جزیره وسوسه

جزیره وسوسه، بازسازی مجموعه فاکس با همین نام در سال ۲۰۰۱ است، جایی که چهار زوج درگیر به یک استراحتگاه جزیره‌ای لوکس منتقل می‌شوند، جایی که آنها از هم جدا شده و برای چند هفته از آزادی برای کشف روابط با شرکای دیگر برخوردار خواهند بود. گشت‌وگذار در ساحل با لباس‌های دو تکه و گذراندن وقت در مکان‌های پر از شامپاین، بخشی از این برنامه است، در حالی که شرکت‌کنندگان با علایق عاشقانه جدید خود آشنا شده و امیدوارند به نوعی نتیجه‌ای در مورد ماندن یا نماندن با شرکای اصلی خود بگیرند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد انگیزه‌های حضور در برنامه‌هایی مانند جزیره وسوسه صحبت کنند. آیا واقعاً یک رابطه می‌تواند با فاصله گرفتن عمدی از آن قوی‌تر شود؟ آیا شرکت در چنین آزمایشی روشی سازنده برای رفع تردید و ترس‌های مربوط به یک شراکت است، یا اینکه به نظر می‌رسد بیشتر آسیب می‌رساند تا کمک کند؟
• درباره پیام‌هایی که جزیره وسوسه در مورد نقش‌های جنسیتی ارسال می‌کند، صحبت کنید. یکی از شرکت‌کنندگان در مورد «مردانه» بودن شریک زندگی‌اش تردید دارد، زیرا او به فعالیت‌های مردانه کلیشه‌ای مثل شکار و ماهیگیری نمی‌پردازد. زنان مجرد در هنگام معرفی خود به زوج‌ها، صحبت‌های تند و زننده‌ای را مطرح می‌کنند که توسط شرکت‌کنندگان زن پاسخ داده می‌شود، زیرا هر دو طرف ادعا می‌کنند که از یکدیگر ترسی ندارند. آیا این رفتار به نظر واقعی می‌رسد یا اینکه فقط برای دوربین‌ها نمایش داده می‌شود؟
• چرا برنامه‌های واقعیت‌نمای مرتبط با قرار ملاقات و ازدواج اینقدر محبوب هستند؟ چرا بینندگان از تماشای افراد مجرد در حال پیدا کردن جفت‌های بالقوه لذت می‌برند؟ چه چیزی در این مفهوم برای بینندگان جذاب یا جالب است؟ آیا اگر شرکت‌کنندگان جذاب نبودند، باز هم جذاب بود؟

والدین باید بدانند که جزیره وسوسه، بازسازی مجموعه فاکس با همین نام در سال ۲۰۰۱ است. این نمایش چهار زوج در بحران را به تصویر می‌کشد که به یک استراحتگاه خصوصی در هاوایی سفر می‌کنند، جایی که توسط مجردها مورد تعقیب قرار می‌گیرند. بحث و جدل، بدگویی و کنایه‌های زننده وجود دارد. زوج‌ها با هم بحث می‌کنند و به هم بی‌احترامی می‌کنند، توهین‌های زیادی رد و بدل می‌شود. لباس‌ها و مایوهای زیادی وجود دارد که بدن را نمایان می‌کنند، و افراد الکل زیادی مصرف می‌کنند. صحبت‌های صریح جنسی و همچنین فحاشی وجود دارد.

چرا هر کسی که واقعا در رابطه خود سرمایه‌گذاری کرده است، در یک برنامه‌ای که به طور خاص برای جدایی آنها طراحی شده است، شرکت می‌کند، یک معما برای اعصار است، اما به عنوان یک سرگرمی سرزنش‌برانگیز، تا حدودی کار می‌کند. خیلی راحت است که در وسوسه‌های جزیره غرق شوید، اما بعد از مدتی، نمایش‌های جنسیتی و بحث‌های مداوم خسته‌کننده و افسرده‌کننده می‌شوند. ماندن تا پایان برای دیدن اینکه کدام یک از این زوج‌های به وضوح ناراضی از هم جدا می‌شوند و کدام زوج‌ها با هم می‌مانند، بیشتر به شادمانی از بدبختی دیگران مربوط است تا ارزش سرگرمی واقعی، اما معتادان به برنامه‌های واقع‌نمای ممکن است نتوانند مقاومت کنند.