به جین زنگ بزن

CALL JANE روایت داستانی است بر اساس داستان واقعی گروه جین. در شیکاگوی پیش از پرونده رو در برابر وید، جوی (الیزابت بنکس) یک زن خانه‌دار و همسرش ویل (کریس مسینا) که شریک حقوقی اوست، یک دختر نوجوان دارند و در انتظار تولد بچه دیگری هستند. سپس جوی متوجه می‌شود که به بیماری تهدیدکننده‌ای مبتلا شده که احتمالا در صورت ادامه بارداری جان او را خواهد گرفت. او انتظار دارد که بیمارستان به او اجازه سقط جنین بدهد، اما وقتی درخواست پزشکش رد می‌شود، وحشت می‌کند. او به این فکر می‌افتد که خودش را از پله‌ها به پایین پرت کند یا سقط جنین غیرقانونی انجام دهد، اما بعد با یک بروشور مواجه می‌شود که زنانی با بارداری‌های ناخواسته را تشویق می‌کند تا با جین تماس بگیرند. بنابراین جوی با شبکه زیرزمینی سقط جنین ارتباط برقرار می‌کند. در روز عمل، جوی با اسکورت جین خود، گوئن (وونمی موساکو)، دکتر خشک اما کارآمد، دین (کوری مایکل اسمیت) و گروه جمعی جین که عمدتا شامل فمینیست‌های سفیدپوست و تحصیلکرده‌ای است که توسط ویرجینیا (سیگورنی ویور) رهبری می‌شوند، ملاقات می‌کند. در حین بهبودی جوی، ویرجینیا از او می‌خواهد تا یک مشتری دیگر را به محل عمل برساند. این تجربه الهام‌بخش جوی می‌شود تا دوباره کمک کند و به زودی خودش به یک جین تبدیل می‌شود و هدف و خواهری را پیدا می‌کند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد پیام‌های جین صحبت کنند. آیا فکر می‌کنید هدف آن متقاعد کردن بینندگان به احساس خاصی در مورد سقط جنین است؟ چرا این موضوع هنوز هم مهم است؟ والدین، افکار خود را در مورد حقوق باروری با نوجوانان خود در میان بگذارید.
• گاهی فیلم‌ها از طنز برای پرداختن به موضوعات دشوار استفاده می‌کنند. این فیلم چگونه این کار را انجام می‌دهد و آیا موفق است؟
• چگونه فیلم تمام دلایلی را که زنان جینز را صدا می‌زنند به تصویر می‌کشد؟ چرا جوی در ابتدا زنان را به خاطر شرایطشان قضاوت می‌کند؟ فیلم چه پیام‌هایی در مورد حمایت و جامعه‌ای که در آن زندگی می‌کنیم به اشتراک می‌گذارد؟
• گوئن چه منظوری دارد وقتی می‌گوید هزینه‌ی این عمل به‌طور نامتناسب مانعی برای زنان سیاه‌پوست و قهوه‌ای‌رنگ است؟ این فیلم چگونه به مفهوم تقاطع‌ها می‌پردازد؟
• این فیلم الهام گرفته از رویدادهای واقعی تا چه حد از داستان واقعی زندگی جینزها که در مستند شبکه اچ‌بی‌او به تصویر کشیده شده، دور می‌شود؟

والدین باید بدانند که فیلم «تماس با جین» یک درام درباره گروه واقعی فعالان سقط جنین زیرزمینی شیکاگو است که در اواخر دهه ۱۹۶۰ و اوایل دهه ۱۹۷۰ خود را «گروه جین» می‌نامیدند. با بازی الیزابت بنکس و سیگورنی ویور، این فیلم داستان یک زن خانه‌دار حومه‌نشین تخیلی را دنبال می‌کند که بارداری خطرناک او باعث می‌شود تا با خط تلفن جین تماس بگیرد و به صورت مخفیانه به یک فعال حقوق باروری تبدیل شود. او و دیگر اعضای گروه جین همدلی، دلسوزی، پشتکار و کار تیمی را به نمایش می‌گذارند. انتظار می‌رود چند صحنه دشوار و احتمالاً تحریک‌کننده از زنان در حال سقط جنین وجود داشته باشد، اگرچه خود عمل سقط جنین، با وجود توضیح آن، هرگز به صورت کامل نشان داده نمی‌شود و هیچ تصویر گرافیکی وجود ندارد. بزرگسالان به صورت تفریحی الکل مصرف می‌کنند و در یک مورد بازی نوشیدن و برهنه شدن انجام می‌دهند. دو شخصیت یک سیگار ماری‌جوآنا را با هم به اشتراک می‌گذارند و افراد سیگار معمولی هم می‌کشند. الفاظ زشت و تند گاه به گاه اما نه خیلی مکرر شامل «shit»، «fuck»، «fucking» و توهین همجنس‌گراهراسانه «dyke» است. خانواده‌ها با نوجوانان می‌توانند در مورد تاریخچه بحث سقط جنین، واقعیت شبکه‌های سقط جنین زیرزمینی و مساله کلی برابری در مراقبت‌های بهداشتی بحث کنند. والدین و نوجوانان همچنین می‌توانند در مورد گروه واقعی جین و زنانی که در آنجا کار می‌کردند، تحقیق کنند. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت نام کنید.

