نعناع فلفلی

جنیفر گارنر در فیلم نعناع فلفلی در نقش ریلی نورت، یک زن و مادر اهل لس‌آنجلس از طبقه متوسط ظاهر می‌شود. او شاهد به قتل رسیدن شوهر و دختر خردسالش در ملاء عام است، بعد از اینکه شوهرش به‌طور غیرمستقیم در طرحی برای سرقت از یک قاچاقچی مواد مخدر محلی دست داشته است. اگرچه ریلی از تیراندازی جان سالم به در می‌برد و می‌تواند قاتلان را شناسایی کند، اما مقامات رشوه‌بگیر اطمینان می‌دهند که این افراد هرگز تحت پیگرد قانونی قرار نمی‌گیرند یا محکوم نمی‌شوند. پنج سال بعد از قتل‌ها، ریلی با مجموعه‌ای از مهارت‌های جدید و با هدفی واحد به لس‌آنجلس بازمی‌گردد: کشتن هر مردی که او را مسئول مرگ خانواده‌اش می‌داند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد خشونت در فیلم نعناع تند صحبت کنند. آیا تماشای این صحنه‌ها جذاب یا هیجان‌انگیز بود؟ چگونه این فیلم این افکت‌ها را ایجاد کرد؟ تاثیر خشونت در رسانه‌ها بر کودکان چیست؟
• در این فیلم، تقریباً بدون استثنا، تمام شخصیت‌های منفی افرادی با رنگ پوست متفاوت هستند، به‌ویژه آمریکایی‌های مکزیکی‌تبار. این انتخاب چه پیامی را منتقل می‌کند؟
• فیلم در مورد قانون در مقابل عدالت چه چیزی را بیان می‌کند؟ تفاوت این دو در چیست؟ آیا عدالت اجرا شد؟
• آیا رایلی را الگوی مناسبی می‌دانید؟ چرا فکر می‌کنید مردم محله اسکید رو او را فرشته می‌دانند؟

والدین باید بدانند که پپرمینت یک فیلم اکشن و دلهره‌آور انتقام‌جویانه است که بر روی یک زن داغدار و مصمم به نام ریلی نورث (با بازی جنیفر گارنر) تمرکز دارد. ریلی شاهد به قتل رسیدن شوهر و دخترش توسط اعضای یک گروه خلافکار بود که هرگز به خاطر جرایمشان محکوم نشدند؛ پنج سال بعد، او به لس آنجلس بازمی‌گردد با هدفی واحد: کشتن هر مردی که او را مسئول قتل خانواده‌اش می‌داند. بنابراین، به طور طبیعی، خشونت‌های خونین و حتی وحشتناکی وجود دارد در حالی که ریلی در پی انتقام است. او قربانیانش را می‌کشد، با چاقو می‌زند و شکنجه می‌کند. او همچنین زنی را که به او و دخترش بدرفتاری کرده بود، می‌زند و می‌بندد. شخصیت‌های شرور هم می‌کشند، اما بیشتر خشونت‌ها از سوی ریلی است. تعداد کشته‌ها نه تنها به خاطر تصاویر گرافیکی‌اش، بلکه به این دلیل که به جز یک مورد، هر شخصی که ریلی می‌کشد، مکزیکی یا آسیایی‌تبار است و تقریبا هر شخصی با رنگ پوست متفاوت در فیلم یک جنایتکار بی‌رحم است، مسئله‌ساز است. همچنین می‌توان انتظار داشت که تعداد زیادی الفاظ زشت، عمدتا "فحش" و "کلمه‌های رکیک"، تصاویر مواد مخدر، مقداری نوشیدن الکل و سیگار کشیدن در پس‌زمینه وجود داشته باشد. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت نام کنید.

متاسفانه آنچه می‌توانست یک تغییر جالب در داستان‌های انتقام‌جویانه باشد، به یک کپی‌برداری ناشیانه و ناموفق از فیلم‌های جذاب‌تر تبدیل شده است. می‌توانست تماشای لذت‌بخشی باشد که گارنر از نقش‌های تکراری مادران حومه‌نشین خارج شود و در نقشی ظاهر شود که مهارت‌های اکشن او را به نمایش بگذارد، همان‌طور که در سریال «جاسوس» ستاره قدرتمند و ورزیده‌ای بود. بنابراین، ناامیدکننده است که «نعناع فلفلی» با وجود پیش‌زمینه جذاب و دلخراش، استعداد او را با فیلمنامه ضعیف، نمایش‌های مسئله‌دار و داستانی مضحک هدر می‌دهد. به عنوان مثال، برخلاف فیلم‌های انتقام‌جویانه مردانه (مثل جان ویک و تیکن)، توضیح کمی در مورد اینکه چگونه رایلی مهارت‌های لازم در ترور، سرقت و حمل‌ونقل مخفیانه جهانی را برای تبدیل شدن به یک ماشین کشتار یک‌نفره به دست آورده، وجود دارد.فیلمی به کارگردانی پیر مورل و بر اساس فیلمنامه چاد سنت جان، شخصیت های منفی فیلم را به صورت کارتونی و شرور به تصویر می کشد (حتی در دادگاه می خندند) و تقریبا همه آنها از اقلیت های قومی هستند. البته جان ارتیز هم در نقش یک افسر پلیس قتل ظاهر می شود، اما در بیشتر فیلم به عنوان یک مامور نفوذی قاچاقچی مواد مخدر در نیروی پلیس مظنون است. تصویری که از یک نژادپرست سفیدپوست به عنوان فرشته ای از انتقام عادلانه در حالی که هر شخص قهوه ای پوست در داستان یک قاچاقچی مواد مخدر خونخوار، نوچه یا مجرم است، باورپذیر یا ستودنی نیست. دنیای زیرزمینی جنایت، به ویژه در لس آنجلس، فقط محدود به مکزیکی ها یا آمریکایی های کره ای تبار نیست. اما حتی اگر تمام زیرمتن های اجتماعی-سیاسی را کنار بگذاریم، داستان بسیار کمتر از یک فیلم هیجان انگیز انتقام جویانه سرگرم کننده است. گارنر و تماشاگران سینما شایسته بهتر از این هستند.