نیروی گرسنگی نوجوان آکوآ

آکوآ تین هانگر فورس، طولانی‌ترین مجموعهٔ اصلی در بلاک شبانهٔ کارتون نت‌ورک، در مقابل کمدی متعارف، پرواز می‌کند. کی فکرش را می‌کرد که یک میلک‌شیک، یک کوفته و یک ظرف سیب‌زمینی سرخ‌کرده بتوانند فرمانروایان قلمرو فرقهٔ خودشان شوند؟ این مجموعه داستان این سه‌تایی از دوستان خوراکی را دنبال می‌کند که قرار است کارآگاه باشند اما واقعاً نیستند: مستر شیک، یک میلک‌شیک مگالومانیاک (با صدای دانا اسنایدر)؛ فرایلاک، یک جعبهٔ متفکر از سیب‌زمینی سرخ‌کرده (کری مینز)؛ و میتواد، یک توپ مودب از گوشت چرخ‌کرده (دیو ویلیس). داستان‌ها به اندازهٔ شخصیت‌ها، ابلهانه هستند؛ برای مثال، زمانی که فرایلاک تصمیم می‌گیرد به یک باشگاه دوچرخه‌سواری کوهستان بپیوندد، فراموش کنید که فرایلاک به عنوان یک جعبهٔ سیب‌زمینی سرخ‌کردهٔ معلق در هوا، پایی ندارد و واقعاً نمی‌تواند دوچرخه‌سواری کند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد اینکه آیا یک کارتون واقعاً به داستانی نیاز دارد تا خنده‌دار باشد، صحبت کنند. آیا فکر می‌کنید سریال Aqua Teen Hunger Force خنده‌دار است؟
• این نمایش همچنین سوالاتی را در مورد پویایی گروه دوستان با شخصیت‌های متمایز مطرح می‌کند. چرا برخی افراد رهبرانی می‌شوند که به دیگران می‌گویند چه کاری را انجام دهند و چرا برخی دیگر پیرو می‌شوند و به‌شدت تحت فشار قرار می‌گیرند؟ یک فرد باید چه تعداد تصمیم بد بگیرد تا توسط دوستان ناراضی از گروه اخراج شود؟

والدین باید بدانند که اعضای گروه آکوآ تین هانگر فورس در واقع ارتباط زیادی با آب ندارند (به جز استخر همسایه‌شان)، واقعا نوجوان نیستند و گاهی گرسنه می‌شوند اما به ندرت قدرت زیادی نشان می‌دهند. بیشتر اوقات، آنها در حال آویزان شدن در خانه‌شان هستند که بیشتر شبیه یک لانه خراب و ویران است و در طرح‌های جانبی شرکت می‌کنند که هیچ‌وقت خوب پیش نمی‌روند. آنها به هم توهین می‌کنند، شغل ثابتی ندارند و ظاهرا از کمک‌های رفاهی زندگی می‌کنند. و در نهایت، آنها تجسم غذاهای ناسالم هستند.

برخی از والدین ممکن است تعجب کنند که چرا این نمایش اصلا خنده دار است، زیرا واقعا هیچ منطقی ندارد. اما شاید همین تصادفی بودن بخشی از جذابیت آن باشد. آتی‌اچ‌اف به عنوان یک انتخاب برنامه‌نویسی برای کودکان، بهترین نیست. در هر صورت، زبان آن نامنظم است، داستان‌هایش بی‌معنی و همسایه‌ی آکوآ تینز، کارل (با صدای ویلیس) احتمالا یکی از بدترین الگوها در تلویزیون است. با این حال، فرایلاک به عنوان یک شخصیت پدری عجیب و غریب اما دلنشین عمل می‌کند که اشتیاق او به علم و فناوری الگوی مثبتی برای بینندگان جوان است. میتواد هم معمولاً نوعی خشم اخلاقی را نشان می‌دهد، اگرچه به ندرت او را از نقشه‌های مستر شیک محافظت می‌کند.