آمریکا، سرزمین زیبا

آمریکای زیبا به بررسی وسواس کشور ما با ظاهر می‌پردازد. این فیلم که توسط داریل رابرتس نوشته، تهیه و کارگردانی شده است، با گررن تیلور ۱۲ ساله شروع می‌شود، که در سال ۲۰۰۳ یک سوپراستار در حال ظهور در دنیای مدلینگ بود. در حالی که فیلم فراز و نشیب‌های حرفه مد او را در طول چند سال دنبال می‌کند، پیام‌های متناقض در مورد زیبایی ظاهری را برجسته می‌کند که مردم در همه سنین مجبورند هر روز به دلیل بمباران مداوم تصاویر رسانه‌ای، آن‌ها را درک کنند. همچنین به بررسی مسائل مختلف مربوط به نحوه تلاش مردم برای برآورده کردن انتظارات غیرواقعی از زیبایی ظاهری می‌پردازد، از جمله کاهش عزت نفس در میان دختران جوان، تبعیض، اختلالات خوردن و جراحی‌های زیبایی.

• آیا رسانه‌ها استانداردهای دست‌نیافتنی و آرمانی زیبایی را خلق و/یا تداوم می‌بخشند؟ آیا تبلیغات، ویدئوهای موسیقی و مجلات مد این تصاویر را خلق می‌کنند یا صرفاً انعکاسی از خواسته‌های مردم هستند؟ آیا فکر می‌کنید رسانه‌ها می‌توانند باعث ایجاد تصویر منفی از بدن یا اختلالات خوردن در افراد شوند؟ چرا یا چرا نه؟ خانواده‌ها همچنین می‌توانند در مورد مدلینگ بحث کنند. شروع مدلینگ در چه سنی بسیار زود است؟ چگونه مدل‌های جوان در تبلیغات و سایر رسانه‌ها به تصویر کشیده می‌شوند؟ فکر می‌کنید این موضوع چگونه بر آن‌ها تأثیر می‌گذارد؟

این مستند که به بررسی وسواس ناسالم بسیاری از آمریکایی‌ها با زیبایی ظاهری می‌پردازد، نشان می‌دهد که چگونه صنعت مد و سرگرمی، تصویری غیرواقعی از کمال زنانه را ترویج می‌کند که می‌تواند منجر به کاهش اعتماد به نفس، اختلالات خوردن و دیگر مشکلات شود. در این مستند، کمی الفاظ تند (از جمله «ف» و «ش») و برخی اشاره‌های جنسی ناخوشایند وجود دارد. زنان (اغلب مدل‌ها) با لباس‌های کم‌پوش دیده می‌شوند (اما هرگونه برهنگی محو شده است). لوگوها و برچسب‌های تجاری به وضوح دیده می‌شوند، اما در متن فیلم مناسب هستند. صحنه‌های کوتاهی از جراحی‌ها ممکن است برای بینندگان جوان‌تر یا حساس‌تر ناراحت‌کننده باشد. والدین، این فیلم خوبی است که می‌توانید به همراه نوجوان خود تماشا کنید. برخی از نکات ما را در مورد نحوه صحبت با نوجوانان درباره موضوعاتی که فیلم به آن‌ها می‌پردازد، بررسی کنید. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی «شب فیلم خانوادگی» ثبت‌نام کنید.

مدیران مد، روزنامه‌نگاران زرد، تبلیغ‌کنندگان و جراحان پلاستیک در مورد چگونگی و چرایی مشارکت خود در این استاندارد دست‌نیافتنی زیبایی بحث می‌کنند و این فیلم هم بامزه و هم نگران‌کننده است. مردان اظهارات صریح (و گاهی بی‌ادبانه) در مورد اهمیت ویژگی‌های فیزیکی زنان، مانند وزن، قد و رنگ پوست، در انتخاب همسر ایده‌آل خود دارند، اما نمی‌توانند توضیح دهند که چرا چنین احساسی دارند. این فیلم همچنین لحظات دل‌شکستنی را به تصویر می‌کشد، از جمله ویرانی‌های واقعی که می‌تواند رخ دهد وقتی افراد به ایده ظاهر "بی‌نقص" اعتقاد پیدا می‌کنند، از جمله تبدیل شدن به قربانی جراحی زیبایی ناموفق یا مرگ در اثر بولیمیا.این مستند که پنج سال برای ساخت آن زمان صرف شده، رویکردی بی‌طرفانه نسبت به موضوع خود ندارد. و بیشتر یافته‌های رابرتز هم چندان شگفت‌انگیز نیستند. اما فیلم هم از نظر اجتماعی کاوشگر است و هم سرگرم‌کننده، چرا که نشان می‌دهد زنان تا چه حد در جامعه آمریکا پیشرفت کرده‌اند، اما هنوز هم به عنوان ابژه‌ای برای استانداردهای آرمانی زیبایی که اغلب مانع پیشرفتشان می‌شود، دیده می‌شوند. این فیلم همچنین نشان می‌دهد که هم مردان و هم زنان کمتر قادر به قدردانی از چیزهای عادی هستند و تا چه حد در یافتن زیبایی حقیقی که در درونشان نهفته است، ناتوان شده‌اند.