بانکس بازی قابل تحسینی را به عنوان یک شخصیت ترکیبی ارائه می‌دهد که اگرچه جذاب است، اما در نهایت به اندازه زنان واقعی که بخشی از جنبش جین بودند، تاثیرگذار نیست. فیلیس ناجی، کارگردان، با تمرکز بر شخصیت‌های داستانی جوی، مادر حومه‌نشین، و ویرجینیا، فعال با سابقه (بر اساس فیلمنامه‌ای از هیلی شور و روشن ستی)، سن فعالان اصلی جنبش جین را بالاتر از سن واقعی‌شان (که در زندگی واقعی عمدتا در سن کالج بودند) نشان می‌دهد. اما این کار به جوی اجازه می‌دهد تا نماینده زن سفیدپوست متوسط، تحصیل‌کرده و طبقه متوسط آن دوران باشد. او به شوهر و دخترش عشق می‌ورزد، اما می‌خواهد هدف و کار خود را داشته باشد، و جنبش جین این فرصت را به او می‌دهد. مسینا در نقش یک شریک جدید باورپذیر است که واقعاً از ناپدید شدن همسرش، که معمولاً توجه زیادی به او دارد، گیج و سردرگم می‌شود. ویور به عنوان مدیر ظاهراً همه‌چیزدان و بی‌پرده جنبش جین، و موساکو، که شخصیت گوئن او بر اساس یک شخص واقعی است، به عنوان تنها فعال سیاه‌پوست گروه به یادماندنی است، که تلاش می‌کند (متاسفانه بیشتر بی‌فایده) به جنبش جین نشان دهد که چگونه زنان کم‌درآمد، سیاه‌پوست و رنگین‌پوست را پشت سر می‌گذارند.گرتا زوزولا در فیلمبرداری به‌درستی از نمای نزدیک در صحنه‌های عمل جراحی استفاده کرده است، و موسیقی متن فیلم هم کاملاً مناسب دوره‌ای است که فیلم در آن اتفاق می‌افتد، با گنجاندنِ هوشمندانه‌ی آهنگ «Let the Sunshine In» با صدای جنیفر وارنس در انتهای فیلم. دو سوم اول داستان به‌خوبی پیش می‌رود، هرچند که فیلم‌نامه از کنار سؤالات واضحی مثل اینکه چرا جوی و ویل بعد از ۱۵ سال از بچه‌ی اولشان، تصمیم به بچه‌دار شدن مجدد گرفته‌اند، یا اینکه چطور جینزها شروع به کار کردند و درنهایت تحت محافظت مافیایی‌ها و پلیس‌ها قرار گرفتند، به‌سادگی عبور می‌کند. اما در قسمت آخر فیلم، چند تغییر لحن و پیچش داستانی وجود دارد. جوی به‌عنوان فردی که سهم مهمی در جینزها داشته، به تصویر کشیده شده است، اما در واقعیت، بیش از یک داوطلب برای انجام کاری که او انجام داد، وجود داشته است. این فیلم باید الهام‌بخش تحقیقات بیشتری در مورد زنان واقعی باشد که جان خود را به خطر انداختند و درنهایت به زندان رفتند تا دسترسی ایمن به سقط جنین را فراهم کنند. مستند جینزها از شبکه‌ی اچ‌بی‌او، نگاهی جامع به این جنبش دارد و مصاحبه‌هایی با جینزهای واقعی را در خود گنجانده است.