روزالین

رزالین (کیتلین دیور) زنی پیشرو در زمان خود است که مجبور است خواستگاران مورد تأیید پدرش (برادلی ویتفورد) را سرگرم کند، در حالی که رابطه عاشقانه‌اش با رومئو (کایل الن) را پنهان می‌کند. معشوق جذاب او، در واقع، عضوی از یک خاندان به نام مونتاگو است که نسل‌هاست با خانواده خود، کاپولت‌ها، درگیر نزاع هستند. تنها پرستار (مینی درایور) و بهترین دوستش پاریس (اسپنسر استیونسون) از حقیقت آگاهند. تا زمانی که دختر عمویش ژولیت (ایزابلا مرسد) و خواستگار جدید و جذابش داریو (شان تیل) به شهر می‌آیند و همه‌چیز پیچیده می‌شود.

• «خانواده‌ها می‌توانند در مورد این صحبت کنند که چگونه "رزالین" از داستان اصلی «رومئو و ژولیت» برای خلق یک داستان جدید استفاده می‌کند. چه تغییراتی ایجاد شده است؟ چه چیزهایی مشابه یا یکسان باقی مانده‌اند؟»
• «چه فیلم‌های دیگری دیده‌اید که رویکردی مدرن به یک داستان کلاسیک دارند؟»
• «در دوره‌ای که در اینجا به تصویر کشیده شده، با زنان چگونه رفتار می‌شد؟ چرا؟ برای کسب اطلاعات بیشتر به کجا می‌توان مراجعه کرد؟»

والدین باید بدانند که «رزالین» نگاهی کمدی و معاصر به تراژدی کلاسیک شکسپیری «رومئو و ژولیت» دارد. این فیلم همچنین بر اساس رمان «وقتی تو مال من بودی» نوشته ربکا سرل، شخصیت‌های داستان را به روز می‌کند اما در عین حال در دوره‌ای تاریخی اتفاق می‌افتد. بازیگران اصلی از نظر نژاد و هویت جنسیتی متنوع هستند و زنان، رزالین (کیتلین دیور) و ژولیت (ایزابلا مرسد) مستقل‌تر و پرحرف‌تر از آن هستند که مردان آن دوران می‌خواهند. در مورد مردان، آن‌ها با شمشیر با هم می‌جنگند (که منجر به یک مرگ می‌شود که روی پرده نمایش داده نمی‌شود)، رقابت‌های خانوادگی طولانی‌مدت دارند و تلاش می‌کنند ازدواج دختران خود را ترتیب دهند. عشقی که در مسیر ستاره‌ها قرار دارد، زهری می‌نوشد که او را مرده نشان می‌دهد. شخصیت‌ها یکدیگر را می‌بوسند، یکی در مورد «شمشیرهای بزرگ مردان» شوخی می‌کند، دیگری به کتابی با عنوان «عشق شهوانی» مراجعه می‌کند و دیگری توسط مردی بدون پیراهن حواسش پرت می‌شود. بزرگسالان در میخانه‌ای می‌نوشند و اشاره‌ای به معامله مواد مخدر وجود دارد. زبان فیلم شامل یک مورد استفاده از کلمه «لعنتی»، «لعنت»، «جهنم»، «احمق»، «لعنتی»، «خرابم کن» و توهین‌های مختلف است. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.

این نسخه جدید از نمایشنامه کلاسیک، با افزودن شخصیت‌ها، تغییر پایان و اعمال حساسیت‌های معاصر، منجر به یک سرگرمی جذاب اما ناهماهنگ می‌شود. فیلم رزالین با ترکیب لباس‌ها و صحنه‌های باشکوه دوره‌ای با شخصیت‌ها، گفتار و موسیقی مدرن، از همتایان ژانر خود متمایز می‌شود—فیلم‌هایی مانند انولا هولمز و شاهزاده خانم، که دیدگاه فمینیستی آشکاری را بر داستان‌های پریان و روایت‌های کلاسیک تحمیل می‌کنند. این رویکرد نوآورانه عمدتاً مؤثر است، که به لطف بازیگران اصلی جذاب (دِوِر، تیل، مرسد و آلن، که ظاهری شبیه هیث لجر جوان دارند) حاصل شده است. بخش زیادی از بهترین لحظات طنز فیلم به بازیگران مکمل اختصاص دارد: پدرهایی که با اکراه دختران پیشرو و ناهم‌عصر خود را می‌پذیرند (برادلی ویتفورد و کریستوفر مک‌دونالد)، پرستاری به نام پرستار که توانایی پرستاری او نادیده گرفته می‌شود (مینی درایور)، و پیک تنبلی که توسط نیکو هیراگا از فیلم ماکسی به تصویر کشیده شده است.با وجود پیچش‌های داستانی و شخصیت‌پردازی، به‌علاوه توطئه‌چینی‌های روسالین در سبک فیلم «دوست‌پسر بهترین دوست من» علیه رومئو و ژولیت، در نهایت داستان قابل پیش‌بینی است. ریتم فیلم نیز یکنواخت نیست و گاهی به دلیل فرمول خود در هم‌نشانی آرک‌تایپ‌های معاصر و طنز با داستانی از قرن شانزدهم، کند و خسته‌کننده می‌شود. به‌خصوص شخصیت دوست همجنس‌گرا و صحنه‌ای که در آن تیل بدون بالاتنه ظاهر می‌شود، اضافی به نظر می‌رسند. رومئوِ آلن به‌طور کمیک نشان داده می‌شود که خیلی باهوش نیست و بادمجان دورقاب چین است که چند خط شعر عاشقانه را برای هر معشوقه‌ای تکرار می‌کند. این نوع احمقانه بودن است که روسالین را سرگرم‌کننده می‌کند و بهتر است آن را خیلی جدی نگیرید.