ماروِنکول

مارک هوگن‌کمپ، مرد الکلی و بی‌عاری که در سال ۲۰۰۰ میلادی در اثر حمله‌ای وحشیانه بیرون یک بار دچار آسیب مغزی شدیدی شد. او پس از نه روز کما، قادر به راه رفتن، صحبت کردن، نوشتن یا مراقبت از خودش نبود. او حتی باید مهارت‌های پایه‌ای را دوباره یاد می‌گرفت و همچنین باید از آسیب عاطفی شدیدی که دیده بود، بهبود می‌یافت. دوره‌ی توان‌بخشی او در بیمارستان کوتاه شد، چرا که بودجه‌ی مدیکید تمام شد و مارک به خانه‌ی پیش‌ساخته‌اش در کینگستون، نیویورک بازگشت تا فرایند طولانی درمان خودش را آغاز کند. او بهبود و تحول شگفت‌انگیزی را تجربه کرد، چرا که در حین کشف استعداد هنری نهفته‌اش، شهر کوچک بلژیکی به نام ماروِنکول را در حیاط جلوی خانه‌اش ساخت و از آن عکس گرفت. این مرد که حالا دیگر الکل را کنار گذاشته بود، اما هنوز آسیب‌پذیر بود، با استفاده از عروسک‌های باربی و جی.آی.جو و قرار دادن آن‌ها در میانه‌ی آشوب جنگ جهانی دوم، شخصیت‌ها، داستان‌ها و اتفاقاتی را خلق کرد که هم انتقام حمله‌ی صورت گرفته به او بودند، هم به او کمک کردند تا ارزش خودش را به‌عنوان یک انسان پیدا کند و هم با ترس‌هایش روبرو شود. او با دعوت برای آوردن هنرش به گالری‌ای در شهر نیویورک، با چالش ثانویه‌ای مواجه شد. آیا وقتی با انتظارات بزرگ به شهر بزرگی مثل نیویورک می‌رود، دستاوردهای جدیدش را از دست خواهد داد؟

• خانواده‌ها می‌توانند درباره تاب‌آوری روح انسان صحبت کنند. آیا فکر می‌کنید مارک هوگان‌کم قبل از حمله یا بعد از آن در وضعیت بهتری بود؟ چرا؟
• فیلمسازان مستند معمولاً نسبت به موضوع فیلم خود دیدگاهی دارند. احساس سازندگان این فیلم در مورد مارک چگونه بود؟
• چگونه حضور فیلمسازان و خبرنگاران بر زندگی هوگن‌کمپ تأثیر می‌گذارد؟ آیا خطری متوجه زندگی این مرد در برابر جهان کنجکاو وجود دارد؟ آیا فیلمسازان مسئولیتی نسبت به ایمنی و/یا سلامت روان موضوع فیلم خود دارند؟

این مستند برگزیده نگاهی صریح به زندگی قربانی آسیب‌دیده از یک ضرب و شتم وحشیانه دارد و به بررسی موضوعات حساسی مانند الکلیسم، گرایش جنسی، انتقام و شکنندگی مغز انسان می‌پردازد. موضوع این مستند، به عنوان روشی برای کنار آمدن با آسیب‌ها و ترس‌های خود، شهری مینیاتوری با عروسک‌ها می‌سازد. این عروسک‌ها لباس به تن دارند، گریم شده‌اند (که اغلب با خون و زخم همراه است) و گاهی در موقعیت‌های تحریک‌آمیزی قرار داده می‌شوند و در صحنه‌های عشق‌بازی، نبردهای جنگ جهانی دوم، شکنجه و آشوب دیده می‌شوند. همچنین اشاره‌های متعددی به رفتار الکلی گذشته موضوع مستند شده است. شخصیت اصلی مستند به طور مداوم سیگار می‌کشد و گاهی از کلمات تندی مانند "عصبانی"، "احمق" و فحش‌های دیگر استفاده می‌کند.

جف مالبرگ و گروه مستندسازش موضوع این فیلم الهام‌بخش و منحصر به فرد را با احترام و وقار بسیار زیادی مورد بررسی قرار داده‌اند. همه چیز درباره مارک هوگانکمپ غیرمتعارف و اغلب آزاردهنده است؛ با این حال، علاقه او به دنیای مینیاتوری که خلق کرده است، همراه با آسیب‌پذیری و بررسی صادقانه خود، باعث می‌شود که مخاطب برای او و بقایش دعا کند.این فیلم جذاب و گیرا که پخش گسترده‌ای نداشت، برندهٔ جوایز متعددی در جشنواره‌های بین‌المللی فیلم شده است. این فیلم به دلیل پرداختن به موضوعات حساس و پرتنشی همچون انتقام، جنسیت و اختلالات روانی، تنها برای بزرگسالان و نوجوانان بالغ توصیه می‌شود.