پسری در حباب پلاستیکی

در این فیلم تلویزیونی، جو (با بازی رابرت رید) و مری چند فرزند خود را از دست داده‌اند، اما یک بار دیگر تلاش می‌کنند. این بار سیستم ایمنی بدن نوزادشان کشنده نیست، اما کودک مجبور است زندگی خود را داخل یک حباب پلاستیکی بگذراند؛ هرگونه تماس با دنیای پر از میکروب قطعا منجر به مرگ خواهد شد. تاد (با بازی جان تراولتا) در نوجوانی، با احساسات معمول نوجوانی دست و پنجه نرم می‌کند، همراه با ناامیدی فزاینده‌ای که از محدود شدن به خانه پلاستیکی‌اش دارد. او از طریق تلویزیون مداربسته به دبیرستان می‌رود، قبل از اینکه یک لباس فضایی اختراع کند که به او اجازه می‌دهد به صورت فیزیکی در کلاس حاضر شود. او همچنین عاشق جینا، دختر همسایه می‌شود. در ابتدا، جینا با تاد بدرفتاری می‌کند و از او برای تقلب در امتحانات مدرسه استفاده می‌کند، اما در نهایت، عشق او را بازمی‌گرداند. ناامیدی فزاینده تاد باعث می‌شود که با ریسک کردن جان خود، بدون محافظ به دنیای بیرون قدم بگذارد.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد سازگاری تاد صحبت کنند. چرا او در نهایت تصمیم گرفت تا از امنيت حباب خود خارج شود و به جهان بیرون برود؟ در چنین شرایطی شما چه کاری انجام می‌دادید؟ چگونه مشکلات تاد مشابه مشکلات تمام نوجوانان است؟

والدین باید بدانند که این داستان با موضوعات تنهایی و بلوغ نوجوانان به بزرگسالی سر و کار دارد. برخی نوجوانان به بهانه تاد، سرگرمی و تفریح می‌کنند، اما فیلم به وضوح نشان می‌دهد که این رفتار آزاردهنده است. بچه‌های بزرگ‌تر مدرسه ابتدایی ممکن است از این داستان جذاب لذت ببرند، اما والدین باید از برخی محتوای بالغانه، به‌ویژه موقعیت‌های جنسی، آگاه باشند. نوجوانان احتمالاً بیشترین ارتباط را با داستان برقرار می‌کنند. علاقه نوجوانان به این ویدئو قابل بحث است. آنها با دردهای رشد ارتباط برقرار می‌کنند، اما ممکن است از سبک بازیگری اغراق‌آمیز آن بخندند. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.

جان تراولتا قطعاً با اشتیاق فراوان به ایفای نقش خود می‌پردازد؛ حتی اگر این فیلم بویژه برای بعد از مدرسه ساخته شده باشد، لبخند پهنش نشان از یک ستارهٔ سینما دارد. پسر در حباب پلاستیکی زمانی که در سال ۱۹۷۶ از تلویزیون پخش شد، بسیار محبوب بود و شهرت جان تراولتا را به عنوان یک ستارهٔ بزرگ تثبیت کرد. شهرت این فیلم دوام آورد و حتی الهام‌بخش یک قسمت از سریال ساینفلد شد که در آن گروه به سفری عجیب برای دیدن یک پسر در حباب می‌روند. هرچند که جذابیت اولیهٔ این فیلم کمی مضحک به نظر می‌رسد، اما خیلی خوب از پس گذر زمان برنیامده است. یک بینندهٔ ۱۳ ساله اجرای تراولتا را مسخره کرد و داستان و بازیگری را «بسیار ملودرام» یافت.در نیمه دوم فیلم، این نوجوان با دقت داستان را دنبال می‌کرد. او واقعاً از صحنه‌ای که تاد با لباس فضانوردی به مدرسه می‌رود لذت برد، چون «خیلی خجالت‌آور» بود. این همان چیزی است که داستان را جذاب می‌کند: صرف نظر از عناصر اغراق‌آمیزش، داستان به روشی عجیب شما را غافلگیر و جذب می‌کند.