امروز اینجا

در اینجا امروز، یک مزایده سلبریتی برنده، نویسنده کمدی تلویزیونی کهنسال چارلی (بیلی کریستال) و خواننده خیابانی جوان اما (تایفانی هدیش) را گرد هم می‌آورد، که ملاقات ناهارشان به یک شب در بیمارستان تبدیل می‌شود. با رشد دوستی آنها، سلامت شناختی چارلی شروع به افول می‌کند و آنها خود را در قلمرو نامشخصی در مورد عشق، اعتماد و حمایت می‌یابند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد نحوه نمایش زوال عقل در این فیلم صحبت کنند. چگونه وضعیت چارلی بر او و خانواده‌اش تأثیر می‌گذارد؟
• آیا به نظر شما فیلم‌هایی که بر عشق افلاطونی متمرکز هستند، نادرند؟ آیا مهم است که نشان دهیم مردان و زنان می‌توانند روابط عمیق و غیر رمانتیک داشته باشند؟
• ریشه شگفت‌انگیز آشنایی چارلی و اما در واقع بر اساس یک داستان واقعی است، از جمله پیشنهاد برنده ۲۲ دلاری و بازدید از بیمارستان به دلیل واکنش آلرژیک. این موضوع چه چیزی در مورد نحوه مواجهه با چالش‌های زندگی به ما می‌گوید؟
• چارلی به عنوان مربی یک نویسنده تازه‌کار، نحوه نوشتن کمدی را به بینندگان آموزش می‌دهد. به همین ترتیب، در فیلم کریستال، شخصیت او معلم نویسندگی است که نکات واقعی درباره نحوه نوشتن داستان‌های جنایی را ارائه می‌کند. این ابزار چگونه به بینندگان کمک می‌کند تا در مورد تولیدی که تماشا می‌کنند، اطلاعات بیشتری کسب کنند؟
• این فیلم چگونه همدلی را ترغیب می‌کند؟ چرا این یک قدرت شخصیت مهم است؟

والدین باید بدانند که فیلم امروز اینجا یک درام کمدی سرشار از احساس است که توسط بیلی کریستال کارگردانی و نویسندگی شده است. او در این فیلم در نقش چارلی، مردی بیوه ظاهر می‌شود که تلاش می‌کند از حافظه رو به زوال خود محافظت کند. پیام فیلم در مورد قدردانی از عزیزان در زمان حیاتشان، قوی و محکم است. اما تاثیر ماندگار فیلم، قدم گذاشتن در کفش‌های یک بیمار مبتلا به زوال عقل است که ناگهان نمی‌تواند مسیر محل کارش را به یاد بیاورد یا خانواده و دوستانش را تشخیص دهد. اتفاقات فیلم در اطراف جشن بار میتزوا نوه چارلی رخ می‌دهد و فرهنگ یهودی، عنصر کلیدی فیلم است. چارلی یک نویسنده کمدی کهنه‌کار است که به یک نویسنده جوان تازه‌کار آموزش می‌دهد و نکات واقعی در مورد نویسندگی کمدی به او می‌دهد. اما برخی از شوخی‌های شخصیت او در دنیای امروز مشکل‌ساز به نظر می‌رسند، از جمله شوخی‌هایی در مورد استیون هاوکینگ و یک سخنرانی طولانی که در آن یک همکار را تحقیر می‌کند و تماشاگران در آن یک توهین را به صورت جمعی به یک هنرمند می‌گویند. شخصیت تیفانی هدیش، بازیگر همبازی کریستال، نیز چند شوخی جنسی می‌کند و در صحنه‌ای که او تزریق می‌شود، قسمتی از باسنش دیده می‌شود. در یک صحنه فلش‌بک، رابطه جنسی هم به طور ضمنی نشان داده می‌شود. الفاظ زشت و رکیک مانند «shit» و «fuck» در فیلم به کار رفته است. در یک صحنه هم سیگار کشیدن نشان داده می‌شود و شخصیت‌ها در مورد عواقب مصرف مواد مخدر صحبت می‌کنند. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.

کریستال با هوشمندی یک کمدی به یادماندنی خلق می‌کند تا بیننده را به همدلی با افرادی که با زوال عقل دست و پنجه نرم می‌کنند، ترغیب کند. خوشبختانه، طنز فیلم بر ناتوانی‌های چارلی متمرکز نیست؛ بلکه لحظات خنده‌دار از جاهای دیگر نشأت می‌گیرند. قرار دادن چارلی به عنوان نویسنده در یک برنامه کمدی موقعیت، سناریویی خلق می‌کند که تماشاگران را به راحتی به خنده می‌اندازد، و حضور هادیش همیشه تضمین‌کننده صحنه‌های خنده‌دار است. تعادل بین کمدی، احساسات و منطق در فیلم عالی است. تنها دست‌هایی که سنگین‌تر از حد معمول هستند.کریستال حرف‌های زیادی برای گفتن دارد و ظاهراً فیلم‌های کافی برای گفتن آن‌ها در اختیار ندارد، بنابراین او و آلن زویبل، نویسنده همکارش، کمی بیش از حد در این فیلم می‌گنجانند. رابطه اما و چارلی زیبا است و ایده‌ای را بررسی می‌کند که حتی برای مردی که به قرار گذاشتن با زنان جوان‌تر معروف است، گاهی عشق به شکل دوستی افلاطونی ظاهر می‌شود. اما هرگز مشخص نیست که دقیقاً چرا اما، که شخصیتی سرزنده دارد، دوستی با چارلی را نسبت به هر چیز دیگری در زندگی‌اش در اولویت قرار می‌دهد. همچنین به نظر می‌رسد که هادیش به زور در این نقش قرار گرفته است: هر زمان که اجازه پرواز داشته باشد، بسیار سرگرم‌کننده است، اما بیشتر اوقات محدود است، گویی این نقش در ابتدا برای شخص دیگری در نظر گرفته شده بود. سپس رابطه خشک و رسمی چارلی با فرزندانش، جشن بت میتزواه نوه‌اش و خاطرات مداوم چارلی از همسر درگذشته‌اش وجود دارد که در صحنه‌ها رفت و آمد می‌کنند. و در میان زندگی پیچیده چارلی، کارش قرار دارد - از جمله نویسنده جوانی (اندرو دوراند) که او را راهنمایی می‌کند. در حالی که همه این‌ها با هم جمع می‌شوند، گاهی اوقات اثر احساساتی، ملودرام و کمی بیش از حد است.