عروس بوگدی

عروس بوگدی، دنباله‌ای بر آقای بوگدی، یک سال پس از ماجراجویی خانواده دیویس، که با روح آقای بوگدی (هوارد ویت) در خانه‌شان روبرو شدند، اتفاق می‌افتد. وقتی جنیفر نوجوان (تامی لورن) فکر می‌کند آقای بوگدی را در جنگل دیده است، و برادران کوچکترش هر دو کابوس یکسانی می‌بینند که در آن به قبر این روح می‌روند، پدر و مادرشان، کارلتون (ریچارد ماسور) و الویس (میمی کندی)، یک جلسه احضار روح ساختگی ترتیب می‌دهند تا به فرزندان‌شان اطمینان خاطر دهند. اما شوخی آن‌ها نتیجه معکوس می‌دهد و آقای بوگدی از قبر برمی‌خیزد، این بار مصمم است تا شنل جادویی‌اش را بازپس گیرد و عشق گمشده‌اش، ماریون را پیدا کند. آیا این خانواده می‌توانند بار دیگر با ارواح مقابله کنند و برای همیشه آقای بوگدی را از سر راه بردارند؟

• «خانواده‌ها می‌توانند در مورد لحظات ترسناک‌تر فیلم عروس بوگدی صحبت کنند. آیا لحظات کمدی موجود در فیلم، ترس آن را کاهش داد؟ چرا مردم تماشای فیلم‌هایی که طنز و خطر را ترکیب می‌کنند، دوست دارند؟ آیا عروس بوگدی تعادل مناسبی بین این دو ایجاد می‌کند؟ کودکان تا چه حد می‌توانند صحنه‌های ترسناک را تحمل کنند؟»
• «به نظر شما چگونه جلوه‌های ویژه بر تأثیر صحنه‌های ترسناک تأثیر می‌گذارد؟ آیا جلوه‌های ویژه مدرن به این معنی است که فیلم‌های ترسناک حالا ترسناک‌تر از قبل هستند؟ آیا جلوه‌های ویژه به اندازه داستان و شخصیت‌ها مهم هستند؟»
• «عروس بوگدی» در مقایسه با فیلم‌های کمدی ترسناک مدرن مثل «غوش‌بامپس» چگونه است؟ کدام را ترجیح می‌دهید و چرا؟

والدین باید بدانند که «عروس بوگدی» یک فیلم کمدی ترسناک تلویزیونی محصول دیزنی است که دنباله‌ای بر فیلم «آقای بوگدی» محسوب می‌شود و ممکن است صحنه‌های ترسناکی داشته باشد که کودکان حساس را آزار دهد. آقای بوگدی (با بازی هاوارد ویت) که بازگشته تا خانه خانواده دیویس را تسخیر کند، چهره‌ای زشت و خنده‌ای تهدیدآمیز دارد. با این حال، او در واقع هیچ کاری خطرناک یا خشونت‌آمیز انجام نمی‌دهد. صحنه‌های ترسناک زیادی در فیلم وجود دارد، از جمله قبرستان در شب، گرگ‌هایی که می‌گریند، رعد و برق، و موسیقی پرتنش و وهم‌آلود. آقای بوگدی توسط یک جلسه احضار روح از مردگان بازگردانده می‌شود، که ممکن است برای بینندگان جوان ترسناک باشد. با این حال، فیلم همچنین لحظات خنده‌دار زیادی دارد و لحن کلی آن سرگرم‌کننده و سبک است. به عنوان مثال، در یکی از صحنه‌ها، آقای بوگدی کارلتون (با بازی ریچارد ماسور) را تسخیر می‌کند، اما این صحنه برای خنده طراحی شده است نه ترس. این فیلم از نظر شخصیت‌پردازی و پیام‌های مثبت عمق زیادی ندارد، به جز نمایش یک خانواده گرم و صمیمی که کنار هم می‌مانند. این فیلم ترسناک ممکن است تاثیر زیادی بر بینندگان نگذارد، اما برای خانواده‌هایی که به راحتی نمی‌ترسند، سرگرم‌کننده است. برای اطلاع از فیلم‌های مشابه، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی «شب فیلم خانوادگی» ثبت‌نام کنید.

عروس بوگدی، یک فیلم کمدی ترسناک از دهه ۱۹۸۰ است که توسط دنیای جادویی دیزنی تولید شده و می‌تواند هم یک طنز لذت‌بخش و خودآگاه و هم یک کمدی قدیمی و کلیشه‌ای باشد. بینندگان جوان‌تر احتمالاً آن را کلیشه‌ای و قدیمی می‌دانند، که شاید درست باشد. این فیلم ترکیبی گیج‌کننده از شوخی‌های بد و کمدی اسلپ‌استیک در کنار لحظات ترسناک واقعی مانند احضار ارواح، موجودات ماوراء طبیعی و تسخیر شدن شخصیت‌ها دارد، که باعث می‌شود مخاطب هدف آن مشخص نباشد. سطح طنز و شوخی‌های آن برای کودکان کوچک‌تر مناسب است، اما صحنه‌های ترسناک آن باعث می‌شود که بیشتر برای نوجوانان یا بزرگسالان مناسب باشد.در دفاع از فیلم، عروس بوگدی واقعاً در ایجاد تنش با موتیف‌های کلاسیک فیلم‌های ترسناک و موسیقی وهم‌آلودش، کار بزرگی انجام می‌دهد. و اگرچه شوخی‌های کارلتون و الویس ممکن است آزاردهنده باشد، نمی‌توانید از دوست داشتن آن‌ها خودداری کنید. با وجود نقص‌هایش—و برخی از خطوط داستانی واقعاً عجیب و غریب—عروس بوگدی همچنان خانواده‌هایی را که از داستان‌های ترسناک لذت می‌برند، سرگرم خواهد کرد، اما قطعاً بهترین حالت آن با کمی تامل و دقت درک می‌شود.