فرزند ماه کامیاری

در ماه کودک کامیا، کانا ۱۲ ساله (میا سینکلر جنس) متوجه می‌شود که نسب او تا حدی به خدایان می‌رسد. اما برای تحقق سرنوشتش، او باید سفری در سراسر ژاپن داشته باشد تا هدایایی از خدایان مختلف جمع‌آوری کند. در طول مسیر، او با چالش‌هایی مواجه می‌شود، اما موضوعات مهم‌تری از سفر شخصی‌اش به او بستگی دارد. سرنوشت ژاپن نیز در دستان اوست.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد خشونت در فیلم‌های فانتزی ماجراجویی صحبت کنند. برخی لحظات در فیلم «ماه کامیاِری» کمی خشونت‌آمیز هستند، اما آیا صحنه‌ای وجود دارد که بیش از حد ترسناک باشد؟ اگر این‌طور است، کدام صحنه‌ها؟
• چه لحظه غم‌انگیزی باعث شد تا با کانا همدردی کنید؟
• درباره خدایان چه فکر می‌کنید؟ کدام یک را ترسناک‌ترین یافتید؟ چرا؟

والدین باید بدانند که فرزند ماه کامیااری یک انیمیشن ژاپنی در مورد دختری ۱۲ ساله معمولی است که عاشق دویدن است. متاسفانه، اما مادرش به تازگی فوت کرده است و از آن زمان، کانا واقعاً احساس دویدن نکرده است. این تا حدی به این دلیل است که مادرش نیز عاشق دویدن بود، اما همچنین به این دلیل است که کانا خود را به خاطر "ناکافی بودن" سرزنش می‌کند. در کل، موضوعات سنگینی در این انیمیشن وجود دارد، اما همچنین موضوعات مثبت قوی دوستی، پشتکار، شجاعت و قدردانی در آن به چشم می‌خورد. این ماجراجویی لطیف که شامل موجودات اساطیری، خدایان و ایزدان ژاپنی، مکان‌ها، پس‌زمینه‌ها و محیط‌های متنوع، و همچنین چالش‌ها، رازها و دشمنان خلاقانه است، حاوی برخی خشونت‌ها، لحظات خطرناک و تهدیدآمیز، موضوعات سوگواری و جزئیات جراحت است. کانا اغلب لحظات خود را با مادرش به یاد می‌آورد. همچنین صحنه‌هایی از مادرش در تخت بیمارستان، در مراسم تشییع جنازه و ظاهر شدن به عنوان نسخه هیولای تقلبی خودش وجود دارد. برخی از شیاطین، خدایان و موجودات بسیار بزرگ هستند و ممکن است برای برخی بینندگان ترسناک باشد. به عنوان مثال، یک خدای اژدهای بزرگ صدایی عمیق و طنین‌انداز دارد و اغلب فریاد می‌زند، و یک هیولای شبیه سایه اغلب ظاهر می‌شود و موسیقی ترسناکی را با خود به همراه می‌آورد. زبان ملایم شامل "احمق" و "دهانت را ببند" است. برای اطلاع از فیلم‌های بیشتر مانند این، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت نام کنید.

انیمیشن این داستان غم‌انگیز و لطیف، زیبا است. فیلمی که هم مدرن و هم سنتی به نظر می‌رسد، فرزند ماه کامیاری، داستانی دلخراش از دختری است که با غم و اندوه دست و پنجه نرم می‌کند. این فیلم به‌طور شایسته و مستقیم با موضوع از دست دادن کانا مواجه می‌شود و ماجراجویی با اندازه‌ای مناسب را ارائه می‌دهد که به او اجازه می‌دهد تا با ترس‌هایش روبرو شود، بیاموزد، التیام یابد، بر مشکلات غلبه کند و رشد کند. با این حال، در حالی که این ماجراجویی پر است از موجودات و خدایان شگفت‌انگیز، چالش‌ها و درگیری‌های دشوار، و همراهان و دوستان حمایت‌گر، طبیعت سنگین موضوع اصلی - مرگ یک عزیز و اندوه - ممکن است برای برخی بینندگان بسیار غم‌انگیز باشد. همچنین، ریتم فیلم در برخی مواقع بسیار کند است و اغلب وقت خود را صرف کاوش در فلش‌بک‌ها و رویاها می‌کند.اما این اندیشه در مورد غم و اندوه یک کودک، به نوعی، بسیار شجاعانه است. هرگز از موضوع اصلی خود منحرف نمی‌شود، حتی زمانی که کانا در سراسر ژاپن به دنبال جمع‌آوری غذاهای جادویی از خدایان مختلف است. زیبایی این فیلم در این است که با حفظ پیام خود در دید واضح، این فیلم ارزشمند موفق می‌شود استعاره مرکزی خود، که دویدن (به عنوان یک ورزش) است، را به صورت ارگانیک به تم اصلی خود پیوند بزند. بنابراین، این روایت نه تنها به عنوان دو داستان (دختری که مادرش را از دست می‌دهد/زندگی خانوادگی، دختری که به ماجراجویی می‌رود/زندگی خدایی) که در کنار هم جریان دارند عمل می‌کند، بلکه به عنوان دو داستانی که به عنوان یک داستان واحد در کنار هم قرار می‌گیرند، عمل می‌کند.