درباره فیلم
شوخطبعی ملایم، داستانهای قابل پیشبینی در مجموعهای خانوادگی با حال و هوای نوستالژیک.
تصاویر فیلم
پیشنهادهای مشابه
نمایش همهنقد و بررسی
معتبر: این تحلیلها بهترین و دقیقترین نتایج رو دارن! ما دادههای کافی و باکیفیت داشتیم و هوش مصنوعی ما نتایج مناسبی رو برای این دسته از فیلمها بهمون داده.
خشونت: خیلی کم
ترس: خیلی کم
ناهنجاری اجتماعی: کم
الگوی مثبت: متوسط
پیام مثبت: زیاد
خلاصه فیلم
ویرایشخواننده سبک کانتری بیلی (کاترین مکفی) قصد نداشت پرستار بچه شود، اما وقتی کامیونش خراب میشود و او را به در خانه مزرعهای بزرگ میرساند، به هر حال پرستار بچه میشود. ببینید، کابوی رؤیایی بو (ادی سیبریان) دو سال پیش همسرش را از دست داد و از آن زمان بچههایش گم و تنها شدهاند. بزرگترین فرزند خانواده تاک (ریچارد هورتادو) که اهل معاشرت است، برودی (جیمی مارتین من) که ناامنی دارد، دیلان (گریفین مکاینتایر) که در حال پیشرفت در تجارت موسیقی است، کاسیدی (شیلوه وریکو) که سرکش است، و کوچکترین فرزند خانواده کلویی (پایپر بران) همگی به سرعت با بیلی ارتباط برقرار میکنند، با وجود نگرانی دوستدختر بو، سامر (جنت وارنی) که احساس تهدید میکند. آیا بیلی میتواند در مزرعه خانهای برای خود پیدا کند و در عین حال که با یک گروه خانوادگی تازهتأسیس موسیقی مینوازد، به خانوادهای کمک کند تا دوباره احساس کامل بودن کنند؟
درباره این موارد گفتگو کنید
- خانوادهها میتوانند در مورد پویاییهای خانوادگی و ارتباط بین کودکان و والدین صحبت کنند. خانوادهها چگونه ارتباط خوب را برقرار و حفظ میکنند؟ برای مشورت به چه کسی مراجعه میکنید؟ والدین همچنین میتوانند در مورد تعریف خانواده صحبت کنند. چه کسانی را جزئی از خانواده خود میدانید؟
- خانوادهها میتوانند در مورد مسائل مطرحشده در هر قسمت صحبت کنند. آیا موقعیتهایی که در برنامه مطرح میشود هنوز برای کودکان امروزی مرتبط است؟ آیا چیزی در برنامه به نظر قدیمی میرسد؟ اگر اینطور است، چه چیزی؟
- فرزندان شما در مورد بزرگ شدن در خانواده ای مثل تَنِرها چه فکری میکنند؟ با چه نوع خانوادههای غیرسنتی دیگری آشنا هستند؟ آیا خانوادههای غیرسنتی مزایا یا معایبی هم دارند؟
آنچه والدین باید بدانند
ویرایشوالدین باید بدانند که کانتری کامفورت یک مجموعه تلویزیونی کمدی است در مورد یک خواننده موسیقی کانتری که به عنوان پرستار بچه برای یک خانواده با پنج فرزند استخدام میشود و بعد متوجه میشود که آنها گروه موسیقی ایدهآلی هستند که او برای حرفه موسیقیاش به دنبالشان بوده است. به طور کلی سطح محتوای بالغانه در این مجموعه پایین است و آن را برای تماشای تمام اعضای خانواده مناسب میکند. الفاظ نامناسب تقریبا وجود ندارند (مثل "جهنم"، "خراب" و "لعنتی")، محتوای جنسی محدود به دلبریهای ملایم، بوسیدن و صحبت در مورد عشق و رمانتیک است. صحنههایی در بارها اتفاق میافتد (که خانواده اغلب در آنها اجرا میکنند) و شخصیتها در حال نوشیدن هستند، اما کسی مست نیست. اعضای خانواده گاهی اوقات همدیگر را مسخره میکنند اما شوخیها ملایم است و اعضای خانواده همدیگر را حمایت میکنند و بر سر هدف مشترک خود که موسیقی است، با هم پیوند میخورند. مادر خانواده درگذشته است و اندوه موضوعی مرکزی است. شخصیتها، به خصوص بچههای خانواده، اشتباه میکنند و با عواقب آن مواجه میشوند (از نوع ملایم مجموعههای تلویزیونی کمدی) اما بزرگسالان خانواده همیشه هستند تا به آنها کمک کنند بفهمند کجا اشتباه کردهاند و چطور جبران کنند.
این فیلم چه نکات مثبتی دارد
با حال و هوای روستایی، خندههای بلند و پر سر و صدا، و طرحهای داستانی نیمساعته، این مجموعه تلویزیونی یادآور سریالهای خانوادگی قدیمی مانند فول هاوس یا ناننی است. زبان و دیالوگها به گونهای نرم و ملایم طراحی شدهاند تا برای بینندگان جوان مناسب باشند. طیف سنی شخصیتها از هفت سال (با بازی پایپر براون در نقش کلویی، که دیالوگهای بامزه و هوشمندانهای را ارائه میدهد، مشابه دوقلوهای اولسن در فول هاوس) تا اواسط دهه چهل (با نقش پدری به نام بو) متغیر است تا هر عضو خانواده بتواند با آن ارتباط برقرار کند. ماجراجوییها و اتفاقات ملایم و قابل پیشبینی هستند: بیلی و دوستانش باید یک گیتار گمشده را پیدا کنند؛ یک تورنادو ناگهان مزرعه را در بر میگیرد؛ یکی از بچهها به کلیسا نمیرود و باید متقاعد شود که بازگردد. اگر این خطهای داستانی برایتان آشنا به نظر میرسند، تعجب نکنید، چون سریال کانتری کامفورت نیز حس آشنایی به شما میدهد.این بد نیست، نیاز به هنری وجود دارد که توسط و برای افرادی ساخته شده است که میخواهند از سریالی لذت ببرند که فقط کمی طنز بیآزار دارد و بدون شگفتی است. خانواده مرکزی کانتری کامفورت جذاب است، با شوخیهای زیادی بین بالغین و نوجوانان خانواده و خواهر و برادرهای کوچکتر. مکفی خودش خواننده بهتری از بازیگر است، نمایش در لحظات زیادی که او را به اجرا میخواند، پرواز میکند، اما او بازی خوبی دارد. سیبریان خیلی بیتفاوت به نظر میرسد تا بیشتر از یک حضور پدرانه مهربان باشد، اما بچهها و مکفی با انرژی خودشان از طریق طرحهایی با درگیریهای تلویزیونی عبور میکنند که همیشه با خنده، در آغوش گرفتن و شاید خواندن یک آهنگ کانتری با هم به پایان میرسد. ممکن است هنر بزرگی نباشد، اما برای بعضی از بینندگان، آرامشی است که عنوان آن وعده میدهد.
دیدگاههای کاربران
دیدگاهی ثبت نشده است.