سلول سخت

سریال سلولی سخت بر روی شخصیت‌های رنگارنگ زندانی در یک زندان زنان در بریتانیا و رئیس زندان خوش‌بین اما ناکارآمدشان لورا ویلیس (با بازی کاترین تیت) تمرکز دارد. تیت، اسطوره کمدی انگلیسی، که بیشتر بینندگان آمریکایی او را از فصل‌های ۸ و ۹ نسخه آمریکایی سریال اداره می‌شناسند، خالق، نویسنده و بازیگر اصلی این سریال است. تیت با کمک گریم و ماسک‌های مخصوص، در این سریال شش نقش مختلف را بازی می‌کند: رئیس زندان، یک نگهبان مرد، سه زندانی و مادر یک زندانی. این سریال با فرمت مستندنما، تلاش رئیس زندان را برای تزریق هنر درمانی به سیستم زندان از طریق اجرای نمایش موزیکال داستان وست ساید توسط زندانیان دنبال می‌کند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد تفاوت‌هایی که بین سریال‌های کمدی بریتانیایی و آمریکایی مشاهده می‌کنند، صحبت کنند. آیا طنز به خوبی ترجمه می‌شود؟ آیا این سریال یادآور سریال‌های دیگری است؟
• ستاره این نمایش در اینجا نقش‌های متعددی را بازی می‌کند، کدام‌یک را بیشتر می‌پسندید؟ آیا فکر می‌کنید برخی از این نقش‌ها بهتر از بقیه پردازش شده‌اند؟ به نظر شما هدف از بازی کردن او در این تعداد نقش چه بود؟

والدین باید بدانند که هارد سل یک سریال کمدی بریتانیایی است که به سبک مستند طنز ساخته شده و شامل طنزهای زیادی در مورد عملکرد و مایعات بدن است. در این سریال به طور مکرر از الفاظ رکیک استفاده می‌شود و صحنه‌هایی از مست شدن زندانیان با دستمال مرطوب ضدعفونی کننده و همچنین اشاره‌های جنسی وجود دارد. در این سریال برهنگی واقعی وجود ندارد، به جز یک صحنه کوتاه که در آن زنانی از حمام خارج می‌شوند و بدن آنها با کف پوشانده شده است.

در دنیای پس از پارکس اند رک و ابوت الیمِنتری زندگی می‌کنیم، و قطعاً بینندگانی وجود خواهند داشت که از این شیوهٔ ساخت مستندِ ساختگی سیر شده‌اند. این موضوع بدتر هم می‌شود وقتی که شخصیت سرپرست زندان تیت کمی شبیه به تکرار نقش او به‌عنوان مدیر شعبه نلی برتام در سریال آفیس به نظر می‌رسد. فضای کمدی این سریال به‌شدت مبتذل است، که به‌خودِ خود بد نیست، اما شوخی‌های مبتذل ممکن است کمی تکراری شوند وقتی برای بار صدم استفاده می‌شوند. به‌نفع این سریال، قسمت‌ها کوتاه هستند و پر از شخصیت‌های عجیب و غریب و موقعیت‌های ابزورد که دست‌کم درصد قابل‌توجهی از شوخی‌ها حتماً جواب می‌دهند. هارد سل بد نیست، اما خیلی هم تازه به نظر نمی‌رسد. اینکه بتوان آن را سریالی مناسب برای تماشای پشت‌سرهم دانست، به‌شدت به تحمل بیننده از شوخی‌های خجالت‌آور و فرمتی بستگی دارد که تا حدودی تکراری به نظر می‌رسد.