زندگی بدون مدارک هویتی

برای میلیون‌ها نفر در ایالات متحده، زندگی بدون مدارک قانونی مدت‌ها مشکل‌ساز نبود. آن‌ها ساکت ماندند، کار داشتند و خانواده تشکیل دادند. اما همان‌طور که این مستند نشان می‌دهد، اوضاع به‌تدریج برای کسانی که مدارک نداشتند بدتر شد، در دوران ریاست جمهوری کلینتون وخیم‌تر شد و بعد از انتخاب ترامپ به‌شدت بدتر شد. این مجموعه مستند که توسط سلنا گومز تهیه شده است، بر مشکلات مهاجرتی هشت خانواده در ایالات متحده تمرکز دارد. آن‌ها اجازه می‌دهند زندگی‌شان فیلم‌برداری شود و صادقانه در مورد تجربیات‌شان صحبت می‌کنند، در حالی که تصاویر خبری هم قدیمی و هم مدرن و مصاحبه‌ها با کارشناسان مهاجرت زمینه‌ای برای آشفتگی وحشتناک آن‌ها را فراهم می‌کنند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد دلایل ساخت مستند زندگی بدون مدرک صحبت کنند. آیا هدف الهام‌بخشی برای ایجاد تغییر است؟ مستندسازی یک پدیده فرهنگی یا دوره‌ای از تاریخ آمریکا؟ به نظر شما اهداف سازندگان این برنامه چه بوده است؟
• یکی از مصاحبه شوندگان در این برنامه خطاب به بینندگان می‌گوید: «در پایان روز، این برنامه فقط چیزی است که شما در تلویزیون تماشا می‌کنید. می‌توانید آن را خاموش کنید و به زندگی خود ادامه دهید.» منظور او از این جمله چیست؟ این جمله قرار است چه تأثیری بر بینندگان داشته باشد؟ این جمله چه حسی در شما ایجاد کرد؟
• چگونه داستان‌های مستند زندگی بدون مدرک، بینندگان را به همدلی و شفقت دعوت می‌کند؟ چرا این ویژگی‌های شخصیتی مهم هستند؟

والدین باید بدانند که Living Undocumented یک مجموعه مستند در مورد تغییر سیاست مهاجرت آمریکا در دوران ریاست جمهوری ترامپ است و مصاحبه‌هایی با هشت خانواده‌ای دارد که به شدت تحت تاثیر این تغییر قرار گرفته‌اند. از برخی جهات محتوای بالغانه در آن کم است -- هیچ صحنه جنسی، برهنه، نوشیدن الکل یا مواد مخدر وجود ندارد و تنها خشونتی که در آن وجود دارد، تصاویر کوتاه خبری از اعتراضات و درگیری‌هاست. اما افرادی که بیننده با آنها ملاقات می‌کند، به شدت بی‌قدرت و غم‌انگیز هستند و شنیدن داستان‌هایشان بسیار ناراحت‌کننده است. ما شاهد جدایی کودکان از والدینشان، خانواده‌هایی که از هم جدا می‌شوند، دختری ۹ ساله که در فکر اخراج به مکزیک و ترک خواهر بزرگتر و پدرش در آمریکا، به شدت گریه می‌کند. داستان‌های آنها قابل درک، مرتبط و با حساسیت گفته می‌شود؛ همدردی و همدلی بینندگان بیدار می‌شود و ممکن است بخواهند مباحثی بر اساس آنچه در این مستند می‌بینند، داشته باشند. همچنین ممکن است تغییراتی در احساسات آنها نسبت به آژانس‌ها و شاخه‌های دولت آمریکا ایجاد شود. در این مستند مقداری فحش و ناسزا هم وجود دارد: "f--k"، "f--king" و "s--t".

این مجموعهٔ تاثیرگذار چهره‌های انسانی را به تصویر می‌کشد که در پشت سرکوب شدید ادارهٔ مهاجرت و گمرک بر مهاجران و خود مهاجران قرار دارند. در بخش‌های طولانی و طبیعی، شاهد زندگی هشت خانواده در تگزاس، فلوریدا، کالیفرنیا و جاهای دیگر هستیم، که علی‌رغم درجات مختلف توجه و/یا هدف قرار گرفتن توسط ادارهٔ مهاجرت و گمرک، به زندگی خود ادامه می‌دهند: آلخاندرا برای یک مهمانی تولد در فلوریدا آماده می‌شود، جایی که بیش از یک دهه در آن زندگی کرده است؛ او در یک بازرسی معمولی ترافیک به عنوان یک فرد بدون مدرک شناسایی افشا شد. لوئیس آماده می‌شود تا پسرش، نوح، را به یک مرکز ادارهٔ مهاجرت و گمرک ببرد - مادرش در حال اخراج است و نوح نیز مجبور است با او برود. ران و کارن محله‌شان در مجاورت تل آویو را پس از بمب‌گذاری‌های مکرر ترک کردند، زیرا برای جان نوزاد تازه متولد شده‌شان نگران بودند - یک بستگان به آنها توصیه کرد که پنهان بمانند و زیاد به وضعیت خود فکر نکنند، بنابراین آنها این کار را نکردند. سپس ۱۷ سال گذشت.آنچه در مورد تمام داستان‌های مستند زندگی بدون مدرک واقعاً تکان‌دهنده است، این است که چقدر آسان است که آن‌ها را درک کنیم و با آن‌ها همدردی کنیم. چه کسی نمی‌خواهد نوزاد خود را از بمب‌گذاری‌های تروریستی دور نگه دارد؟ چه کسی نمی‌خواهد از فقر شدید، جرم یا جنگ فرار کند؟ وقتی ما درک می‌کنیم که همه این افراد از چه چیزی فرار می‌کنند، آنگاه درک سیاست جدید «صفر تحمل» آمریکا، همان اثری را دارد که این مستند امیدوار بود. این قساوت و ویرانی، وحشتناک است که ببینیم، اما مهم است که شاهد آن باشیم.