بقای ثروتمندترین

سریال واقع‌گرای یک ساعته «بقا ثروتمندترین‌ها» افراد ثروتمند را با کسانی که با بدهی دست و پنجه نرم می‌کنند، در مسابقه‌ای قرار می‌دهد تا ببینند چه کسی می‌تواند بهتر با هم کار کند تا بعد از یک سری چالش‌های طاقت‌فرسا، آخرین نفر باقی بماند. هل اسپارکز (از سریال Queer as Folk) مجری این برنامه است و ۱۴ جوان بیست و چند ساله را در یک عمارت در کالیفرنیای جنوبی گرد هم می‌آورد: هفت نفر از آن‌ها از صندوق‌های امانی با ارزش خالص ترکیبی ۳ میلیارد دلار برخوردارند، در حالی که هفت نفر دیگر از طبقه کارگر بدهی جمعی ۱۵۰۰۰۰ دلاری دارند. هر هفته، به هفت تیم (هر کدام متشکل از یک فرد ثروتمند و یک فرد فقیر) چالش‌هایی داده می‌شود - مانند تمیز کردن اصطبل‌ها در یک پیست مسابقه محلی یا ساختن خانه برای سازمان خیریه هبیتات فور هومانیتی. آخرین تیم باقی مانده ۲۰۰۰۰۰ دلار جایزه می‌برد. جایزه شرکت‌کنندگان ثروتمند چیست؟ فرصتی برای اثبات اینکه می‌توانند بدون پول والدینشان زندگی کنند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد مسائل اجتماعی-اقتصادی و تاثیر آن‌ها بر رفتار افراد صحبت کنند. چرا مهم است که دیگران را همان‌طور که دوست داریم با ما رفتار شود، رفتار کنیم؟ آیا پول خوشبختی می‌آورد؟ چه خطراتی در قضاوت‌های مبتنی بر طبقه اجتماعی وجود دارد؟

والدین باید بدانند که این مجموعه واقع‌نمای تلویزیونی، کلیشه‌ها را تقویت می‌کند و به‌طور کلی سلیقه بدی دارد. این مجموعه به‌طور مداوم سطح دشمنی بین دو گروه از شخصیت‌ها را بالا می‌برد: ثروتمندان هیچ احترامی برای فقرا قائل نیستند و فقرا نیز به نوبه خود، انزجار خود را از همتایان مرفه خود پنهان نمی‌کنند.

در واقع، هیچ نکته مثبتی در این مجموعه وجود ندارد. شرکت‌کنندگانی که با بدهی دست و پنجه نرم می‌کنند توسط ثروتمندان تحقیر می‌شوند، که تکبرشان به طور کامل به نمایش گذاشته می‌شود. مثلاً در چالشی که تیم‌ها باید به خانواده‌هایی که در یک مهمانی قرون وسطایی نمایشی شرکت دارند، خدمت کنند، نیک، وارث ثروت هتل‌داری، با تمسخر می‌گوید: "من به شهروندان درجه دو شهرستان اورنج مرغ سرو می‌کنم."الیزابت، ۲۳ ساله با ثروتی بیش از ۱ میلیارد دلار، در همان قسمت، هنگام تعویض لباس کار و قرار دادن وسایلش در قفسه می‌گوید: «نگران گذاشتن وسایلم در اینجا هستم. احتمالاً ارزشش بیشتر از خانه‌های این افراد است.» شاید غم‌انگیزترین نکته در مورد این نمایش این است که شرکت‌کنندگان فقیر به دلیل نیاز مالی در آن حضور دارند، در حالی که برای همتایان ثروتمندشان، این نمایش ظاهراً چیزی بیش از یک آزمایش طنزآمیز نیست.