غریزی

در فیلم پرایمال، غارنشینی بدون نام که از طریق غرش ارتباط برقرار می‌کند، در دنیای خود به عنوان یک شکارچی بتا، به همان اندازه طعمه و شکار، تلاش می‌کند تا غذا برای خانواده‌اش پیدا کند. اما درست به موقع به خانه برمی‌گردد تا ببیند خانواده‌اش توسط یک خانواده دایناسور خورده شده‌اند. آشفته، به خودکشی فکر می‌کند، اما در نهایت تصمیم به انتقام می‌گیرد. اما وقتی به دایناسورها می‌رسد، متوجه می‌شود که آن دایناسوری که بچه‌هایش را خورده، خود بچه‌هایی دارد. درست زمانی که شفقت در او جوش می‌زند، دایناسورهای بزرگتر به بچه دایناسورها و مادرشان حمله می‌کنند. در ادامه، هر دو والدین باید یاد بگیرند که با هم متحد شوند تا بتوانند زنده بمانند -- تنها چیزی که باید از آن عبور کنند، غم و اندوه آنهاست.

• خانواده‌ها می‌توانند درباره غم و اندوه و عواملی که برخی افراد را به انجام دادن آن واداشته صحبت کنند. غم و اندوه چه تاثیری بر شخصیت‌های سریال پرایمال می‌گذارد؟
• چه چیزی باعث می‌شود کسی بخواهد ببخشد؟ آیا تا به حال مجبور شده‌اید کسی را به خاطر کاری که انجام داده یا حرفی که زده و باعث ناراحتی شما شده، ببخشید؟ آیا سخت بود؟

والدین باید بدانند که پرایمال یک مجموعه انیمیشن بالغ در مورد روزهای اولیه بشریت است که توسط انیماتور مشهور گنندی تاراکوفسکی (سازنده پاورپاف گرلز و سامورایی جک) ساخته شده است. نوجوانانی که طرفدار داستان‌های حماسی مانند جنگ ستارگان، هری پاتر و مواد تاریک او هستند، احتمالاً برای مواجهه با مضامین تاریک شامل خشونت، خودکشی و کشتن نوزادان آماده‌تر هستند. بار عاطفی داستان به‌طور شگفت‌آوری برای یک نمایش انیمیشنی سنگین است و خشونت شامل خوردن کودکان توسط حیوانات وحشی، کشتن دایناسورها و تهدیدهای مداوم به زندگی شخصیت اصلی، یک انسان غارنشین، می‌شود. با این حال، این مجموعه برای طرفداران انیمیشن که آماده یک داستان پیچیده هستند، بسیار جذاب است. والدین باید این محدودیت سنی را جدی بگیرند. نوجوانان چهارده ساله‌ای که طرفدار جنگ ستارگان، هری پاتر و مجموعه مواد تاریک او هستند، احتمالاً برای مواجهه با مضامین خشونت، خودکشی و کشتن نوزادان آماده‌اند. با این حال، بار عاطفی داستان به‌طور شگفت‌آوری سنگین است، اگرچه در پایان لحنی مثبت و امیدوارکننده دارد.

این یک برنامه عالی برای نوجوانان است که کمی صبر و عشق به انیمیشن به عنوان یک فرم هنری دارند. هنر، اگرچه پیچیده نیست، اما به سادگی زیبا است؛ هر دقیقه آن مثل یک مطالعه در انیمیشن است. همچنین چیزی در مورد عدم استفاده از دیالوگ در پرایمال وجود دارد که بیننده را مجبور می‌کند تا به دقت به تصاویر توجه کند. در حالی که موسیقی متن فوق‌العاده است، شما می‌توانید آن را با صدای خاموش تماشا کنید و ۹۰٪ داستان را متوجه شوید.زمینهٔ اصلی واقعا در عنوان آن نهفته است: غارنشین و دایناسور در دنیایی ابتدایی زندگی می‌کنند که بلایای طبیعی، شکارچیان بزرگتر و گرسنگی تهدیدات مداومی هستند. برای بقا هر دو باید بکشند. و در حالی که صحنه‌های مرگ می‌تواند تکان‌دهنده باشد، خشونت احساس اضافی نمی‌دهد. غارنشین همچنین می‌تواند سطوح پیچیده‌ای از اندوه و غم را در مرگ نشان دهد که هم خود او وارد می‌کند و هم باید تحمل کند. در حالی که داستان پیش می‌رود، او همچنین با دایناسوری که خانواده‌اش را کشته است، مواجههٔ احساسی دارد و با اندوه ماموت‌ها نیز روبرو می‌شود. خانواده‌هایی که از انیمیشن با عمق لذت می‌برند، باید داستانی قدرتمند در پرایمال پیدا کنند.