بانوی اول

لِیدی فِرست، ترکیبی از درام سیاسی، داستان عاشقانه و قصه‌ای افسانه‌ای است. این فیلم داستان کاترین مورالس (با بازی نانسی استفورد)، بانوی اول محبوب ایالات متحده را روایت می‌کند. در ابتدای فیلم، کاترین در حال آماده شدن برای یک شام رسمی است، با خبر می‌شود که همسر رقیب سیاسی‌اش، مالوری کرینگتن (با بازی تانیا کریستیانسن)، اظهارات تحریک‌آمیزی در انظار عمومی مطرح کرده، و در عین حال مشغول راهنمایی تورهای کاخ سفید است. اما وقتی فاجعه‌ای رخ می‌دهد و همسرش، رئیس‌جمهور الکس مورالس (با بازی جوئل کینگ)، به طور ناگهانی می‌میرد، کاترین سوگند می‌خورد که آخرین آرزوی همسرش را برآورده کند: حمایت از معاون جوان رئیس‌جمهور، تیلور بروکس (با بازی بنجامین دین)، در انتقال قدرت به او و تبدیل شدن به بانوی اول (چون تیلور بیوه است). اما در حالی که کیت با موقعیت بانوی اول بودن دست و پنجه نرم می‌کند، ناخواسته با عشقی قدیمی آشنا می‌شود: پادشاه یک کشور اروپایی خیالی (با بازی کوربین برنسن) که خود را به عنوان یک محافظ دیپلماتیک جا می‌زند تا به عشق نوجوانی خود نزدیک بماند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد پیام‌های سیاسی فیلم بانوی اول صحبت کنند. آیا این فیلم هدف و برنامه‌ای خاص را دنبال می‌کند؟ چگونه می‌توان فهمید که سازندگان فیلم با یک فلسفه سیاسی همسو هستند، در حالی که هیچ حزب سیاسی واقعی در فیلم نام برده نمی‌شود؟
• کدام شخصیت‌ها در فیلم بانوی اول را به‌عنوان الگو در نظر می‌گیرید؟ چه نقاط قوت شخصیتی را به نمایش می‌گذارند؟
• همسر اول رئیس‌جمهور مرتبا در مورد «وقار و شأن جایگاه ریاست‌جمهوری» صحبت می‌کند. به نظر شما کدام بانوی اول در زندگی واقعی با وقار و شأن این جایگاه را پر کرده است؟ چرا فکر می‌کنید آنها بانوان اول خوبی بودند؟
• آیا این داستان قابل باور است؟ چه بخش‌هایی از آن واقع‌گرایانه است؟ کدام قسمت‌ها نیست؟ نظر شما در مورد پایان داستان چیست؟

خانواده‌ها باید بدانند که فیلم بانوی اول ترکیبی از درام سیاسی، کمدی رمانتیک و داستان‌های پریان به سبک شاهزاده و گدا است. این فیلم بر زندگی بانوی اول ایالات متحده (با بازی نانسی استافورد) تمرکز دارد که در اواخر ریاست‌جمهوری همسرش، در صحنه‌ای غم‌انگیز در بیمارستان، بیوه می‌شود. سپس او متقاعد می‌شود که به عنوان «هم‌تیمی» رئیس‌جمهور جدید منصوب شود. در ابتدا به نظر می‌رسد که فیلم درباره سیاست نیست، زیرا از احزاب سیاسی موجود نامی نمی‌برد، اما در نهایت به شدت محافظه‌کار می‌شود، تا جایی که ادعا می‌کند معترضان به سیاست‌های دولت آمریکا پول می‌گیرند تا اعتراض کنند. «معترضان دستمزدبگیر» موضوعی است که توسط جناح راست افراطی مطرح شده و بارها رد شده است، اما در این فیلم به عنوان یک نقطه عطف مهم داستانی مورد استفاده قرار می‌گیرد. همچنین در فیلم از برخی الفاظ توهین‌آمیز ملایم (مثل احمق، پیر و کودن) استفاده شده و صحنه‌هایی از نوشیدن شراب توسط بزرگسالان، معاشقه و چند بوسه وجود دارد. برای اطلاع از فیلم‌های مشابه، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.

اگرچه احزاب سیاسی هرگز در این درام فراموش‌شدنی ساخته نینا می، نویسنده و کارگردان، ذکر نشده‌اند، اما تم‌های افراطی راست‌گرایانه در نهایت داستان را تحت تاثیر قرار می‌دهند. با این حال، مشخص نیست که فیلم «بانوی اول» برای چه کسی ساخته شده است، زیرا بین خط داستانی آشکارا سیاسی "نجات کرامت کاخ سفید از معترضان مزدور" و زیرخط داستانی ملاقات شاهزاده خانم خاطرات با شاهزاده و گدا در نوسان است. در واقع، دفتر کاترین موافقت می‌کند تا میزبان یک شاهزاده خانم اروپایی تخیلی و محافظ شخصی او (کوربین برنسن) باشد که در واقع پدربزرگ شاهزاده خانم و پادشاه آن کشور جعلی است. دهه‌ها قبل، پادشاه مکس (یک بیوه دیگر) وانمود کرد که شاهزاده نیست تا بتواند با کیت، دختر یک دیپلمات رده‌بالا، که در آن زمان در کالج بود، معاشرت کند. مشکل این فیلم در طراحی تولید آن است که آنقدر ضعیف است که تماشاگران برچسب‌های وینیلی استفاده شده به عنوان مهر ریاست جمهوری و روش‌های مختلف دکور ارزان را که قرار است به عنوان بال غربی کاخ سفید نشان داده شوند، تشخیص می‌دهند.به جز استافورد که نقشش را جدی می‌گیرد، بقیه بازیگران بیشتر نمایشی و غیرواقعی بازی می‌کنند (لهجه برنسن خجالت‌آور است و بیشتر کارمندان اداری حرفه‌ای به نظر نمی‌رسند). داستان‌های فرعی فیلم هم خیلی زیاد است. علاوه بر رابطه عاشقانه کیت و مکس، رئیس‌جمهور جدید -- که او هم همسرش به‌طور اتفاقی مرده است -- رابطه‌ای عاشقانه با یک کارمند دولت دارد که کاترین با آن مخالف است چون با رقیب او دوست است. بعد هم داستان مسخره‌ای در مورد «معترضان حرفه‌ای» است که برای اعتراض در بیرون کاخ سفید پول می‌گیرند. این داستان از روایت‌های رسانه‌های راست افراطی است که اغلب رد شده است و می‌گوید معترضان سیاسی جوان توسط میلیاردرهای لیبرال پول می‌گیرند. این موضوع در فیلم بانوی اول خیلی پررنگ است و نشان می‌دهد که سازندگان فیلم می‌خواهند تماشاگران باور کنند این موضوع حقیقت دارد (جستجوی کوتاهی در اینترنت در ماه می این موضوع را تایید می‌کند). این فیلم بیشتر از اینکه یک فیلم باشد، پروپاگانداست.