معلم جایگزین

برنامه جانشین یک مسابقه تلویزیونی واقع‌گرایانه و منحصر به فرد است که در آن دانش‌آموزان دبیرستانی شانس برنده شدن پول نقد برای کالج را دارند. بیست دانش‌آموز ناآگاه از موضوع، برای یک روز عادی کلاس درس به مدرسه می‌آیند، اما متوجه می‌شوند که معلم جانشین آن‌ها، مجری جان گابروس، آن‌ها را در یک بازی اطلاعات عمومی شرکت می‌دهد که می‌توانند از طریق آن پول نقد و جوایز ببرند. دانش‌آموزان در دورهایی با عناوینی مثل «چیزهایی که باید بدانی»، «چیزهایی که می‌دانی» و «چیزهایی که می‌توانی انجام دهی» با هم رقابت می‌کنند و باید به سوالات اطلاعات عمومی و سوالات مربوط به فرهنگ عامه پاسخ دهند. سوالات تشویقی به آن‌ها اجازه می‌دهد تا برای بردن جوایزی مثل تلویزیون، کامپیوتر و ناهار رایگان با هم رقابت کنند. دانش‌آموزی که بتواند از سه دور مسابقه به سلامت عبور کند، باید با دانش‌آموز دیگری که توسط گروه انتخاب شده است برای ۵۰۰۰ دلار رقابت کند. اگر او دور نهایی را ببرد، می‌تواند پول نقد را برای کالج نگه دارد. در غیر این صورت، کلاس پول را بین خودشان تقسیم می‌کنند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد این موضوع صحبت کنند که اگر کلاس‌های درس به یک مسابقه تلویزیونی تبدیل شود، چه اتفاقی می‌افتد. آیا فکر می‌کنید دانش‌آموزان در این برنامه واقعا غافلگیر می‌شوند؟ یا اینکه این برنامه طوری طراحی شده که واقعی‌تر به نظر برسد؟
• برنامه‌های مسابقه‌ای چرا سرگرم‌کننده هستند؟

والدین باید بدانند که این برنامه تلویزیونی سرگرم‌کننده و مناسب نوجوانان، دانش‌آموزان دبیرستانی را ملزم به دانستن اطلاعات آکادمیک و همچنین جزئیات فرهنگ عامه می‌کند. چند کلمه نامناسب (مثل «ass» و «hell») و برخی اشاره‌های ظریف و شوخی‌آمیز به نوشیدن الکل و رابطه جنسی وجود دارد که ممکن است برای بینندگان بسیار جوان قابل درک نباشد.

در حالی که ایده پاسخ دادن به سوالات سرگرم‌کننده برای دریافت پول و جوایز چیز جدیدی نیست، آنچه این برنامه را منحصر به فرد می‌کند، این است که در یک کلاس درس واقعی برگزار می‌شود. به همین دلیل، سوالات مطرح شده نیاز به دانش اطلاعات تحصیلی و همچنین موسیقی، سلبریتی‌ها و چیزهای دیگری که بیشتر نوجوانان آن را جالب و/یا هیجان‌انگیز می‌دانند، دارد.علاوه بر برخی کلمات گاه به گاه نامناسب و اشاره‌های جنسی ملایم، این نمایش برای خانواده‌ها مناسب است. همچنین می‌تواند به یادآوری برای کودکان باشد که توجه در مدرسه اغلب می‌تواند به شیوه‌هایی که کمتر انتظار دارند، سودمند باشد.