معلم موسیقی

بنی مادهاو سینگ (ماناو کول) هنوز از جدایی دردناکی که هشت سال پیش اتفاق افتاد رنج می‌برد و در ابتدای فیلم، زندگی او در حال از هم پاشیدن است. شور و شوق او برای موسیقی و انگیزه‌اش برای موفقیت مدت‌هاست که به تعویق افتاده است. بنی با مادرش (نینا گوپتا) و خواهرش (نیهاریکا لیرا دات) در تپه‌های شهر شیملا زندگی می‌کند. او با درآمد حاصل از آموزش موسیقی و آواز در مکان‌های محلی از خانواده‌اش حمایت می‌کند. وقتی می‌شنود که عشق بزرگش، جوتسنا (امیتا بگچی)، که قبلاً دانش‌آموز موسیقی بوده و اکنون خواننده مشهوری در بمبئی است، برای یک کنسرت یک‌شبه به شهرشان می‌آید، بنی از هم می‌پاشد. این فقط یک دلیل دیگر و جدید است که او را به تجربه پشیمانی قدرتمندی سوق می‌دهد که زندگی‌اش را تضعیف می‌کند. فلش‌بک‌هایی از آغاز، میانه و پایان رابطه‌اش در گذشته، درد او را عمیق‌تر می‌کند. رابطه‌ای محتاطانه و در حال شکوفایی با همسایه‌ای تنها اما جذاب، قربانی ناراحتی بنی از احتمال دیدن دوباره جوتسنا می‌شود. در شب کنسرت، اگرچه بنی با تمایلش برای دیدن جوتسنا مبارزه می‌کند، اما به کناره‌های صحنه کنسرت کشیده می‌شود، جایی که جوتسنا در میانه‌های آهنگ او را می‌بیند و ملاقاتشان اجتناب‌ناپذیر است.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد این واقعیت صحبت کنند که فیلم‌هایی که در کشورهای دیگر و/یا فرهنگ‌های دیگر ساخته می‌شوند، درک ما را از جهان غنی‌تر می‌کنند. تا چه حد با هند، به‌ویژه مناطق روستایی آن، آشنا بودید؟ علاوه بر نمایش زیبایی‌های طبیعی منطقه، آداب و رسوم و موسیقی شهروندان آن، فیلم معلم موسیقی چه چیزی در مورد اشتراکات احساسات انسانی آشکار می‌کند؟
• در این فیلم به تصمیمات زنان توجه کنید. چه تصمیماتی خودشان گرفتند و چه تصمیماتی برایشان گرفته شد؟ در پایان فیلم، چگونه جوتسنا سعی در اثبات استقلال خود داشت؟
• جان گرینلیف ویتیر شاعر یکبار نوشت: برای تمام کلمات غم‌انگیز زبان و قلم، غم‌انگیزترین این است، «ممکن بود باشد». چگونه این داستان نظریه ویتیر را تایید می‌کند؟

در فیلم معلم موسیقی، داستان معلمی روایت می‌شود که به دلیل اشتباهاتی که در گذشته مرتکب شده، از عشق و موفقیت دست کشیده است. این فیلم درام و عاشقانه، با موسیقی، از هند است. فیلم در شهر شیملا، یک جامعه خانوادگی در دامنه‌های هیمالیا، دور از شهرهای پرجمعیت هند، اتفاق می‌افتد. داستان فیلم حول پشیمانی، بستن درهای قدیمی و باز کردن درهای جدید است. فیلم اتفاقات روزمره را با فلش‌بک‌هایی از یک عشق جوان ادغام می‌کند. با اینکه تم‌های فیلم بالغانه هستند، اما محتوای نگران‌کننده کمی دارد. یک مرد دیگری را سیلی می‌زند. یک پیرمرد به آرامی در فیلم می‌میرد؛ مراسم تشییع جنازه او با سوختن هیزم‌های مراسم تدفین نشان داده می‌شود. یک زوج یکدیگر را می‌بوسند و در بستر با هم دیده می‌شوند. در فیلم نوشیدن الکل وجود دارد؛ یک مرد مست می‌شود و بعد دچار سردرد ناشی از مستی می‌شود. شخصیت‌ها سیگار می‌کشند. اگرچه این فیلم برای بیشتر کودکان جذابیتی ندارد، اما برای نوجوانان مناسب است. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.

با اینکه فیلمبرداری زیبایی دارد و سرشار از شادابی فرهنگ و موسیقی هند است، پشیمانی و خشم قهرمان غمگین فیلم خسته‌کننده می‌شود. اندکی خودترحم جلوی دوربین، تاثیر زیادی دارد. ایده‌های فیلمسازان در مورد اهمیت رها کردن رنج‌های قدیمی، عدم تسلیم شدن سریع در برابر شور و اشتیاق زندگی و رسیدن به آرامش در جایی که قبلا وجود نداشته، درست و منطقی است، هرچند که ایده‌های جدیدی نیستند.در فیلم معلم موسیقی، اما تعادل بر هم خورده است و جنبه‌های غم‌انگیز بر جنبه‌های رمانتیک که باید در مرکز توجه باشد، غلبه کرده‌اند. و این به خاطر بازی بازیگران نیست. بازیگران به طور یکنواخت خوب هستند. بازی کائول به خصوص خوب است و آمیرتا باگچی استعداد، زیبایی و کاریزما دارد. هیماچال پرادش هند، مکانی است که احتمالاً مخاطبان آمریکایی قبلاً ندیده‌اند و بسیار زیبا است. این فیلم همچنین یادآوری می‌کند که علی‌رغم تکامل روابط زن و مرد، به خصوص در مکان‌های مترقی و جهانی، در برخی از گوشه و کنار جهان، هنوز داستان‌های زنان توسط مردان هدایت می‌شود.