کاپیتان زیرشلواری

در فیلم کاپیتان شلوارپوش: اولین فیلم حماسی، کاپیتان شلوارپوش ساخته دوستان صمیمی جورج (با صدای کوین هارت) و هارولد (توماس میدلدیچ) است. از زمان مهد کودک، از زمانی که در یک درس علوم بر سر کلمه "اورانوس" با هم تفریح می‌کردند، با هم صمیمی بوده‌اند. این روزها، در کلاس چهارم، بر سر کتاب‌های کمیک توالت‌محور و شوخی‌هایی که در مدرسه انجام می‌دهند، می‌خندند. وقتی کروپ بالاخره مدرکی از شیطنت‌هایشان پیدا می‌کند و قسم می‌خورد که دوستی آن‌ها را به هم بزند، جورج تنها کاری که به ذهنش می‌رسد را انجام می‌دهد: حلقه پلاستیکی هیپنوتیزم خود را به سمت کروپ می‌گیرد. به نحوی، این کار جواب می‌دهد و پسران به کروپ می‌گویند که او اکنون کاپیتان شلوارپوش است... پس او فورا لباس‌هایش را درمی‌آورد، برای خودش یک شنل درست می‌کند و برای مبارزه با جرم و جنایت می‌دود. از آنجایی که کاپیتان قدرت‌های ابرانسانی را که با طرز فکر ابرانسانی او مطابقت داشته باشد، ندارد، بیشتر از اینکه مشکلات را حل کند، مشکلات ایجاد می‌کند، اما پسران نمی‌توانند ریسک تبدیل او به کروپ را بکنند، به ویژه وقتی که یک شرور به نام پروفسور پووپی‌پنتس (نیک کرول) در صحنه ظاهر می‌شود. چطور می‌توانند مدرسه و دوستی خود را نجات دهند؟

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد شوخی‌های فیلم کاپیتان شورت‌پوش: اولین فیلم حماسی صحبت کنند. برخی از والدین شوخی‌های مبتذل را نامناسب می‌دانند. نظر شما چیست؟ چه زمانی برخی از شوخی‌ها مناسب هستند و چه زمانی مناسب نیستند؟ والدین، با فرزندانتان در مورد انتظارات خود از زبان در خانه و مدرسه صحبت کنید.
• کدام قسمت‌های فیلم را ترسناک یافتید؟ چرا؟ کودکان خردسال تا چه حد می‌توانند صحنه‌های ترسناک را تحمل کنند؟
• چه معنی می‌دهد که همدلی با شخص دیگری داشته باشیم؟ چگونه جورج و هارولد همدلی را از تجربیاتشان با کروپ/کاپیتان شلوارک زیرین یاد می‌گیرند؟ چرا این یک قدرت شخصیتی مهم است؟
• جورج و هارولد همچنین همکاری گروهی خوبی را الگو قرار می‌دهند. چگونه این موضوع به آنها کمک می‌کند تا متوجه شوند که دوستی آنها می‌تواند هر تهدیدی را تاب بیاورد؟

والدین باید بدانند که تا زمانی که با شوخی‌های مربوط به توالت مشکلی ندارید، کاپیتان شلوارک: اولین فیلم حماسی، یک انتخاب سرگرم‌کننده برای دانش‌آموزان دبستانی و بالاتر است. اما واقعاً باید با این شوخی‌ها راحت باشید، چون مدام تکرار می‌شوند. این فیلم بر اساس مجموعه کتاب‌های بسیار محبوب داو پیلکی ساخته شده و داستان دو دوست صمیمی شیطنت‌پیشه را روایت می‌کند که مدیر مدرسه عصبانی خود را هیپنوتیزم می‌کنند تا فکر کند کاپیتان شلوارک، قهرمان کتاب‌های کمیک آنهاست. علاوه بر شوخی‌های زیادی در مورد مدف، اورانوس و دیگر عملکردهای بدنی، مقداری خشونت ابرقهرمانی/اکشن وجود دارد، به‌ویژه زمانی که شرور (پروفسور پوپیکان) به مدرسه حمله می‌کند. اما بسیاری از لحظات پرتنش و خطرناک با استفاده از شوخی (که شوخی‌های زیادی در آن وجود دارد) و انتخاب‌های انیمیشن (مثلاً تغییر به سبک کتاب‌های برگشتی در اوج یک نبرد بزرگ) سبک‌تر می‌شوند. ممکن است برخی از کودکان از فریادهای مداوم مدیر مدرسه یا تهدید او برای جدا کردن پسران و پایان دوستی‌شان ناراحت شوند، اما به‌طور کلی همه‌چیز مثبت و شاد باقی می‌ماند. زبان فیلم شامل کلمات مربوط به توالت/بدن و توهین‌هایی مانند عجیب، احمق و چاپلوس است، و همچنین برخی کلیشه‌ها (به‌ویژه شخصیت عینکی، ملون) وجود دارد. دو بزرگسال با هم flirt می‌کنند و قرار می‌گذارند. درحالی‌که پسران احترام زیادی برای مقامات قائل نیستند، اما درس‌های مهمی در مورد آنچه دوستی/تیم را واقعاً قوی می‌کند و اهمیت داشتن همدردی با دیگران یاد می‌گیرند. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.

بر اساس اولین کتاب از مجموعه محبوب و پرفروش دیو پیلکی در مورد یک ابرقهرمان تقریباً برهنه، این انیمیشن کمدی درباره دوستی (و باد معده) قطعاً کودکان خردسال را سرگرم خواهد کرد. شما هم احتمالاً با فیلمنامه هوشمندانه و لحظاتی که شخصیت‌های اصلی دیوار چهارم را می‌شکنند و مستقیماً با بینندگان صحبت می‌کنند، چند بار خواهید خندید. اما نکته اینجاست: شما باید با شوخی‌های مربوط به توالت راحت باشید تا از کاپیتان شلوارپوش: اولین فیلم حماسی لذت ببرید. اگر صحبت از مدفوع (از جمله اسهال) یا دیدن آدم‌ها (حتی انیمیشنی) در حال دویدن با لباس زیر، شما را ناراحت یا آزرده می‌کند، آن را نبینید. چون در این فیلم از هر دو مورد زیاد وجود دارد.خبر خوب این است که پیام‌های واضحی در مورد اهمیت دوستی وجود دارد -- جورج و هارولد متوجه می‌شوند که لازم نیست در یک کلاس باشند تا دوستی‌شان حفظ شود -- و همدردی با دیگران. پسران کراپ را از زاویه‌ای جدید می‌بینند، زیرا بیشتر در مورد زندگی تنها او می‌آموزند، و اگرچه نمی‌توانند از نام پروفسور سرگرم نشوند، می‌پذیرند که اشتباه است فقط به این دلیل بخندند. صداپیشگان به خوبی انتخاب شده‌اند، و ترکیب سبک‌های انیمیشن در فیلم، آن را سرزنده و غیرقابل پیش‌بینی نگه می‌دارد. علاوه بر این، استدلالی خوب به نفع هنر، موسیقی و خلاقیت در آموزش کودکان ارائه می‌دهد. هرگز دشوار نیست که حدس بزنید داستان به کجا می‌رود، اما در مجموع، می‌توانید خیلی بدتر از یک بعدازظهر/شب در سینما داشته باشید. به شرطی که مزاح‌های مربوط به مدفوع اذیتتان نکند.