میلیون دلاری

میلیونر زور بازو بر اساس داستان واقعی جِی.بی. برنشتاین (جان هم) و شریک تجاری‌اش، آش (آسیف مندوی) ساخته شده است. این دو در پی از دست دادن یک مشتری مهم، با ورشکستگی مواجه می‌شوند. آش، که هندی‌تبار است، می‌گوید برای استراحت به خانه می‌رود و به تماشای کریکت می‌نشیند، ورزشی که از نظر جی.بی. مضحک است. اما یک شب جستجو در شبکه‌های تلویزیونی و تماشای کریکت و برنامه استعدادیابی بریتانیا گات تلنت، ایده‌ای فوق‌العاده به ذهن جی.بی. می‌رسد: تولید یک برنامه استعدادیابی در هند برای کشف استعدادهای بالقوه در میان بازیکنان کریکت این کشور و معرفی آن‌ها به لیگ برتر بیس‌بال آمریکا.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد محبوبیت درام‌های ورزشی بر اساس داستان‌های واقعی صحبت کنند. چه چیزی در این فیلم جذاب است؟ چگونه این فیلم مشابه و متفاوت از دیگر فیلم‌های ورزشی است که دیده‌اید؟
• میلیونر شدن از طریق ورزش چه پیامی در مورد ورزش به عنوان یک فرصت تجاری در مقابل یک بازی که ورزشکاران باید از آن لذت ببرند، دارد؟ آیا فکر می‌کنید بیشتر ورزشکاران حرفه‌ای واقعاً از بازی لذت می‌برند؟
• به نظر شما فرهنگ هند تا چه حد در این فیلم به تصویر کشیده شده است؟ چه چیزهایی در مورد سنت‌ها، علایق ورزشی و فرهنگ عامه هند یاد گرفتید؟ آیا فکر می‌کنید هیچ‌یک از شخصیت‌ها کاریکاتور یا کلیشه‌ای هستند؟

والدین باید بدانند که فیلم «میلیون دلار آرم» بر اساس داستان واقعی یک نماینده مستقل ورزشی (جان هم) و شریک تجاری‌اش ساخته شده است، که ایده‌ای برای جذب ورزشکاران هندی و دادن شانس به آنها برای تبدیل شدن به پرتاب‌کنندگان لیگ برتر بیسبال داشتند. این فیلم یک فیلم ورزشی احساس‌برانگیز معمولی است، اما برای نوجوانان بسیار مناسب‌تر از اکثر فیلم‌های این ژانر است. در فیلم الفاظ زشت کمی (توهین‌های گاه‌به‌گاه مانند «احمق» و «ابله») وجود دارد و خشونتی در آن دیده نمی‌شود، اما برخی اشاره‌ها به زندگی جنسی شخصیت اصلی وجود دارد، از جمله چند بوسه و صحنه‌ای از صبح روز بعد که به صورت استعاره‌ای چند بار به آن اشاره می‌شود و به عنوان «گذراندن شب» توصیف می‌شود. شخصیت‌هایی که به نوشیدن عادت ندارند در یک مهمانی زیاده‌روی می‌کنند و در نهایت به دلیل این موضوع بیمار می‌شوند. بینندگان جوان کمی درباره فرهنگ و جغرافیای هند، ورزش محبوب کریکت و البته سرگرمی محبوب آمریکایی، یعنی بیسبال، یاد می‌گیرند. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی «شب فیلم خانوادگی» ثبت‌نام کنید.

هم برای بازی در نقش یک مأمور باهوش انتخاب مناسبی است، کسی که امیدوار است ایده‌اش برای پیدا کردن اولین بازیکنان بیس‌بال هندی که به لیگ‌های برتر راه پیدا کنند، به یک موفقیت بزرگ مالی منجر شود. هم می‌داند چطور نقش یک شخصیت جذاب اما ناخوشایند را بازی کند، و جی.بی. — در بیشتر فیلم — دقیقاً همین است: مردی که وعده‌های درخشانی می‌دهد و بعد باید تلاش کند تا به آن‌ها عمل کند. این بازیگر با همه هم‌بازی‌هایش، از مندوی (که مثل همیشه، به‌راحتی سرگرم‌کننده است) تا مستأجر شاد/عاشق لیک بل و سه جوان هندی سپاسگزار، گیج و سخت‌کوش که شخصیت او آن‌ها را به آمریکا می‌آورد، هماهنگی خوبی دارد.با وجود بازی‌های درخشان ام ال بی هوپفولز، سوراج شارما ستاره لایف اف پی، بسیار جذاب است و امیدواریم نقش‌های بیشتری را به دست آورد، در حالی که مادور میتال به عنوان یک ورزشکار متفکر و عمیق‌تر، دینش را به یاد می‌آورد، اما داستان آنها در درجه دوم اهمیت قرار دارد. ج بی. این تا حدودی بد است، زیرا سفر زندگی‌ساز آنها، شجاعت آنها، داستان "ماهی از آب" آنها، جالب‌ترین است. علاوه بر دو بازیکن، دارشان جاریوالا، که در نقش ویوند، هوادار کوچک‌اندام بیس‌بال هندی است، که امیدوار است مربی تمام وقت بیس‌بال شود، نقش‌آفینی می‌کند. در حالی که شخصیت او به طور انکارناپذیری شیرین و خنده‌دار است، گاهی اوقات احساس می‌شود که کارتونی و بامزه است. به طور کلی، این یک درام ورزشی خانوادگی خوب با پیامی مثبت است. فقط حیف است که تمرکز بر روی عامل و نه بازیکنان است.