تفکر انتقادی

در فیلم «تفکر انتقادی»، آقای تی (با بازی جان لگویزامو) معلمی است که بر یک سالن بازداشت غیررسمی در دبیرستان میامی جکسون نظارت دارد، جایی که دانش‌آموزان مشکل‌ساز به آنجا فرستاده می‌شوند. آقای تی فرصت را غنیمت شمرده و یک تیم شطرنج تشکیل می‌دهد، در حالی که با چالش‌های منابع محدود، مدرسه‌ای که ایمان کمی به توانایی‌های دانش‌آموزان دارد، و استرس‌های ناشی از زندگی شخصی پرتلاطم دانش‌آموزانش دست و پنجه نرم می‌کند. وقتی تیم شروع به موفقیت می‌کند، دانش‌آموزان راه‌های خلاقانه‌ای برای جمع‌آوری پول از طریق فروش کیک و شیرینی برای تأمین هزینه‌های سفر و اقامت در مسابقات پیدا می‌کنند. اما هیچ‌کدام از این کارها آسان نیست. یکی از دانش‌آموزان تحت فشار روحی شدیدی از سوی پدرش قرار دارد که به دلیل استعدادهای پسرش احساس حقارت می‌کند. دانش‌آموز دیگری برای گذران زندگی مجبور به فروش مواد مخدر می‌شود. در تمام این مدت، آقای تی نقش یک بزرگ‌سال مهربان و تشویق‌کننده را ایفا می‌کند که دانش‌آموزان به آن نیاز دارند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد شیوه‌ی برخورد فیلم «تفکر انتقادی» با کلیشه‌ها و پیش‌داوری‌ها صحبت کنند. آیا رسانه‌ها می‌توانند در حالی که کلیشه‌ها را ترویج می‌کنند، نمایش‌های مثبتی ارائه دهند؟
• تفکر انتقادی چه چیزی را به بینندگان درباره مشارکت دانش‌آموزان و اهمیت آموزش به شیوه‌ای سرگرم‌کننده نشان می‌دهد؟
• تیم‌وری در تفکر انتقادی چه نقشی دارد؟ چرا یکی از ویژگی‌های شخصیتی مهم به حساب می‌آید؟

تفکر انتقادی" یک درام واقع‌گرایانه بر اساس واقعیت است که درباره یک تیم شطرنج دبیرستانی از یک جامعه محروم است که با شجاعت خود را به مسابقات قهرمانی شطرنج آمریکا می‌رساند. این فیلم به کارگردانی جان لگویزامو و با بازی خودش، حاوی فحاشی مکرر («کلمات رکیک و قبیح»)، سیگار کشیدن نوجوانان، قاچاق مواد مخدر، کتک کاری، خفه کردن و خشونت با اسلحه است که منجر به مرگ می‌شود. همچنین در این فیلم، سوءاستفاده عاطفی والدین از کودکان به تصویر کشیده شده است. اگرچه تم‌های مثبتی مانند کار تیمی و غلبه بر چالش‌ها در فیلم برجسته است، اما نوجوانان سیاه‌پوست و لاتین‌تبار به صورت کلیشه‌ای و به عنوان افرادی کم‌هوش و بی‌انگیزه به تصویر کشیده شده‌اند و موفقیت آنها به عنوان یک اتفاق نادر نشان داده می‌شود. راشل بی جونز و مایکل کنت ویلیامز در این فیلم نقش‌آفرینی کرده‌اند.

این نمایش، داستان کلاسیک یک تیم ضعیف‌تر است که با وجود همه مشکلات، موفق می‌شود؛ اما متاسفانه برای روایت داستان خود، به شخصیت‌پردازی‌های کلیشه‌ای متکی است. به نظر می‌رسد تیم میامی جکسون به این دلیل در این موقعیت قرار دارد که اعضای آن - نوجوانان سیاه‌پوست و لاتین‌تبار از جوامع کم‌برخوردار - هویت‌هایی دارند که همیشه دست‌کم گرفته شده‌اند. این فیلم با سوگیری‌هایی که معمولاً در مورد این هویت‌ها وجود دارد، بازی می‌کند و نوجوانان را بی‌هدف و بی‌برنامه به تصویر می‌کشد. آنها در تلاش‌های خود برای جمع‌آوری کمک‌های مالی بی‌دقت هستند، سعی می‌کنند در طول مسابقات یادداشت رد و بدل کنند و از تهدید به خشونت فیزیکی برای ارعاب حریفان خود استفاده می‌کنند.مهارت‌های شطرنج آنها در درجه دوم اهمیت قرار دارد، بنابراین موفقیت آنها غیرمنتظره به نظر می‌رسد. و قطعاً این موضوع کمک نمی‌کند که یک نوجوان سفیدپوست به تیم می‌پیوندد و در حالی که آنها به موفقیت بیشتری دست می‌یابند، به ستاره درخشان آنها تبدیل می‌شود - حرکات جدید شطرنج و درس‌های واژگان به دیگر کودکان آموزش می‌دهد. او تنها شخصیت نوجوانی است که پیشینه، زندگی شخصی و عوامل استرس‌زای او کاوش نشده‌اند. بنابراین، در حالی که فیلم «تفکر انتقادی» با انتخاب متنوع بازیگران و افشای برخی از سیستم‌های معیوب آموزش عمومی، گامی رو به جلو برداشته است، اما در انسان‌سازی شخصیت‌هایش ناموفق بوده است. ناتوانی در دیدن انسانیت این کودکان به کلیشه شدن آنها در صفحه نمایش و خارج از آن کمک می‌کند.