گربه چکمه پوش

بر اساس داستانی از قرن هفدهم نوشته شارل پرو، پوس در چکمه‌ها روایت جادویی و هوشمندانه‌ای است. آسیابان فقیری گربه محبوبش، پوس، را به پسر کوچک خود، کورین (جیسون کانری)، می‌سپارد. وقتی کورین و پوس برای ساختن زندگی جدیدشان سفر می‌کنند، به طور اتفاقی به پادشاهی ترسناک اُگر بزرگ می‌رسند. به شگفتی جوان، وقتی پوس قدرت ویژه‌اش را آشکار می‌کند، نجات پیدا می‌کنند: گربه می‌تواند خود را به انسان (کریستوفر واکن) تبدیل کند و اگر چکمه‌ای داشته باشد که بتواند با آن راست بایستد، انسانی شگفت‌انگیز خواهد شد. پوس با توانایی‌های حیرت‌انگیز خود در فریب و نیرنگ، به کورین کمک می‌کند تا خود را به عنوان مارکی ثروتمند (و کاملا ساختگی) کاراباس جا بزند تا دل پادشاه محلی و شاهزاده زیبای ورا (کارملا مارنر) را به دست آورد. وقتی این دو جوان عاشق هم می‌شوند، وظیفه پوس است که ثابت کند کورین در واقع یک اشراف‌زاده و خواستگار شایسته‌ای است. تلاش‌های گربه بار دیگر آن‌ها را به دنیای خطرناک اُگر می‌کشاند، جایی که تنها معجزه‌ای الهام‌گرفته از پوس می‌تواند همه آن‌ها را نجات دهد.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد صداقت صحبت کنند. در این فیلم، قهرمان ناصادق است اما به جز اُگره بزرگ به کسی آسیبی نمی‌رساند. آیا دروغ‌ها، وانمود کردن‌ها، یا دروغ‌های کوچک (گاهی دروغ‌های مصلحتی) درجات مختلفی دارند؟ چه زمانی، اگر اصلاً چنین زمانی وجود داشته باشد، گفتن تمام حقیقت قابل قبول است؟
• این فیلم جلوه‌های ویژه‌ی ابتدایی و قدیمی دارد. آیا هنوز هم جادوی آن کار می‌کند و باورپذیر به نظر می‌رسد؟
• آیا با پیام فیلم موافقید که «مهم است خودتان باشید»؟ این برای شما چه معنایی دارد و آیا گاهی در زندگی تان چالش برانگیز است؟

والدین باید بدانند قهرمانان این قصه قدیمی، حیله‌گر و فریبکار هستند، اما حس عدالت‌خواهی دارند. هدفشان ساختن زندگی بهتری برای خودشان است در حالی که احمق‌ها را فریب می‌دهند و دنیا را از شر آدم‌های بد خلاص می‌کنند. دو صحنه ترسناک بالقوه در فیلم وجود دارد که در آن‌ها یک شرور خود را به شکل حیوانات وحشی (شیر، ببر، خرس، سگ وحشی) درمی‌آورد. اما این صحنه‌ها فقط تهدیدآمیز هستند و حمله یا نبردی در کار نیست. در صحنه اول فیلم، پدر سه جوان در بستر مرگ دیده می‌شود و دوربین از او دور می‌شود. جوان برهنه‌ای از کمر به بالا در حال شنا در برکه دیده می‌شود. برای اطلاع از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.

عبور از دکوراسیون‌های بد، کارگردانی آماتور، جلوه‌های ویژه‌ی معمولی و موسیقی‌های سطح پایین این فیلم کار آسانی نیست. اما بازی همیشه‌ی استثنایی واکن دیدنی است. او می‌خواند (خوب نه)؛ می‌رقصد (با شور و شوق)؛ و با ژست‌ها و اداهای خاصش از این فیلم عبور می‌کند، گاهی حتی با تقلید از حرکات گربه‌ها. بازی او، همراه با برخی ترفندهای هوشمندانه و پایانی شیرین، از نابودی یک تولید ضعیف جلوگیری می‌کند.