آدرنالین، پروژهٔ آدرنالین

پروژه آدرنالین یک برنامه واقع‌نمای مخصوص کودکان است که در آن پنج نوجوان ماجراجو در مجموعه‌ای از چالش‌ها با یکدیگر به رقابت می‌پردازند تا استقامت جسمی و ذهنی خود را به نمایش بگذارند. هر قسمت با گروهی جدید از شرکت‌کنندگان آغاز می‌شود که به اردوگاه اصلی می‌آیند تا با مربی باتجربه بومر فیلیپس ملاقات کنند. زیر نظر او، نوجوانان قبل از مواجهه با دو چالش طراحی‌شده برای سنجش قدرت، تمرکز ذهنی و استراتژی‌شان، تمرینات جسمی انجام می‌دهند. بعد از هر چالش، یک شرکت‌کننده حذف می‌شود؛ وقتی تعدادشان به سه نفر برسد، بومر آن‌ها را به مجری برنامه، ریچارد کاز کازو، برای اجرای نمایش نهایی و مرموز تحویل می‌دهد. خواه این نمایش نهایی یک زیپ‌لاین، موج‌سواری در رودخانه یا پرش بانجی نفس‌گیر باشد، این نوجوانان شجاع آماده امتحان کردن آن هستند و برنده نهایی (یا همان آدرنالیت نهایی) شانس این را پیدا می‌کند تا رزومه ماجراجویی خود را با سفری به یک ورزش مهیج مثل قایق‌رانی در آب‌های خروشان تکمیل کند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد انعطاف در قوانین برای رسیدن به خواسته‌ها صحبت کنند. آیا فکر می‌کنید کودکانی که از قوانین «انعطاف‌پذیر» بازی سوءاستفاده می‌کنند، تقلب می‌کنند؟ چرا یا چرا نه؟ خانواده‌ها همچنین می‌توانند در مورد ماجراجویی و ورزش‌های خطرناک بحث کنند. بچه‌ها: آیا علاقه‌مند هستید برخی از چالش‌هایی را که در این برنامه می‌بینید، امتحان کنید؟ کدام‌ها را؟ آیا چالشی هست که قطعاً انجام ندهید؟ چرا؟ آیا فکر می‌کنید شرکت‌کنندگان در برنامه از چالش‌هایی که با آن‌ها مواجه می‌شوند، می‌ترسند؟ فکر می‌کنید چطور ترس خود را غلبه می‌کنند؟ چه زمانی ترس خود را برای انجام کاری ترسناک، کنار گذاشته‌اید؟ بعد از انجام آن کار، چه حسی داشتید؟

والدین باید بدانند که این مجموعه واقع‌نمای تلویزیونی، که نوجوانان شرکت‌کننده در آن را در حین رقابت در رشته‌های ورزشی مختلف دنبال می‌کند، رفتاری ورزشی را به نمایش نمی‌گذارد. گاهی اوقات شرکت‌کنندگان برای کسب امتیاز آسان، قوانین را دور می‌زنند: به عنوان مثال، در یکی از مسابقات، نوجوانان در میان گروهی از صندوق‌های پستی آویزان می‌شوند و باید در حالی که تاب می‌خورند، نامه‌ها را در آن‌ها قرار دهند. اما یکی از دختران دستورالعمل‌ها را نادیده می‌گیرد، یکی از صندوق‌ها را از جا درمی‌آورد و آن را با خود حمل می‌کند. مجری معمولاً از این تخلفات چشم‌پوشی می‌کند و می‌گوید که به صراحت ممنوع نشده‌اند. یکی از بزرگسالان نیز وقتی فکر می‌کند شرکت‌کنندگان خوب عمل نمی‌کنند، آن‌ها را مسخره می‌کند و اظهارنظرهایی مانند «تلاش کردی، اما نه به اندازه کافی» می‌کند. اگرچه این اظهارنظرها برای خنده است، اما واضح است که برخی از شرکت‌کنندگان خنده‌دار نمی‌یابند.

در حالی که این برنامه ممکن است نوجوانان شما را به انجام فعالیت‌های فیزیکی مانند مواردی که در آن نشان داده می‌شود، تشویق کند، به عنوان یک مجموعه، پروژه آدرنالین اغلب آزاردهنده است. اول از همه، بومر پرحرف وجود دارد، که تشویق او اغلب با طعنه ("اگر تصمیمات اشتباه بگیری، من می‌توانم به تو بخندم!") و توهین ("ننه من می‌تونه صندلی چرخدار رو سریع‌تر از این ببره!") همراه است. اگرچه هدف او خنداندن دیگران است، اما نظرات او ممکن است به راحتی توسط شرکت‌کنندگان احساسی یا بینندگان جوان سوءتفاهم شود. همچنین آزاردهنده، مناطق خاکستری آشکار در قوانین هستند که اجازه تقلب آشکار را می‌دهند. به عنوان مثال، در یک دوره طناب - جایی که چالش گرفتن حلقه‌ها و پرتاب آنها به سمت اهداف در آب برای کسب امتیاز اضافی است - یک نوجوان به سادگی حلقه‌ها را رها می‌کند تا زمان خود را سرعت ببخشد، زیرا هیچ یک از همسالان او قبل از او به اهداف نمی‌رسند. به جای یادآوری به بچه‌ها برای پیروی از قوانین، بومر و کاز به نظر می‌رسد که زیرکی شرکت‌کنندگان را تحسین می‌کنند.اعتراف‌های مقابل دوربین (که حالا در تلویزیون واقع‌گرا استاندارد است) به شرکت‌کنندگان اجازه می‌دهد تا در غیاب رقبایشان درباره‌شان صحبت کنند و گاهی اوقات صحبت‌های توهین‌آمیز ملایمی هم از طرفشان شنیده می‌شود. در نهایت، نمایش با پاپ‌آپ‌های آزاردهنده‌ای که حقایق مختلفی را از میزان نامه‌هایی که سرویس پستی تحویل می‌دهد تا محل غده‌های آدرنال شما ارائه می‌کنند، دچار مشکل می‌شود. به طور کلی، پروژه آدرنالین فاقد وضوح و جریان است و اغلب قربانی سبک نامنظم و حرکات نمایشی زوج مجریان نچسب می‌شود.