دفاع آخر

آخرین دفاع مجموعه مستندی در ژانر جنایی واقعی است که به بررسی پرونده‌های محکومان به اعدام می‌پردازد که ممکن است به اشتباه محکوم شده باشند. طبق صدای روی تصویر در تیتراژ ابتدایی، که توسط تهیه‌کننده برنامه، ویولا دیویس، ارائه شده است، تقریبا ۳۰۰۰ نفر در صف اعدام قرار دارند، به طور متوسط ۵ حکم هر سال لغو می‌شود و برای برخی از این افراد، این برنامه آخرین دفاع آنهاست. این مجموعه آنتولوژی چندین پرونده را پوشش می‌دهد و به هر کدام مجموعه‌ای از قسمت‌ها اختصاص می‌دهد. اولین مورد، در مورد دارلی روتیه، زنی ۲۶ ساله اهل تگزاس است که در سال ۱۹۹۷ به جرم قتل دو پسرش به اعدام محکوم شد. این برنامه به خوبی به بررسی شواهد فیزیکی می‌پردازد و همچنین به تعدادی از مسائل فرهنگی رایج در زمان محاکمه اشاره می‌کند که ممکن است بر حکم صادر شده تأثیر گذاشته باشند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد جرم و جنایت صحبت کنند. چه چیزی در داستان‌های واقعی جرم و جنایت وجود دارد که ما را اینقدر مجذوب خود می‌کند؟
• مردم بی‌گناه چگونه با اتهامات اشتباه کنار می‌آیند؟ شما در موقعیت آنها چه می‌کردید؟
• چگونه فیلم آخرین دفاع شما را در مورد سیستم قضایی تحت تاثیر قرار می‌دهد؟ آیا این فیلم دیدگاه شما را در مورد مجازات اعدام تغییر داده است؟

والدین باید بدانند که آخرین دفاع، یک مجموعه مستند جنایی واقعی است که پرونده‌هایی را بررسی می‌کند که در آن متهمان، بی‌گناهی خود را حتی پس از محکومیت به خاطر جرائم جدی، حفظ کرده‌اند. اولین پرونده، درباره زنی است که متهم به قتل دو پسر جوانش با ضربات چاقو شده است. این جنایت به طور دقیق و با جزئیات توصیف شده و تصاویر صحنه خونین جرم، به طور مکرر نشان داده می‌شود. اگرچه این تصاویر بدتر از چیزی نیست که در یک قسمت معمولی از برنامه‌های دیت‌لاین یا ۲۰/۲۰ نشان داده می‌شود، اما محتوای این مجموعه بیشتر مناسب نوجوانان بالغ است.

در داستان‌هایی که درباره محکومیت‌های ناعادلانه هستند، به‌طور ذاتی جذابیتی وجود دارد که آنها را به‌طور قطع قابل تماشا می‌کند، و این مورد نیز استثنا نیست. اگرچه در روایت بصری یا در تراکم روایی به اندازه برخی مستندهای اخیر انقلابی نیست، اما آخرین دفاع برخی از پرونده‌های جذاب را به نمایش گذاشته است و در نهایت، این سرنوشت این افراد است که توجه شما را جلب می‌کند. سبک ساده آن عمدتاً بر مصاحبه‌های امروزی با افراد زندانی، خانواده‌های آنها و تیم‌های دفاع و دادستانی متکی است و خوشبختانه از هیچ نوع روایت اغراق‌آمیزی که ممکن است در مستندهای سوءاستفاده‌گر استفاده شود، بهره نمی‌برد.با این حال، یکی از معایب این سبک ساده این است که در مواردی خبرنگاران و نویسندگان مصاحبه می‌شوند و ارتباطشان با موضوع مشخص نیست. به هر حال، این مستند قطعا نیاز شما به مستندهای جنایی واقعی را برطرف می‌کند (حداقل تا زمانی که دنباله مستند «ساختن یک قاتل» منتشر شود).