باما راش

باما راش" گروهی از دانش‌آموزان سال آخر دبیرستان و دانشجویان سال اول دانشگاه را دنبال می‌کند که خود را برای مراسم سالانه "راشینگ" انجمن‌های خواهری در دانشگاه آلابامای آماده می‌کنند. این زنان در مورد انگیزه‌های خود برای عضویت در یک انجمن خواهری، نحوه آماده‌شدن برای فرایند راشینگ و انتظارات خود از این تجربه صحبت می‌کنند. در این مسیر، آنها درباره زندگی، دوستی‌ها، امیدها و رویاهای خود نیز صحبت می‌کنند.

• خانواده‌ها می‌توانند درباره دلیل وجود انجمن‌های برادری و زنانه در کالج‌ها و دیدگاه خود درباره روند ثبت‌نام به تصویر کشیده شده در "باما راش" صحبت کنند.
• آیا احساس می‌کنید که فیلمساز با دختران جوانی که با آنها مصاحبه می‌کند، همدلی دارد؟ آیا او آنها را قضاوت می‌کند و اگر چنین است، این قضاوت در کجای فیلم دیده می‌شود؟
• کدام یک از بانوان جوان داستان جذاب‌تری برای شما داشت و دلیل آن چه بود؟
• به دلیل شایعات و خشم کاربران در فضای مجازی، فیلم‌سازان نتوانستند روند فیلمبرداری را ادامه دهند. آیا این موضوع تاثیر منفی بر توانایی فیلم برای تکمیل داستان‌هایش گذاشت؟ پاسخ این است که بله، عدم دسترسی به روند فیلمبرداری قطعا تاثیر منفی بر روند تولید فیلم و تکمیل داستان‌ها گذاشت. فیلم‌سازان برای خلق یک روایت موثر و جذاب به دسترسی کامل به موضوع و مکان نیاز دارند. شایعات و خشم آنلاین باعث ایجاد محدودیت‌ها و چالش‌هایی شده که قطعا روند تولید فیلم را تحت تاثیر قرار داده است. همچنین، عدم توانایی در فیلمبرداری روند عجله‌آمیز ممکن است منجر به عدم رضایت بینندگان شده باشد، چرا که آنها انتظار دارند همه جوانب یک موضوع در فیلم مستند پوشش داده شود.

باما راش" روند منحصر به فرد پیوستن به انجمن‌های خواهری در دانشگاه آلاباما را به تصویر می‌کشد. سیستم یونانی این کالج بسیار قدرتمند است و به لطف رسانه‌های اجتماعی، در سراسر کشور شناخته شده است. دانش‌آموزان سال سوم و چهارم دبیرستان رویای رفتن به این دانشگاه و شرکت در راش را دارند. برخی از دختران جوان، مربی استخدام می‌کنند تا به آنها یاد بدهد که چگونه ظاهر و رفتار کنند. یک استاد این فرایند را "زنانگی رقابتی" می‌نامد. دختران جوانی که در این مستند معرفی می‌شوند، درباره تجربه خود در مورد قلدری، اختلالات غذایی، اضطراب و افسردگی، حمله جنسی و مسمومیت با داروهای روانگردان صحبت می‌کنند. یک مرد به شیوه‌ای تحریک‌آمیز با آلت مصنوعی مرد دیگر در لباس هالووین بازی می‌کند. الفاظی مانند "لعنت"، "بی‌غیرت"، "DILF"، "مزخرف" و "کون" در فیلم استفاده شده است. دانشجویان کالج جشن می‌گیرند، درباره نوشیدن الکل صحبت می‌کنند و در خانه‌های خود الکل دارند. یک زن می‌گوید که چیزی از شب قبل به یاد نمی‌آورد.

این مستند ظاهراً دربارهٔ رقابت سخت برای پیوستن به انجمن‌های زنان در یکی از کالج‌هاست، اما در واقع بینش قابل‌توجهی را دربارهٔ چالش‌های سلامت روان و دیگر چالش‌هایی که زنان جوان امروز با آن روبه‌رو هستند، ارائه می‌کند. وقتی کارگردان فیلم «باما راش»، راشل فلیت، بارها دوربین را به سمت خود برمی‌گرداند و سفر خود برای پذیرش آلوپسی خود را با روند زنان جوانی که سعی دارند در جامعه پذیرفته شوند، مقایسه می‌کند، این را می‌فهمیم. عدم دسترسی فلیت به انجمن‌ها برای فیلمبرداری از فعالیت‌های واقعی آنها به این معنی بود که او باید تمرکز خود را به جای دیگری معطوف کند. گویی او دوربین خود را در اتاق‌های خواب این زنان جوان قرار داده و آنها را وادار به صحبت کردن کرده است.آنها از آزار و اذیت جنسی، مشکلات دوستی، اختلالات خوردن و موارد دیگر پرده برمی‌دارند. قطعاً رفتار ملایم فلیت، پرسش‌های همدلانه و نحوه ارتباط او با این زنان، به آنها در به اشتراک گذاشتن تجربیاتشان کمک کرده است. از سوی دیگر، این نسل، نسلی است که به اشتراک‌گذاری عادت دارد و محتوای شبکه‌های اجتماعی آنها هم منبع الهام و هم سوژه این مستند (و حتی فرآیند پذیرش در دانشگاه آلاباما) شده است. در نهایت، این فیلم احساس ناآرامی عمیقی را منتقل می‌کند. فقدان اعتماد به نفس در آن به وضوح دیده می‌شود و ایده وجود یک صنعت کوچک از مربیان پذیرش برای بسیاری از بینندگان تعجب‌آور خواهد بود. یکی از زنان بی‌تفاوتانه چهارمین تجربه خود از بیهوشی با داروی مخدر را توصیف می‌کند (اینکه در جنگل بیدار شده) و دیگری با گریه اعتراف می‌کند که در حین ساخت این فیلم مورد آزار و اذیت جنسی قرار گرفته است. به نظر می‌رسد همه زنان جوان در این فیلم، بیش از هر چیز دیگری در زندگی‌شان، روی داشتن لباس مناسب برای پذیرش در انجمن‌های دانشجویی تمرکز کرده‌اند.