تو خاص نیستی

سریال تو هیچ چیز خاصی نیستی دربارهٔ آمایا ۱۶ ساله (دلیا بروفو) است که از بارسلونای بزرگ به شهر کوچک اسپانیایی که مادرش (الیا گالرا) در آن بزرگ شده، نقل مکان می‌کند. اما آمایا به زودی متوجه می‌شود که خانواده‌اش در شهر شهرت دارند: گفته می‌شود مادربزرگ آمایا جادوگر بوده و مردم از دور و نزدیک برای دریافت پیشگویی‌ها و افسون‌های او می‌آمدند. فقط برای تفریح، آمایا سعی می‌کند با دوستان جدید مدرسه‌اش افسون کند: و جواب می‌دهد! آیا ممکن است آمایا قدرت‌های مادربزرگش را به ارث برده باشد؟

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد نحوه نمایش جادوگری در تلویزیون و فیلم‌ها صحبت کنند. در مورد نقش جادوگران در برخی از برنامه‌هایی که تماشا کرده‌اید، فکر کنید. آیا جادوگران به عنوان شخصیت‌های قهرمانانه به تصویر کشیده شده‌اند؟ یا هیولایی؟ چرا این تفاوت وجود دارد و این موضوع چه چیزی در مورد تصویری که از جادوگران در ذهن ما وجود دارد، بیان می‌کند؟
• چرا جوان بودن آمایا مهم است؟ اگر او شخصیت مسن‌تری بود، این داستان چگونه تغییر می‌کرد؟ چه چیزی در مورد جوانی جالب یا خاص است و چرا اغلب در مرکز درام قرار می‌گیرد؟ چه نوع داستان‌هایی برای شخصیت‌های جوان مناسب است و برای افراد مسن مناسب نیست؟
• توسعه الگوهای فرازمینی، پیش‌فرض رایج برای درام در تلویزیون است. چرا؟ چه چیزی در این ساختار برای یک سریال جذاب است؟

والدین باید بدانند که تو هیچ چیز خاصی نیستی، مجموعه‌ای است که در اسپانیا تولید شده (و به زبان اصلی اسپانیایی) در مورد دختری نوجوان است که به همراه خانواده‌اش به شهر جدیدی نقل مکان می‌کند و متوجه می‌شود که مادربزرگ مرحومش جادوگر شهر بوده و ممکن است قدرت‌هایش را به او منتقل کرده باشد. انتظار تصاویر خفیف ماوراءالطبیعه را داشته باشید: شمع‌های روشن، نوجوانان دست در دست هم و ورد خواندن، «جادوها»یی از مواد مشکوک (از جمله مایعی که یک شخصیت قبل از مواجه شدن با مشکلات گوارشی آن را می‌نوشد). الفاظ زشت و رکیک به وفور استفاده می‌شوند؛ انتظار کلماتی مانند «فاک»، «بیچ»، «احمق» و «شیت» را داشته باشید. همچنین الفاظ توهین‌آمیز وجود دارد، مانند زمانی که یکی از شخصیت‌ها در مورد این صحبت می‌کند که به او «ترسو» و «همجنس‌گرا» (مرد همجنس‌گرا) گفته‌اند. تنوع قومی و نژادی در این مجموعه گسترده است: یکی از شخصیت‌های اصلی چند نژادی است و به دلیل قومیتش مورد آزار و اذیت قرار می‌گیرد؛ شخصیت‌ها در مورد نحوه مقابله او با توهین‌ها صحبت می‌کنند و او حمایت و تایید احساساتش را دریافت می‌کند. نوجوانان در مهمانی‌ها الکل می‌نوشند و صحنه کوتاهی وجود دارد که در آن نوجوانان در مدرسه در حال مبادله ماری‌جوانا هستند. مسائل جنسی به صراحت مطرح می‌شوند و بحث‌هایی در مورد خودارضایی، سکس گروهی، سکس دهانی و موضوعات بالغانه دیگر وجود دارد، اگرچه تصاویر محدود به بوسیدن است.

سریال ماورایی جذاب و شاداب و در عین حال جالب، که در آن درام دبیرستان با شوخی‌های فرازمینی درهم آمیخته شده است، و درنهایت به نمایشی از جادوگر نوجوان تبدیل می‌شود که نسبت به خیلی از نمایش‌های فراطبیعی، بیشتر به فکر فرو می‌برد. قهرمان دوست‌داشتنی سریال «تو هیچ چیز خاصی نیستی» بویی از هر دو شخصیت بِلا سوان و سابرینا جادوگر نوجوان می‌دهد. مثل بلا، او دختر جدیدی است که همه درباره‌اش زمزمه می‌کنند و در موردش کنجکاوند (ایده‌ای الهام‌بخش برای بسیاری از نوجوانان که احساس می‌کنند معمولی و نادیده گرفته شده‌اند)؛ مثل سابرینا، او چیزی خاص دارد که دیگران ندارند.اما در حالی که ماجراهای ترسناک سابرینا و دیگر مجموعه‌های فراطبیعی مشابه برای نوجوانان، موضوعات تاریک و تند را به تصویر می‌کشند (شیاطین؟ قربانی‌های خونی؟ مراسم جنسی؟)، سریال تو هیچ چیز خاصی نیستی نگاهی ملایم‌تر به جادو دارد. آمایا و همکلاسی‌هایش به دنبال افسون‌های عاشقانه هستند، می‌خواهند آینده خود را بدانند و به قلدرشان نشان دهند که تحقیر و ترس چگونه است. در این سریال، جادو، روابط عاشقانه و نحوه تعامل آمایا با خانواده‌اش به یک اندازه مورد توجه قرار می‌گیرند. و در مورد آن خانواده، این بخش از داستان نیز به طور غیرمعمولی عمیق است، جایی که هم آمایا و هم خواهر چند نژادی‌اش با چالش‌های افراد محدودبین محلی روبرو می‌شوند و در این فرآیند به یکدیگر نزدیک‌تر می‌شوند. نام سریال تو هیچ چیز خاصی نیستی به طنز برای یک درام نوجوانان حساس و تاثیرگذار انتخاب شده است.