رویاهای زیر آب

کارگردان مری مازیو در مستند رویاهای زیر آب، داستان داوود و جالوت را روایت می‌کند، داستان تیم روباتیک کم‌درآمد از مدرسه کارل هیدن در فینیکس که در سال ۲۰۰۴ در رقابت ملی روباتیک زیر آب با تیم‌های دانشگاه‌های معتبری مثل ام‌آی‌تی رقابت کرد. دانش‌آموزان دبیرستانی (مهاجرت غیرقانونی مکزیکی از محله فقیرنشین فینیکس) فراتر از انتظارات ظاهر شدند و الهام‌بخش ۱۰ سال دانشجوی علاقه‌مند به مهندسی شدند. یک‌سوم پایانی فیلم بر اصلاحات مهاجرتی و نقش پیشگام فارغ‌التحصیلان روباتیک کارل هیدن در این موضوع تمرکز دارد.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد موضوع «داوود در برابر جالوت» در مستند «رؤیای زیر آب» صحبت کنند. چرا دیدن پیروزی یک فرد یا گروه ضعیف و دست‌کم‌گرفته‌شده، این‌قدر جذاب و الهام‌بخش است؟
• فیلم فقط در مورد رقابت رباتیک نیست. آیا وقتی فیلم به داستان دانشجویان بدون مدرک تحصیلی تغییر جهت داد، متعجب شدید؟ آیا با دیدگاه فیلم در مورد مهاجرت موافق هستید؟
• فیلم‌ها و مستندهای دیگری در مورد دانش‌آموزان کم‌درآمد که فراتر از انتظارات عمل می‌کنند و موانع را پشت سر می‌گذارند، کدام‌اند؟ بهترین‌های شما کدام‌اند؟
• چگونه رویاهای زیر آب کاوشگری، پشتکار و کار تیمی را ترویج می‌دهند؟ چرا این نقاط قوت شخصیتی مهم هستند؟

والدین باید بدانند که رویاهای زیر آب، مستندی الهام‌بخش در مورد نحوه رقابت تیم روباتیک دبیرستان با تیم‌های کالج و مؤسسه فناوری ماساچوست در یک رقابت ملی در سال ۲۰۰۴ است. این فیلم مملو از پیام‌های مثبت در مورد اهمیت آموزش علوم و فناوری، قدرت معلمان دلسوز و درگیر، و ارزش پشتکار و کار تیمی در مواجهه با رقابت‌های سخت است. اگرچه گاهی کلمات نامناسبی در کمال تعجب بیان می‌شود، اما این مستند برای کودکان بالغ مفید است. این فیلم استدلالی قوی برای قانونی کردن مهاجران جوان فاقد مدرک ارائه می‌دهد. برای اطلاع از فیلم‌های مشابه، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.

این مستند فیلمی خوش‌بینانه است که یادآور روحیهٔ فیلم‌های «بایست و تحویل بگیر» و «بر من تکیه کن» است. این فیلم‌ها، مثل این مستند، نشان می‌دهند که چطور دانش‌آموزان فقیر و محروم می‌توانند شکوفا شوند وقتی که به جای تحقیر و نادیده گرفته شدن، تشویق و حمایت شوند. مصاحبه با اعضای اصلی تیم سال ۲۰۰۴ و مشاوران‌شان نشان می‌دهد که چطور این تیم وارد بخش کالج شد چون شکست مقابل ام‌آی‌تی قابل تحمل‌تر و قابل فهم‌تر از شکست مقابل تیم‌های دبیرستانی دیگر بود. مازیو زمان زیادی را صرف تیم ام‌آی‌تی می‌کند و حتی به زندگی شخصی دو معلم تیم کارل هیدن هم سرک می‌کشد، اما دانشجویان مهاجر هستند که جالب‌ترین بخش فیلم هستند. دیدن این که مردانی در دههٔ بیست زندگی‌شان اعتراف می‌کنند که تا دبیرستان فکر نمی‌کردند بتوانند در دنیا چیزی از خودشان بسازند، و این که در دنیایی از کلیشه‌ها و پیام‌های منفی، معلمان رباتیک‌شان به عنوان مناره‌های نادری از امید و تشویق درخشان هستند، به طرز شگفت‌انگیزی احساسی است.در نیمه دوم فیلم، رویاهای زیر آب تمرکز خود را از رقابت روباتیک سال ۲۰۰۴ به چگونگی تاثیر نتیجه بر جامعه کارل هییدن متشکل از دانشجویان لاتین تغییر می‌دهد، بسیاری از آنها فاقد مدارک لازم هستند. در این فیلم با مصاحبه با مهندسان و کارآفرینان روباتیک مشهور، از جمله دین کامن، سازنده سگ‌وی، رویاهای زیر آب استدلال می‌کند که فارغ‌التحصیلان کارل هییدن فارغ از وضعیت شهروندی‌شان، شایسته فرصتی برای تحقق رویای آمریکایی هستند.