فرانک سرگرم‌کننده در یک ماجراجویی زیرزمینی

با نظارت مادر بزرگتر از زندگی اش بر هر حرکتش، فرانک مارسکا، ستاره واقعی وی اچ 1 (از برنامه های من نیویورک را دوست دارم و من پول را دوست دارم) تلاش می کند تا عشق واقعی را در میان گروهی از 15 نامزد احتمالی پیدا کند که برای جلب توجه او با هم رقابت می کنند. اما شوخی با خانم ها است وقتی که به جای یک عمارت مجلل به خانه حومه شهر والدین فرانک فرستاده می شوند. چرا؟ چون فرانک آنجا زندگی می کند... در زیرزمین. در طول 10 قسمت، زنان تلاش می کنند تا فرانک را متقاعد کنند تا به آنها "کلید زیرزمینش" را بدهد، که نماد کلید قلبش است.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد دلایل محبوبیت این نوع مسابقات واقع‌نمای تلویزیونی بحث کنند، در حالی که همه می‌دانند که به ندرت منجر به عشق واقعی می‌شوند. چرا مخاطبان این برنامه‌ها را جذاب می‌یابند؟ آیا فکر می‌کنید کسی انتظار دارد که از این هیاهو رابطه‌ای معنادار به دست آید؟
• در این برنامه، نقش جنسیت در قرار ملاقات و روابط چیست؟ آیا فرانک به نظر می‌رسد به زنان جوان خاصی علاقه‌مندتر است، چون آنها را از نظر جنسی جذاب می‌یابد؟ آیا دیگران به دلیل عدم ابراز صریح جنسیت خود نادیده گرفته می‌شوند؟
• تا چه حد خانه والدین فرانک به عنوان دکور یک برنامه واقع‌نمای تلویزیونی آماده شده است؟ چه جنبه‌های دیگری از این برنامه صحنه‌سازی به نظر می‌رسند؟

والدین باید بدانند که این مسابقه واقعی قرار ملاقات تلاش می‌کند به مرد ۳۱ ساله‌ای که هنوز در زیرزمین خانه والدینش زندگی می‌کند، در یافتن عشق واقعی کمک کند. شرکت‌کنندگان زن — که از طریق فرآیند تست و آزمون انتخاب شده‌اند — تمایل دارند لباس‌های فاشن بپوشند و از جذابیت جنسی خود برای تحت تاثیر قرار دادن فرانک استفاده کنند. همچنین برخی از الفاظ زشت، از جمله فحش‌های سانسورشده (مانند «ف**»)، از طرف شرکت‌کنندگان و والدین فرانک استفاده می‌شود. همچنین گاهی اوقات نوشیدن الکل (و مستی) وجود دارد، اگرچه همه افراد بالغ هستند.

فراموش کنید که عنوان این مسابقه واقعیِ فاجعه‌بارِ قرار ملاقات شبیه فیلم پورنو است. دلایل زیادی وجود دارد که این برنامه ارزش وقت شما و نوجوانان‌تان را ندارد. برای مثال، فرانک به خاطر مکیده انگشتان پا تیفانی «نیویورک» پولارد در برنامه واقعیِ زباله‌ایِ VH1 به نام «من نیویورک را دوست دارم» معروف است. بیشتر شرکت‌کنندگان در این برنامه به خاطر ۱۵ دقیقه شهرت در آن شرکت کرده‌اند.در حالی که همه اینها کافی نبود، واقعیت اجتناب‌ناپذیر این است که این نمایش «واقعیت» به‌شدت از پیش نوشته و طراحی شده است و در واقع تماشای آن آزاردهنده است. اگر این برای متقاعد کردن شما کافی نیست، می‌توانید به آهنگ تم این نمایش گوش دهید... که توسط خود «سرگرم‌کننده» خوانده می‌شود.