تصویربرداری

در این مسابقه واقعی، شرکت‌کنندگان برای دریافت جایزه نقدی به دنبال یکدیگر می‌گردند. دوازده تیم دو نفره با رنگ‌های مختلف در شرایط آب و هوایی سخت، گرسنگی و خستگی در منطقه‌ای به وسعت 4000 هکتار به نام "زمین شکار" که محیط آن توسط یک حصار الکترونیکی محصور شده است، با یکدیگر به رقابت می‌پردازند. اما نکته جالب اینجاست که یک تیم به عنوان "شکارچی" انتخاب می‌شود و باید در مدت 48 ساعت دو تیم دیگر را پیدا کرده و "شکار" کند. هر تیمی که توسط شکارچیان تعقیب می‌شود، باید به طور مداوم در حال حرکت باشد تا مکان آن‌ها به صورت الکترونیکی فاش نشود. اگر شکارچیان نتوانند سهمیه خود را شکار کنند، از بازی حذف می‌شوند. در طول بازی، مجری برنامه، لوک تیپل (با نام مستعار استاد بازی) قادر است از راه دور بازی را کنترل کند. در پایان هر مرحله، تیم‌هایی که از شکارچیان فرار کرده‌اند، باید رای دهند تا یک تیم شکار شده از بازی حذف شود. تیمی که بتواند تا پایان یک ماه در بازی باقی بماند، برنده جایزه 250,000 دلاری خواهد شد.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد برنامه‌های رقابتی واقع‌نمای تلویزیونی صحبت کنند. چه چیزی افراد را به شرکت در این برنامه‌ها ترغیب می‌کند؟ آیا چالش است؟ توجه دیگران؟ پول؟ آیا فکر می‌کنید شرکت‌کنندگان در زندگی روزمره خود نیز به همین شیوه رفتار می‌کنند؟ آیا تهیه‌کنندگان این برنامه‌ها نیز مسئول رفتار افراد در این برنامه‌های تلویزیونی هستند؟
• آیا تا به حال برای شرکت در یک برنامه واقع‌نمای تلویزیونی ثبت نام کرده‌اید؟ چه فاکتورهایی در تصمیم‌گیری شما تاثیرگذار خواهد بود؟
• شما فکر می‌کنید در شرایط مشابه چگونه عمل می‌کنید؟ آیا برای موفقیت تیم‌های دیگر را خرابکاری می‌کنید؟ آیا این واقعیت که این یک بازی است، انتخاب‌های افراد را توجیه می‌کند؟

والدین باید بدانند که کپچر یک مسابقه واقعیت است که تیم‌های دو نفره بزرگسال را در مقابل یکدیگر در یک بازی پنهان و جستجوی پرتنش و پر از تکنولوژی قرار می‌دهد. شرکت‌کنندگان در حال انجام اعمال خرابکاری (از جمله تخریب غذا) برای ماندن در بازی نشان داده می‌شوند. لحظات پر از وحشت منجر به فریاد زدن می‌شود و گاهی اوقات افراد بیمار یا زخمی می‌شوند (اما خونی وجود ندارد). شرکت‌کنندگان گاهی از زبان خشن استفاده می‌کنند، اگرچه کلمات قوی سانسور می‌شوند. نوجوانان ممکن است این برنامه را سرگرم‌کننده بیابند و به آن‌ها بازی‌های گرسنگی را یادآوری کند، اما برخی از رفتارهایی که در اینجا به نمایش گذاشته می‌شود، آن را به یک گزینه مبهم برای نوجوانان تبدیل می‌کند.

بازیِ «شکار» ترکیبی است از بازی‌های «تگ» و «قایم‌موشک» با کمی نمایشِ «بازی‌های گرسنگی» (بدون نبردهای مرگبار) تا هیجان‌انگیزتر شود. صدای ضبط‌شده‌ی سازنده‌ی بازی که در لحظات مختلف بازی از بلندگوها پخش می‌شود، به هیجان این لحظات می‌افزاید. تصاویری که از دوربین تیم‌ها در حین شکار و یا تعقیب‌شدن به نمایش درمی‌آید، صحنه‌های پرتنشی را خلق می‌کند.تعقیب و گریزها تماشایی هستند، اما این برنامه سهم خود از بحث و جدل را نیز دارد، زمانی که تیم‌ها در زیر فشار تعقیب و گریز و شرایط زندگی سخت، از هم می‌پاشند. حتی نگران‌کننده‌تر، اشتیاق برخی از شرکت‌کنندگان در جستجوی افراد یا انجام اقدامات خرابکارانه، مانند تخریب سهمیه‌های غذایی، برای آسیب رساندن عمدی به تیم‌های دیگر است. بینندگان ممکن است از تماشای این برنامه لذت ببرند، اما آنچه در مورد رفتار انسان به ما نشان می‌دهد، کمی هشداردهنده است.