسی نمی تواند با جستجوی وایولت برای ارتباط برقرار کند، با دنیای پر سر و صدای بوها و صداهایی که هریسون را وادار به پنهان شدن در داخل می کند، با بی صبری جک با همه دروغ هایی که در ارتباط با دیگران وجود دارد؟ داستان هایی که به طور متناوب دردناک و پیروزمندانه هستند، احساس می شود که فردی و واقعی هستند، شاید به این دلیل که جیسون کاتیمز، تهیه کننده اجرایی سریال، پسری در طیف اوتیسم دارد، شاید به این دلیل که هر یک از بازیگرانی که سه هم اتاقی اصلی سریال را بازی می کنند، خود را در طیف اوتیسم قرار می دهند، شاید به این دلیل که این سریال این شخصیت های خاص را به درستی به تصویر می کشد: به عنوان افراد متمایز که مبارزات و موفقیت های آنها به همان اندازه آشفته است که بقیه مردم.