مرا به مادرت ببر

آندره روزن در نمایش واقعیت جدید خود می گوید: "من این مادر جدید هستم، و من یکی از آن زنانی نیستم که دوست دارم،" من این کار را تحت کنترل کردم. " او به دوربین اعتراف می کند: "من واقعاً نمی دانم چه کاری انجام می دهم." و با این کار او هر هفته با مجموعه های مختلفی از مادران، یک نفر جدید، که او را با خرد جمعی خود در مورد بزرگ کردن یک بچه بزرگ ارائه می دهد، در ارتباط است. این که آیا این مامان ایتالیایی در برانکس است که به او توضیح می دهد که چگونه یک پسر مادر را پرورش دهد، یا مادران دربی غلتکی که به روزن توصیه می کند که به پرندگان کوچک اجازه دهد پرواز آزاد داشته باشد و اشتباهات خود را انجام دهد، هر گروه از مادران چه چیزی را به دست می آورند که باعث موفقیت می شود و چه چیزی موفق می شود. پدر و مادر و مانند اسفنجی، روزن در آنجاست که همه آن را در مکالمات صریح و خنده دار خیس می کند.

• والدین می توانند در مورد مخاطبان نمایش صحبت کنند. فکر می کنید این نمایش به دنبال جذب چه کسی است؟ آیا می دانید این نمایش به عنوان بخشی از نمایش هایی به نام NickMom پخش می شود؟ آیا این باعث تعجب شما می شود؟
• بیننده چه احساسی در مورد آندره روزن دارد؟ آیا قرار است او را دوست داشته باشیم؟ به او می خندید؟ با او همدردی کنید؟ چه چیزی در نحوه ارائه او شما را به این نتیجه می رساند؟
• مادران مصاحبه شده من را به مادرتان می کشند همیشه سعی می کنند تمام تلاش خود را برای بچه هایشان انجام دهند. مادر و پدر شما به چه روشهایی سعی در کمک یا تشویق شما می کنند؟

والدین باید بدانند که مرا به مادر خود ببرید یک سریال واقعیت است که بخشی از برنامه نویسی هدفمند مادر نیک جونیور است، بنابراین واقعاً به بچه ها هدف نیست و در حالی که محتوای آن بسیار ملایم است، بچه ها احتمالاً علاقه مند نخواهند بود بشر بینندگان چند کلمه چهار حرفی خونریزی و بحث های خفیف در مورد رابطه جنسی را می شنوند و میهمانان را می بینند که در حال نوشیدن مایعات قهوه ای مرموز از فنجان های انفرادی در مهمانی ها هستند. اگر بچه ها و نوجوانان تماشا می کنند، ممکن است از کاری که مادران انجام می دهند قدردانی کنند.

مرا به مادرتان برسان، واقعاً به نظر می رسد که ممکن است کسل کننده باشد، اینطور نیست؟ دسته ای از مادران که در اطراف Kibbitzing نشسته اند؟ آیا همه ما در زندگی روزمره خود به اندازه کافی از آن استفاده نمی کنیم؟ اما این شخصیت هایی است که این فرضیه تا حدودی کسل کننده را بسیار مسحور می کند. روزن از پرسیدن سؤال بی ترس است: "شما واقعاً گوشت پسرش را برای او برش می دهید؟" او در دهه 20، که هنوز در خانه زندگی می کند، از یک مادر خودساخته به "پسر مادر" می پرسد. "آیا شما گوشت دخترت را هم برش دادید؟" روزن سؤال می کند، سپس به طرز درمانده ای در جواب گفت: "نه"روزن بدیهی است که با آشنایی با هر گروه پر جنب و جوش و مجزا از زنان لذت می برد و مانند "آشپز و بچه های شما برای همیشه برمی گردند" یا "اجازه دهید افراد دیگر به شما کمک کنند." او همچنین آماده است تا توصیه هایی را که برای او مؤثر نیست، از بین ببرد، نتیجه می گیرد که پرورش پسر یک مادر به نظر می رسد "کارهای زیادی برای مادر" است، و احتمالاً او باید "نسخه اصلاح شده" را انجام دهد. اما او مطمئناً نتایج را دوست دارد. "آیا مادرت را بیشتر از همسرتان دوست داری؟" او از یک شوهر جوان ایتالیایی سؤال می کند. "البته!" او پاسخ می دهد. "اوه، این موسیقی به گوش من است"، روزن را به طور نیمه شوخی، اما همچنین به طور نیمه جدی، راپسود می کند. اگر این دوگانگی احساسات برای شما معنی داشته باشد، مرا به سمت مادرتان ببرید.