داستان‌های معلولیت

با میزبانی مت فراسر، بازیگر سریال مواد تاریک، برنامه کریپتالس شامل مونولوگ‌های دراماتیک نوشته، کارگردانی و اجرا شده توسط افراد دارای معلولیت است. هر کدام از شش نمایش ۱۵ دقیقه‌ای داستانی، که بر اساس تحقیقات و تجربیات واقعی است، لحظه‌ای سرنوشت‌ساز را در زندگی یک فرد دارای معلولیت به تصویر می‌کشد که در طول ۵۰ سال گذشته اتفاق افتاده است. از بازیگری که با نقص‌های مادرزادی ناشی از تالیدومید به دنیا آمده و آماده می‌شود تا در یک تست بازیگری شرکت کند، تا زنی که در حال آماده شدن برای قطع عضو پایش به دلیل لخته‌های خون خطرناک است، هر کدام از این داستان‌ها نگاهی دراماتیک به زندگی افراد دارای معلولیت ارائه می‌دهد.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد نحوه مواجهه هر یک از بازیگران سریال کریپ تیلز با معلولیت صحبت کنند. تجربه هر فرد چگونه به چالش‌هایی که افراد دارای معلولیت با آن روبرو هستند، می‌پردازد؟ هر شخص چگونه با این چالش‌ها مواجه می‌شود؟
• آیا کلیشه‌ها و نگرش‌های منفی نسبت به معلولیت‌ها در ۵۰ سال گذشته کاهش یافته است؟ آیا افراد معلول بیشتری در حال حاضر مشغول به کار هستند؟ رسانه‌ها در این تغییرات چه نقشی داشته‌اند؟

والدین باید بدانند که کریپتیلز مجموعه‌ای بریتانیایی از مونولوگ‌های اجرا شده است که توسط افراد دارای معلولیت نوشته، کارگردانی و اجرا شده است. این مجموعه کلیشه‌های مربوط به معلولیت، تبعیض علیه افراد معلول و مشارکت‌های آنها در جامعه را به چالش می‌کشد. همچنین شامل برخی کنایه‌های تلویحی است، مانند اظهارنظرهایی در مورد دلبری، سه‌نفره و بچه‌دار شدن. در این مجموعه برخی الفاظ زشت (s--t) و همچنین اشاره‌ها و گفتگوهایی در مورد نوشیدن الکل و مست شدن وجود دارد. این مجموعه در اکتبر ۲۰۲۰ به منظور گرامیداشت ماه ملی آگاهی از اشتغال معلولان منتشر شد.

این برنامه ویژه که در اکتبر ۲۰۲۰ به مناسبت ماه آگاهی از اشتغال معلولان منتشر شد، از مونولوگ‌های داستانی برای به تصویر کشیدن ۵۰ سال تاریخ معلولیت در بریتانیا استفاده می‌کند. گروهی متنوع از بازیگران بریتانیایی که خود را معلول معرفی می‌کنند، از جمله مت فراسر، جکی هاگن، ماتیلدا ایبینی و رابرت سافتلی گیل، اجراهای برجسته‌ای را ارائه می‌دهند که هدف آن چالش با کلیشه‌های مربوط به معلولیت و افراد معلول است.هر داستان، داستانی تخیلی است، اما به لطف روش صادقانه و قدرتمندی که ارائه می‌شوند، نمی‌توان حقیقت پشت پیام‌هایشان را نادیده گرفت. لحظات ناراحت‌کننده‌ای هم وجود دارد، به‌ویژه وقتی که تاریخ طولانی تبعیض سیستماتیک علیه معلولان و ناکامی‌های کسانی که مجبور به مذاکره با آن هستند، برجسته و مورد تأکید قرار می‌گیرد. اما کریپ‌تیلز همچنین ادای احترامی است به کار خلاقانه و استعداد افراد معلول خودخوانده‌ای که در این پروژه کار کرده‌اند و اصرارشان بر دیده شدن و شنیده شدن.