ایالات متحده آمریکا

ایالات متحده بِیتس آمریکا مجموعه‌ای واقع‌گرایانه است که زندگی پرجنب‌وجوش خانواده بِیتس را در تپه‌های تنسی به تصویر می‌کشد. این مجموعه اسپین‌آف برنامه محبوب 19 بچه و شمارش است که در آن گیل و کلی جو بِیتس 19 فرزندشان را با سنین 23 تا چند هفته‌ای، بر اساس اصول اعتقادی‌شان، بزرگ می‌کنند. از نواختن موسیقی تا تدارک شام روز ولنتاین، گاهی زندگی کمی دیوانه‌وار می‌شود. اما با کار سخت، صبر و عشق، همه با هم تلاش می‌کنند تا امور خانه به‌خوبی پیش برود.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد تصمیم والدین بیتس برای داشتن تعداد زیادی فرزند صحبت کنند. آیا آنها تا به حال دلایل خود را به طور کامل توضیح داده‌اند؟ چرا برخی افراد نسبت به تصمیمات آنها انتقاد دارند؟
• چطور خانواده داگار و بیتس را با خانواده خودتان مقایسه می‌کنید؟ اگر خانواده کوچکی دارید، آیا آرزو می‌کنید که خانواده بزرگ‌تری داشتید؟ چرا بله یا خیر؟
• چرا فکر می‌کنید خانواده‌هایی مثل داگارز و بیتس موافقت کرده‌اند در یک برنامه واقع‌نمای تلویزیونی که در رسانه‌های جریان اصلی پخش می‌شود، شرکت کنند، با وجود اینکه در خانه‌هایشان اجازه دسترسی به این رسانه‌ها را نمی‌دهند؟ چرا در ابتدا به آنها فرصت حضور در تلویزیون جریان اصلی داده شد؟

خانواده‌های آمریکایی با تماشای این برنامه با خانواده‌ای بزرگ در تنسی آشنا می‌شوند که بر اساس اصول اعتقادی محافظه‌کارانه و سبک زندگی ناشی از آن، فرزندانشان را تربیت می‌کنند. ممکن است برخی با ارزش‌هایی که این خانواده بر اساس آن زندگی می‌کنند موافق نباشند، اما این برنامه حاوی پیام‌های مثبت در مورد عشق، احترام و خانواده است. با وجود تصاویری از تفنگ‌های شکاری (هم واقعی و هم اسباب‌بازی)، هیچ خشونتی در این برنامه وجود ندارد و محتوای نامناسب دیگری هم ندارد.

مانند جیم باب و میشل داگار، بِیتس نشان می‌دهند که سبک زندگی‌شان به عنوان پیروان جنبش بحث‌برانگیز کوِروِرفول، که ریشه در مسیحیت محافظه‌کار انجیلی دارد، چگونه است. این جنبش داشتن خانواده‌های پرجمعیت را روشی برای ترویج ایمان می‌داند. در حالی که این خانواده فلسفه‌های مذهبی خود را به طور عمیق در مقابل دوربین مطرح نمی‌کنند، اما توضیحات مختصری مبتنی بر ایمان (اما بدون قضاوت) در مورد نحوه زندگی متفاوتشان با جریان اصلی ارائه می‌دهند.تماشای نحوه مدیریت زندگی این خانواده بزرگ جالب است، اما برخی بینندگان ممکن است با تلاش آنها برای محافظت از کودکان در برابر تاثیرات دنیای خارج مشکل داشته باشند، از آموزش خانگی کودکان تا محدود کردن دسترسی به رسانه ها (با وجود تمایل آنها برای حضور در یک برنامه واقعی). پایبندی آنها به هنجارهای جنسیتی مردسالارانه نیز ممکن است نگران کننده باشد. اما پیام های مثبتی که در مورد عشق، مسئولیت و احترام در این برنامه وجود دارد، قطعا مثبت است.