قهرمان بزرگ آمریکایی

معلم دبیرستان رالف هینکلی (در قسمت‌های بعدی، هانلی) (با بازی ویلیام کت) به غیرمحتمل‌ترین قهرمان جهان تبدیل می‌شود، زمانی که گروهی از بیگانگان یک لباس قرمز ویژه با ابرقدرت‌ها به او اعطا می‌کنند و او با بیل مکسول (با بازی رابرت کالپ)، مامور باتجربه اف‌بی‌آی، برای دستگیری خلافکاران همکاری می‌کند. رالف آزاداندیش، بلافاصله برای این نقش مناسب نیست و اغلب توسط اتفاقات زندگی شخصی‌اش حواسش پرت می‌شود؛ با دوست‌دخترش، پام (با بازی کانی سلیکا)، که از هویت مخفی دوست‌پسرش باخبر است و اغلب در ماموریت‌ها به او کمک می‌کند؛ و با دانش‌آموزانش. بدتر از همه، رالف دفترچه راهنمای لباس را گم می‌کند و باید یاد بگیرد چطور آن را (به‌طور واقعی) در حین کار کنترل کند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد عواملی که ارزش سرگرمی یک نمایش را تعیین می‌کنند، صحبت کنند. چه چیزی در یک نمایش «خوب» برای شما مهم است؟ شخصیت‌های جذاب؟ راز و رمز؟ تعلیق و هیجان؟ چرا برخی نمایش‌ها در گذر زمان ماندگار می‌شوند و برخی نه؟ نظرتان در مورد این نمایش چیست؟
• چه جنبه‌هایی از این مجموعه، دوره‌ای را که در آن اتفاق می‌افتد، منعکس می‌کند؟ آیا رفتارها یا ارزش‌های شخصیت‌ها با دوره‌شان ارتباط دارد؟ اگر کسی در همین حال وارد جامعه ما شود، چه برداشتی از اولویت‌ها و فضای فرهنگی ما خواهد داشت؟
• آیا می‌توان به این مجموعه اعتماد کرد و باور کرد که افراد صاحب قدرت معمولاً آدم‌های خوب هستند؟ آیا فکر می‌کنید این موضوع درست است؟ آیا رهبران جامعه و کشور ما همیشه بهترین و باهوش‌ترین افراد هستند؟ آیا می‌توان به انگیزه‌های واقعی یک فرد پی برد؟

والدین باید بدانند که محتوای سریال قهرمان بزرگ آمریکایی نسبتاً ملایم است و با استانداردهای امروزی سریال‌های درام شبانه مطابقت دارد، اما همچنان صحنه‌های تیراندازی، آدم‌ربایی، تهدید به مرگ و برخی جراحات را خواهید دید. شخصیت اصلی معلمی موقر است که به یک ابرقهرمان تبدیل می‌شود و اولویت‌های نوع‌دوستانه او همیشه با رئیس سختگیر اف‌بی‌آی‌اش هماهنگ نیست، که او را دوست‌داشتنی‌تر می‌کند. انتظار می‌رود برخی صحنه‌های نوشیدن الکل و سیگار کشیدن را ببینید که نشان‌دهنده دوران این درام-کمدی دهه ۸۰ است، و همچنین برخی اشاره‌ها به روابط جنسی، اما هیچ صحنه فیزیکی وجود ندارد.

بزرگترین قهرمان آمریکایی به عنوان یک مجموعه درام/کمدی تبلیغ می‌شود، هویتی دوگانه که احتمالا در اوایل دهه ۸۰ میلادی به واقعیت نزدیک‌تر بود تا در مقایسه با درام‌های تلویزیونی مدرن امروزی که بسیار تاریک‌تر هستند. با توجه به سبکی کلی فضای نمایش (و خشونت)، به ویژه وقتی که رالف لباس ابرقهرمانانه‌اش را به تن می‌کند، دشوار است که محتوای دراماتیک نمایش را جدی بگیریم. با این حال، خوشبختانه نمایش خود را هم خیلی جدی نمی‌گیرد و با طنز خودهجو، شخصیت‌های نمایش را دست می‌اندازد و به خصوص در مراحل اولیه، تلاش‌های نافرجام رالف برای کنترل قدرت‌های جدیدش را به تصویر می‌کشد. علاوه بر این، این مجموعه یکی از بهترین و مشهورترین آهنگ‌های تم در تاریخ تلویزیون را دارد.در حالی که سریال قهرمان بزرگ آمریکایی در زمینه جلوه‌های ویژه و صحنه‌های اکشن کم‌بودجه و ضعیف است، اما در عوض به خوبی به شخصیت‌پردازی پرداخته است. بخش زیادی از جذابیت رالف به این برمی‌گردد که او هم در لباس ابرقهرمانی و هم در زندگی عادی یک قهرمان است، معلمی که از هیچ تلاشی برای الهام‌بخشی به دانش‌آموزانش دریغ نمی‌کند و هر کاری از دستش بربیاید برای کمک به دوستانش انجام می‌دهد. همچنین، پام فقط یک زن زیبا نیست، بلکه یک وکیل باهوش و زرنگ است که نماینده نسل جدیدی از زنان مستقل است و در بسیاری از داستان‌ها با دیگر زنان سریال تضاد دارد. با توجه به محتوای نسبتا ملایم و شخصیت‌های جذاب این سریال، می‌توان آن را یک سرگرمی جالب و مفرح برای خانواده‌ها دانست.