گوزن جوان

این اقتباس آرام، متفکرانه و بصری برنده جایزه پولیتزر، یک سال از زندگی خانواده باکستر را به تصویر می‌کشد؛ خانواده‌ای که پس از جنگ داخلی در فلوریدا دورافتاده ساکن شده‌اند. تمرکز داستان بر جودی ۱۲ ساله است که عاشق حیوانات است و دوست دارد یک حیوان خانگی داشته باشد. پدر باکستر (گریگوری پک) گرم و صمیمی است و مادر (جین وایمن) اگرچه در ظاهر سخت و بی‌انعطاف به نظر می‌رسد، اما به دلیل از دست دادن سه فرزند چنین شخصیتی پیدا کرده است. تنها پسر دیگر در آن اطراف، فادرینگ نحیف است که جودی دوست دارد به دیدنش برود. علی‌رغم مخالفت مادر، پدر به جودی اجازه می‌دهد که یک بچه گوزن را به عنوان حیوان خانگی نگه دارد. جودی برای نامگذاری گوزن پیش فادرینگ می‌رود، اما متوجه می‌شود که او درگذشته است. پدر فادرینگ به جودی می‌گوید که او یک بار گفته بود اگر گوزنی داشت، اسم او را پرچم می‌گذاشت. جودی هر کاری که می‌تواند انجام می‌دهد تا پرچم را نگه دارد، حتی حصاری می‌سازد تا گوزن نتواند به مزرعه ذرت که برای معیشت خانواده ضروری است برود. اما پرچم نمی‌تواند از خوردن ذرتها دست بکشد و مجبور می‌شوند او را بکشند. مادر گوزن را می‌کشد و جودی باید کار را تمام کند. او فرار می‌کند اما برمی‌گردد.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد این صحبت کنند که "جوان یک ساله" کیست. در مورد استراتژی پدر برای معامله سگش در ازای تفنگ چه فکر می‌کنید؟ چه منظوری داشت وقتی بعداً گفت که حرفهایش راست بود اما نیتش درست نبود؟ دوستان جودی، فادر وینگ و الیور چه چیزی در مورد او به شما می‌گویند؟ چرا برای مادر سخت بود که محبت خود را نشان دهد؟ چگونه می‌توان این را فهمید؟ جودی وقتی برگشت خانه چه تغییری کرده بود؟

این فیلم صحنه‌های ناراحت‌کننده و غم‌انگیزی دارد که ممکن است کودکان حساس را ناراحت کند، اما در کل یک فیلم خانوادگی خوب است. یک پسر بچه می‌میرد و یک مادر، گوزنِ خانگی پسرش را می‌کشد.

این نمایش تاثیرگذار، داستان کلاسیک از دست دادن است، نه فقط از دست دادن یک حیوان خانگی عزیز، بلکه از دست دادن معصومیت و آزادی کودکی است که پرچم آن را نمادین می‌کند. پدر به جودی می‌گوید: «هر مردی دوست دارد زندگی خوب و آسانی داشته باشد. خوب، پسر، زندگی خوب است، بسیار خوب. اما آسان نیست. می‌خواهم زندگی برای تو آسان‌تر از زندگی من باشد.... دل هر پدری برای دیدن فرزندش که با دنیای بیرون مواجه می‌شود، به درد می‌آید، چون می‌داند که باید درونش مثل خودش پاره شود.» همه والدین دوست دارند که فرزندانشان را اینگونه محافظت کنند. با این حال، همه والدین می‌فهمند که «درون آدمی پاره شدن» بخشی ضروری از بزرگ شدن است و بدون این تجربیات دردناک، هیچکس نمی‌تواند یاد بگیرد که چگونه انتخاب‌های مسئولانه انجام دهد. پدر به جودی می‌گوید که زندگی «گرفتن، از دست دادن، گرفتن و دوباره از دست دادن» است.در آخرین لحظه فیلم، درست مثل کتاب، پسر و گوزن در خیال جودی با هم می‌دوند. این به این معنی است که معصومیت جودی همراه با گوزن رفته است، اما همچنین نشان‌دهنده این است که بخشی ارزشمند از روح او، بخشی که گوزن را آنقدر دوست داشت، همیشه با او خواهد بود و بخشی از هر کاری که انجام می‌دهد، خواهد بود.