کتابخانه آرام

در هر دور از کتابخانه ساکت، نسخه آمریکایی شده یک مسابقه ژاپنی عجیب و غریب، یکی از شش بازیکن به صورت تصادفی انتخاب می‌شود تا یک چالش بسیار عجیب را تحمل کند؛ بقیه یا تماشا می‌کنند یا در تحقیرهای مختلف کمک می‌کنند. هدف تحمل ناراحتی جسمی و تحقیرهای گاه به گاه به صورت ساکت است. خندیدن، فریاد زدن، گریه کردن از درد، همه ممنوع است. اگر سر و صدا زیاد شود، مجری، زرو کازاما، به شرکت‌کنندگان تذکر می‌دهد که برای این کار پاداشی به دست نیاورده‌اند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد چالش‌های برنامه صحبت کنند. آیا فکر می‌کنید این وظایف تحقیرآمیز هستند یا فقط مضحک؟
• آیا حاضر هستید برای پول تحقیر شوید؟ اگر بله، تا چه حد؟
• این مجموعه تلویزیونی بر اساس یک مسابقه تلویزیونی وارداتی از ژاپن ساخته شده است، جایی که به نظر می‌رسد خجالت کشیدن تم اصلی مسابقات تلویزیونی است. آیا فکر می‌کنید این موضوع باعث تفاوت مسابقات تلویزیونی ژاپنی با آمریکایی می‌شود؟

والدین باید بدانند که این مسابقه تلویزیونی عجیب و غریب از شرکت‌کنندگان می‌خواهد تا در حالی که در سکوت تقریباً کامل رنج می‌کشند، مجموعه‌ای از چالش‌های بسیار عجیب را تحمل کنند؛ حتی درد کشیدن و اخم کردن باعث توبیخ شدید از سوی مجری سختگیر و غیرمعمول می‌شود. این کارها می‌توانند دردناک (تحمل شوک الکتریکی)، عجیب (خوردن اسپاگتی بند کفش از کفش یک دونده) یا خفت‌بار (بسته شدن به سیخ کباب در حالی که با سس باربیکیو چرب شده‌اید) باشند. از طرف دیگر، هیچ صحنه جنسی وجود ندارد؛ اگرچه برخی از کارها نیاز به لباس‌های زیر دارند، اما هیچ‌گونه صحنه تحریک‌کننده‌ای وجود ندارد. و از آنجایی که هدف، سکوت است، نگرانی زیادی در مورد استفاده از الفاظ زشت وجود ندارد.

در یک کتابخانه ساختگی، کتابخانه ساکت تمرینی در عجیب و غریب بودن است. چالش‌ها به‌طور خاص دشوار نیستند؛ در عوض از احمقانه محض تا تحقیرآمیز و دردناک متغیر هستند. در یک کار، به عنوان مثال، یک مرد باید پمپ سینه یک زن را به نوک سینه‌های خودش وصل کند. در دیگری، به شگفتی عظیم شرکت‌کننده، یک کوتوله با دستکش بوکس از یک جعبه بیرون می‌پرد و مشت به شکم می‌زند. شرکت‌کنندگان لگد به انتهای عقب خود می‌خورند، شوک الکتریکی را تحمل می‌کنند و باید به یک سیخ چرخان در حالی که با سس باربیکیو چرب می‌شوند، آویزان شوند. در تمام این مدت، یک کتابدار سختگیر و چند مشتری بی‌تفاوت نگاه می‌کنند، بدون اینکه سرگرم شوند.مجری کازاما حتی کمتر سرگرم شده است. این مرد هرگز لبخند نمی‌زند و رفتار می‌کند انگار درد می‌کشد در حالی که شرکت‌کنندگان را در حال تحمل ناراحتی‌های مختلف می‌بیند، که به حال و هوای عجیب این برنامه عجیب می‌افزاید. به یکی از شرکت‌کنندگان بعد از انجام یک کار خجالت‌آور به‌خصوص می‌گوید: «درد تو به من لذت می‌دهد.» بینندگان ممکن است بتوانند ارتباط برقرار کنند -- اگرچه این برنامه دقیقا سرگرم‌کننده نیست، اما خیلی عجیب است که آن را به عنوان اتلاف وقت کامل کنار بگذاریم.