برادرم، خواهرم

برادر من، خواهر من (Mio Fratello, Mia Sorella) با مراسم تدفین پدربزرگ خانواده شروع می‌شود. دخترش (کلودیا پاندولفی)، نوه‌هایش (لودوویکا مارتینو و فرانچسکو کابالو) و دیگران از دست دادن یک شخصیت محبوب را سوگواری می‌کنند. وقتی پسر دور از خانواده، نیک (الساندرو پرزیوزی)، ظاهر می‌شود، او یک ستایش کم‌رنگ‌تر ارائه می‌دهد و به نظر می‌رسد کسی از دیدن او خوشحال نیست. نیک در سال‌های کلی زندگی خواهرش غایب بوده است، سال‌هایی که شامل طلاق تلخی و مراقبت از پسری با بیماری روانی جدی بوده است. مفاد وصیت‌نامه پدر، خواهر و برادر را مجبور می‌کند تا دوباره رابطه خود را بررسی کنند و پیوندهای خانوادگی را به بوته آزمایش بگذارند.

• خانواده‌ها می‌توانند درباره افشاگری پایانی در مورد گذشته در کتاب «برادر من، خواهرم» صحبت کنند. این افشاگری چگونه دیدگاه شما را نسبت به شخصیت‌ها تغییر داد؟ آیا این تصمیم عمدی بود تا مخاطبان را به برخی شخصیت‌ها نزدیک‌تر کند؟
• نظر شما در مورد نمایش شخصیت سبا چیست؟ آیا افرادی که به بیماری روانی مبتلا هستند در فیلم‌های دیگری که دیده‌اید به گونه‌ای متفاوت به تصویر کشیده شده‌اند؟ آیا فکر می‌کنید فیلم‌سازان و بازیگران مسئولیتی در نمایش واقع‌گرایانه و بدون اغراق بیماری‌های روانی دارند؟
• این فیلم در رم اتفاق می‌افتد. چه جنبه‌هایی از زندگی شهری معاصر ایتالیایی در اینجا به تصویر کشیده شده است؟

والدین باید بدانند که فیلم برادرم، خواهرم یک ملودرام ایتالیایی است در مورد دو خواهر و برادر دور افتاده که رابطه خود را از سر می‌گیرند و با مسائل دیگری از میانسالی دست و پنجه نرم می‌کنند. این فیلم به موضوعات بالغانه‌ای می‌پردازد که احتمالاً برای مخاطبان جوان جذاب نخواهد بود، مانند عشق، از دست دادن، خیانت، پیری و استرس‌های والدین شدن. پیام نهایی فیلم این است که پیوندهای خانوادگی در زندگی ضروری و ارزش مبارزه برای حفظ آن‌ها وجود دارد، از جمله بخشیدن اشتباهات دیگران. یکی از شخصیت‌ها تحت درمان اسکیزوفرنی قرار دارد و فیلم تجلی این بیماری را به تصویر می‌کشد و همچنین بار مراقبت از او را بر دوش سایر اعضای خانواده نشان می‌دهد. او دو فروپاشی دارد که شامل تنها صحنه‌های خشونت‌آمیز فیلم است، یک دعوا و یک تصادف ماشین که منجر به جراحت شدید و بستری شدن در بیمارستان می‌شود. برادر دور افتاده کمی زن‌باره است و زنان را برای یک شب به خانه می‌آورد. ما هر دو او و یکی از معشوقه‌های زن او را از پشت و از بالای کشاله ران در جلو عریان می‌بینیم. یک صحنه رابطه جنسی داغ است اما هیچ اندام خصوصی نشان داده نمی‌شود. بزرگسالان سیگار می‌کشند و الکل می‌نوشند، و زبان انگلیسی زیرنویس‌های این فیلم ایتالیایی شامل کلمات فحش و ناسزا است. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.

با وجود سکانس‌های افتتاحیه و اختتامیه نامتوازن، این ملودرام خانوادگی از ایتالیا به اندازه کافی نکات عاطفی و واقعی را به نمایش می‌گذارد تا آن را به یک مطالعه شخصیت جذاب تبدیل کند. بینندگان میانسال و مسن با برخی از مسائلی که این زوج خواهر و برادر در فیلم «برادر من، خواهرم» با آن مواجه هستند، همدردی خواهند کرد، از جمله پذیرش فرزندان بزرگسال به شرایط خودشان، مواجهه با مرگ والدین سالخورده و ایجاد تغییرات عمده در زندگی در حالی که هنوز زمان برای لذت بردن از آن وجود دارد. این فیلم که در رم و با بازی‌های خوب ساخته شده است، گاهی در صحنه‌های خیابانی (از جمله چند صحنه کولوسئوم و چند سکانس جذاب با موسیقی کلاسیک) به نمایش درمی‌آید. فیلم با یک مرگ آغاز می‌شود و با یک تولد دوباره نمادین به پایان می‌رسد.رنگ‌های تیره‌ای که در سراسر فیلم به کار رفته‌اند، حال و هوایی را خلق می‌کنند، اما فیلم در تاریکی فرو نمی‌رود و در خشم اولیه برادر و خواهری که پس از سال‌ها با مرگ پدر دشوارشان دوباره با هم متحد شده‌اند، گیر نمی‌کند. کلودیا پاندولفی و الساندرو پرزیوزی به خوبی نقش‌های متضاد خود را بازی می‌کنند و در عین حال پیوند واقعی خواهر و برادری را به تصویر می‌کشند. فرانچسکو کابالو در نقش سبا، که از بیماری روانی رنج می‌برد، با بازی ظریف و زیرکانه‌ای که با حرکات دست و نگاه‌های غیرقابل خواندن همراه است، این شخصیت را به تصویر می‌کشد. تنها صحنه‌هایی که احساس می‌شود در جای خود نیستند، حضور پسر بی‌احترام در مراسم تشییع جنازه در ابتدای فیلم و تجربه‌ای خارج از بدن در انتهای فیلم است. یکی از این صحنه‌ها تلاش زیادی برای ایجاد بی‌نظمی می‌کند و دیگری سعی دارد خیلی مرتب و منظم به پایان برسد.