به سِر، با عشق

در فیلم «به سِر، با عشق»، لندن سال ۱۹۶۶ است و مارک تاکرِی (با بازی سیدنی پوآتیه) معلم یک مدرسه سخت و دشوار می‌شود، جایی که معلمان خسته و ترسان هستند. تاکری در ابتدا با دانش‌آموزان بی‌ادب خود پیشرفتی نمی‌کند و به دنبال شغل مهندسی می‌گردد. اما او تصمیم می‌گیرد تلاش خود را ادامه دهد و با اجرای یک کد رفتاری سختگیرانه و گفتگوهای صریح در مورد زندگی، رابطه جنسی، شورش و ازدواج، به تدریج موفق می‌شود. به زودی رفتار درست و منظم مد می‌شود و دانش‌آموزان به تاکری لقب «سر» می‌دهند. پسری از گوش دادن به درس‌های سر خودداری می‌کند و در نهایت در یک جلسه بوکس بداهه در کلاس تربیت بدنی، با هم روبرو می‌شوند. دانش‌آموزان درسی در انجام کار درست می‌آموزند، علی‌رغم اینکه جامعه‌ای که در آن زندگی می‌کنند، با ادغام نژادی مخالف است.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد پیام فیلم صحبت کنند. به نظر شما فیلمساز چه پیامی را می‌خواست منتقل کند؟ آیا فکر می‌کنید فیلم در انتقال آن پیام موفق بود؟
• تفاوت‌های طبقاتی زمانی آشکار می‌شود که یکی از دانش‌آموزان به تاکرای می‌گوید "شما مثل یک اشراف‌زاده هستید اما نه کاملاً" در حالی که دیگری اضافه می‌کند "شما مثل ما هستید اما مثل ما نیستید." چه ویژگی‌هایی باعث می‌شود که نوجوانان تاکرای را اشرافی بدانند؟ و چه ویژگی‌هایی او را "مثل خودشان" یا طبقه کارگر می‌کند؟ آیا فکر کردن به این شکل بر اساس کلیشه‌های طبقاتی مفید است؟
• به میراث وینستون چرچیل، نخست وزیر بریتانیا در دوران جنگ جهانی دوم، که در فیلم «به سِر، با عشق» مورد ستایش قرار گرفته است، فکر کنید. نخست وزیر سابق در چه زمینه هایی موفق بود؟ در چه زمینه هایی ناخوشایند بود؟ و رسانه های امروزی تا چه حد در فیلم هایی مانند «سخنرانی پادشاه» و «تاریک ترین ساعت» یا مجموعه تلویزیونی «تاج» این پیچیدگی را متعادل می کنند؟
• آیا فیلمسازان هرگز مرزها را در به تصویر کشیدن دلدادگی پاملا به معلمش زیر پا می‌گذارند؟ چه چیزی به تصویر کشیدن دلدادگی دانش‌آموز به معلم را نامناسب می‌کند و فیلمسازان چه کاری می‌توانند برای تضمین به تصویر کشیدن مناسب انجام دهند؟

والدین باید بدانند که فیلم «به سِر، با عشق» یک درام انگلیسی دهه 1960 است در مورد معلمی به نام مارک تاکرِی (با بازی سیدنی پوآتیه). بینندگان شاهد رفتار بی‌ادبانه دانش‌آموزان با معلم خود خواهند بود، از جمله یک مسابقه بوکس تک‌نفره که در آن معلم مشت‌هایی به صورت خود می‌خورد و دانش‌آموز با ضربه‌ای به شکم از پا درمی‌آید. بریدگی خونی دست به‌طور مختصر نشان داده می‌شود، همچنین تصویری از زن برهنه در وسط مجله. یکی از دانش‌آموزان به معلم خود علاقه‌مند می‌شود، اما فیلمسازان این موضوع را به درستی در داستان پرداخته‌اند. مسائل نژادپرستی و طبقه‌گرایی مطرح می‌شوند و با حساسیت بررسی می‌گردند، هرچند هرگز به‌طور مستقیم به چالش کشیده نمی‌شوند. نحوه نمایش و صحبت در مورد زنان بسیار قدیمی به نظر می‌رسد؛ وقتی دانش‌آموزان دختر تاکری بد رفتاری می‌کنند، او با عصبانیت سرزنش می‌کند: «هیچ مردی از زن بی‌حیا خوشش نمی‌آید.» زبان فیلم شامل کلماتی مانند «نامشروع»، «لعنتی»، «ابله» و «f--gots» (به معنای اصلی آن، «بسته‌ای» از چیزی) است. بارها و بارها لحن نژادپرستانه در گفتگوهای معلم دیگری وجود دارد که هرگز مورد بازخواست قرار نمی‌گیرد. این فیلم پنجره‌ای به منطقه شرقی لندن و ساکنان طبقه کارگر آن است. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.

پوآتیه دلیلی کافی برای تماشای این فیلم است و کاریزمای او تغییرات او در دنیای دانش‌آموزان را کاملاً قابل باور می‌کند. طراحی تولید فیلم «به سِر، با عشق» شگفت‌انگیز است و به همراه فیلم‌برداری عالی در لوکیشن، بافت محلهٔ شرقی لندن در دههٔ ۱۹۶۰ را به تصویر می‌کشد. موسیقی فیلم فوق‌العاده است و انتخاب ترانه‌ها شما را شگفت‌زده می‌کند، مثل یادگارهای جذاب از دورانی دیگر.تماشای این فیلم پر از دیالوگ کمی تلاش می‌خواهد و ممکن است توجه بینندگان جوان از آن منحرف شود. درک زبان فیلم برای کسانی که به شنیدن لهجه کاکنی لندن عادت ندارند، دشوار است. اما در دنیایی از داستان‌های از پیش تعیین شده و ساختار سه پرده‌ای قابل پیش‌بینی، روایت‌گری ارگانیک فیلم آن را از فیلم‌های معمولی متمایز می‌کند.