بسته‌هایی از سیاره ایکس

دن زمبرسکی (وینسنت تانگ) نوجوانی معمولی با زندگی عادی است. تا اینکه شروع به دریافت بسته‌های مرموز از سیاره X می‌کند که حاوی قطعات فناوری بیگانه‌ای هستند که به نوعی زندگی او را تغییر می‌دهد، مانند یک جفت لباس زیر که او را باهوش‌تر می‌کند تا بتواند در یک مسابقه علمی با دوستان صمیمی‌اش، آماندا (بریتنی اروین) و ترول (تای اولسون، اُرد از قصه‌های اژدها) شرکت کند. با این حال، با هر پیشرفت کوچک در توانایی‌ها یا جذابیت، معمولاً بهایی وجود دارد: لباس زیر بیش از حد داغ می‌شود تا جایی که یک مدرسه را منفجر می‌کند، و یک ابزار آشپزی به طور تصادفی یک کوفته‌قلقلی از هیولا درست می‌کند. اما ترول، آماندا و دن به نوعی از این مشکلات عبور می‌کنند و در پایان هر قسمت همه لبخند می‌زنند و جملات کوتاه و طنزآمیز می‌گویند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد دلایل فراوانی فیلم‌ها و سریال‌های تلویزیونی که درباره بیگانگان و سفرهای فضایی هستند، صحبت کنند. چرا این مفهوم به‌طور مداوم جذاب و پربار است؟ علاقه ما به فکر کردن در مورد کشف دنیاها و اشکال جدید زندگی چه چیزی در مورد ما می‌گوید؟
• هدف انیماتورهای این مجموعه از طراحی چنین شخصیتی چه بوده است؟ آیا نام مستعار نامناسب او در این امر تاثیرگذار بوده است؟ آیا این موضوع که هیچ شخص دیگری در این مجموعه انیمیشنی دارای اندام بزرگتر نیست، مهم است؟
• چگونه بینندگان برنامه بسته‌هایی از سیاره ایکس باید در مورد دن، آماندا و ترول احساس کنند؟ آیا باید از آنها خوشمان بیاید؟ از آنها حسادت کنیم؟ آنها را نقد کنیم؟ چه چیزی در نحوه ارائه این شخصیت‌ها شما را به این نتیجه می‌رساند؟

والدین باید بدانند که «پکیجس فرام پلنت ایکس» یک انیمیشن درباره گروهی از دوستان است که شامل شوخی‌های بی‌ادبانه‌ای است. این شوخی‌ها احمقانه، سریع و کمی زننده هستند: یکی از وسایل تکنولوژیکی که دوستان با آن بازی می‌کنند «جذاب‌کننده دختران» است و دیگری یک جفت شلوار زیر است که کاربر را باهوش‌تر می‌کند. شوخی‌هایی درباره مرگ قریب‌الوقوع و عملکردهای بدنی وجود دارد. دوستان همدیگر را مسخره و توهین می‌کنند و خشونت کارتونی مانند تخریب ساختمان‌ها وجود دارد که همه سالم از آن خارج می‌شوند اما سیاه از دود. اکشن بسیار سریع است؛ کودکان خردسال ممکن است از این ریتم سریع ترسیده یا بیش از حد تحریک شوند و والدین از صحبت‌های کنایه‌آمیز خوششان نیاید.

سریال پر سر و صدا، پر سر و صدا و تا حدودی بی ادبانه و بی نزاکت، بسته‌هایی از سیاره ایکس، از آن دسته سریال‌هایی است که نوجوانان دوست دارند و والدین آرزو می‌کنند که فرزندان‌شان آن را تماشا نکنند. جنبه‌های علمی-تخیلی سریال سرگرم‌کننده است، اما شوخ‌طبعی آن بسیار سطح پایین است، با شوخی‌هایی در مورد شلوارک و آروغ زدن و دودی که از شلوارک شخص به دلیل خوردن کاری تند بلند می‌شود. سه دوست در مرکز سریال رقابتی و (به شوخی) بدجنس هستند و سعی می‌کنند با طعنه‌ها و شوخی‌های خود، یکدیگر را تحت تاثیر قرار دهند. و صحنه‌های اکشن آن بسیار خسته‌کننده و کلیشه‌ای است. اگر دوچرخه و اسکله‌ای وجود داشته باشد، آن دوچرخه به زودی در آب خواهد بود. اگر سطل زباله‌ای وجود داشته باشد، احتمالاً کسی با پشت خود وارد آن خواهد شد. خمیازه.البته بچه‌های کوچک تکرار همان شوخی‌های سریال‌های تلویزیونی را ندیده‌اند، پس ممکن است مجموعه «پکیج از سیاره ایکس» را تازه‌تر و سرگرم‌کننده‌تر از والدین خود بدانند، چیزی شبیه به یک «فوتوراما» برای کودکان. با این حال، والدین باید قبل از تماشای این مجموعه توسط کودکان، آن را ببینند تا از سطح شوخی‌های بی‌ادبانه، سطح انرژی و نحوه نمایش شخصیت‌ها در مجموعه مطمئن شوند.