دوک

بر اساس یک داستان واقعی، فیلم «دوک» روایت می‌کند که چگونه کمپتون بانتون (با بازی جیم برودبنت)، مرد ۶۰ ساله‌ای از شمال انگلستان، در سال ۱۹۶۱ متهم به دزدیدن پرتره گویا از دوک ولینگتون شد. اما این سرقت نه برای منفعت شخصی و نه برای سود مالی، بلکه در واقع بخشی از نقشه‌ای پیچیده برای بهبود حقوق و مراقبت از سالمندان بود. اما همه از بانتون استقبال نکردند، به‌ویژه پلیس و همسر صبورش، دوروتی (با بازی هلن میرن).

• «خانواده‌ها می‌توانند در مورد شخصیت کِمپتون بانتون در فیلم "دوک" صحبت کنند. انگیزه‌های او چه بود؟ آیا این موضوع کاری که او انجام داد را توجیه‌پذیر می‌کند؟ اگر چنین است، چرا؟ آیا انجام کار اشتباه در برخی موارد درست است؟»
• «یکی از موضوعات فیلم، نحوه برخورد ما با سالمندان است. چه اقداماتی می‌توانیم به عنوان یک جامعه و به عنوان افراد انجام دهیم تا از سالمندان مراقبت شود و احساس تنهایی نکنند؟»
• درباره شخصیت دوروتی بانتون صحبت کنید. نظر او در مورد رفتارهای شوهرش چه بود؟ نقش کلی او در فیلم چه بود؟ آیا فکر می‌کنید شخصیت او می‌توانست در داستان بیشتر درگیر شود؟
• درباره‌ی استفاده از الفاظ و کلمات تند و زننده در این فیلم صحبت کنید. آیا به نظرتان ضروری بود یا اغراق‌آمیز؟ این نوع زبان چه تأثیری بر فیلم داشت؟

والدین باید بدانند که فیلم «دوک» داستانی الهام‌بخش و بر اساس واقعیت است که درباره‌ی یک فرد معمولی بریتانیایی است و حاوی الفاظ زشت و نژادپرستانه است. داستان در سال ۱۹۶۱ اتفاق می‌افتد و درباره‌ی کِمپتون بانتون (با بازی جیم برودبنت)، مرد ۶۰ ساله‌ای از طبقه‌ی کارگر در شمال انگلستان است که متهم به دزدیدن پرتره‌ی ارزشمند گویا می‌شود. بانتون تمام زندگی‌اش را وقف کمک به دیگران، به‌ویژه افراد مسن کرده است. با این حال، اصول اخلاقی او اغلب او را در مقابل قانون و همسرش، دوروتی (با بازی هلن میرن) قرار می‌دهد. در فیلم از الفاظ زشت و تند، از جمله انواع مختلف کلمه‌ی «فحش» استفاده شده است. همچنین رفتارهای نژادپرستانه‌ای به تصویر کشیده می‌شود، مثل زمانی که به یک مرد جنوب آسیایی، «پاکی» گفته می‌شود، اما کِمپتون در مقابل فرد نژادپرست می‌ایستد. در نمایشی از دوره‌ی دهه‌ی ۶۰، شخصیت‌ها در حال سیگار کشیدن و پیپ کشیدن دیده می‌شوند. همچنین صحنه‌هایی از نوشیدن الکل وجود دارد، اما به‌طور افراطی نیست. یک صحنه‌ی کوتاه رابطه‌ی جنسی وجود دارد، اما برهنگی در آن نیست و این صحنه در کشف تابلو استفاده می‌شود. یکی از داستان‌های فرعی فیلم، مواجهه‌ی کِمپتون و دوروتی با مرگ دخترشان است. هر کدام به شیوه‌ی خودشان با آن کنار می‌آیند: کِمپتون درباره‌اش می‌نویسد، در حالی که دوروتی از صحبت کردن درباره‌اش امتناع می‌کند. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی «شب فیلم خانوادگی» ثبت‌نام کنید.

این درام دلنشین و شاد بریتانیایی، یکی از آن فیلم‌هایی است که داستان آن تا حد زیادی غیرقابل باور به نظر می‌رسد. فیلم «دوک» ثابت می‌کند که حقیقت می‌تواند عجیب‌تر از داستان‌های تخیلی باشد، زیرا ماجرای شگفت‌انگیز سرقت یک پرتره توسط نقاش اسپانیایی، فرانسیسکو گویا، از گالری ملی لندن را روایت می‌کند. سرقت پرتره دوک ولینگتون در سال ۱۹۶۱ جنجالی ملی به پا کرد که با ارسال یادداشت‌های باج‌خواهی توسط مجرم شدت بیشتری یافت. با این حال، این سرقت نه بخشی از یک نقشه جنایی پیچیده، بلکه برای جمع‌آوری پول برای سالمندان کشور بود، کسانی که به گفته بانتون، متهم به سرقت، توسط دولت مورد غفلت قرار گرفته بودند. در این سرقت، خبری از اسلحه، تهدید یا خشونت نبود. بلکه مردی مهربان و پرشور، هرچند کمی عصبانی‌کننده، به خصوص برای همسرش دوروتی، منافع دیگران را بر منافع خود ترجیح داد.در بازی بانتون، بازیگر باتجربه برودبنت، جذابیت زیادی به نقش می‌آورد. طنزها و تک‌گویی‌هایش، به‌ویژه زمانی که در جایگاه متهم به جرم‌هایش قرار می‌گیرد، واقعاً خنده‌دار هستند. او شخصیتی دوست‌داشتنی است، اگرچه با دوروتی همدردی می‌کنید که در طول سال‌ها از شیطنت‌های همسرش خسته شده است. با این حال، فراتر از سرزنش‌های گاه و بی‌گاه، میرن به عنوان دوروتی کار زیادی برای انجام دادن ندارد. مرگ ناگهانی دخترشان در پس‌زمینه داستان قرار دارد، جایی که بانتون با غم خود از طریق نوشتن کنار می‌آید، اما دوروتی حتی از صحبت درباره آن امتناع می‌کند. با این حال، این مواضع متفاوت به‌طور کامل بررسی نشده‌اند، که احساس فرصتی از دست‌رفته را به وجود می‌آورد. فیلم دوک، روشی بی‌دغدغه برای گذراندن ۹۰ دقیقه است و احساس نمی‌کنید که زمان ارزشمند خانوادگی شما را به سرقت برده است.