بگذار باشد

LET IT BE اساسا یک موزیکال در مورد چهار موزیسین در یک لحظه بحرانی در همکاری طولانی و موفق آنهاست. سال 1969 است و پل مک‌کارتنی، جان لنون و جرج هریسون -- سه بیتل اول -- از اواخر دهه 1950 با هم اجرا می‌کردند. (رینگو استار، نوازنده درامز، در سال 1962 به آنها پیوست.) تا این زمان، آنها سال‌ها مشهور بودند و طبق افسانه‌ها، جان آماده ترک گروه بود و جرج تا حدودی بازنشسته، گیتاریست با استعداد، در فیلم به نظر می‌رسد که احساس می‌کند قدرش را کمتر از آنچه باید می‌دانند. جرج آهنگ‌های خودش را می‌نوشت و می‌خواند اما تعداد بسیار کمتری از آنها در آلبوم‌های گروه تبلیغ می‌شد در مقایسه با آهنگ‌های لنون-مک‌کارتنی (که معمولا به طور جداگانه آهنگ می‌نوشتند). رینگو در اینجا مهارت‌های نوازندگی پیانو و ترانه‌سرایی خود را به نمایش می‌گذارد. پل، که اغلب در این رکورد صمیمی از تمرینات و ضبط‌ها نقش رهبری را بر عهده می‌گیرد، در این فیلم همچنان به نظر می‌رسد که به اندازه همیشه برای کار گروه مشتاق است، اما شاید از این واقعیت که دیگران همگی در یک سطح نیستند، غافل است. با این حال، در همان لحظه‌ای که یکی از آنها فقط برای تفریح شروع به نواختن می‌کند، بقیه هم می‌پیوندند و به نظر می‌رسد که از بودن در کنار هم به همان اندازه که در سال‌های سخت و پرتلاششان در نواختن در کافه‌های هامبورگ از 1960 تا 1962 لذت می‌بردند، لذت می‌برند. شیمی بین آنها هنوز وجود دارد حتی اگر زندگی‌شان شروع به متفاوت شدن کرده باشد. اجرای پشت بام که فیلم را به پایان می‌رساند، آخرین اجرای زنده گروه با هم بود. این یک رکورد نادر از جرقه خلاقیت و همکاری است که نشان می‌دهد هنر فراتر از شخصیت‌ها و دوستی‌ها ادامه دارد.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد این موضوع صحبت کنند که هر نسل موسیقی محبوب خاص خود را دارد، اما برخی از موسیقی‌ها ماندگاری دارند و برای دهه‌ها مورد قدردانی قرار می‌گیرند. نظر شما در مورد دوام موسیقی بیتلز چیست؟
• موسیقی محبوب هر دوره اغلب بر اساس موسیقی دوره‌های قبل ساخته می‌شود. چه سبک‌های شناخته‌شده‌ای را می‌شناسید که بیتلز از آن‌ها الهام گرفته و در موسیقی خود استفاده کرده‌اند؟ چگونه موسیقی آن‌ها منجر به ایجاد روندهایی در موسیقی محبوب امروز شده است؟
• فیلم چه چیزی را در مورد پویایی گروه میان جان، پل، جرج و رینگو نشان می‌دهد؟ آیا به نظر می‌رسد با هم کنار می‌آیند؟ آیا با هم بازی کردن برایشان لذت‌بخش است؟ آیا تنش نهفته‌ای را احساس می‌کنید؟

والدین باید بدانند که «Let It Be» نسخه بازسازی شده فیلم مایکل لیندسی-هاگ با همین نام در سال ۱۹۷۰ است که درباره آخرین اجرای عمومی بیتلز، کنسرتی رایگان و غافلگیرکننده در پشت بام لندن است. این فیلم که شامل تمرین‌های صمیمی و جلسات موسیقی شاد است، بیش از ۵۰ سال است که در دسترس نبوده است. پیتر جکسون، کارگردان مجموعه سه قسمتی اخیر «بیتلز: بازگشت»، که تصاویر فیلم قبلی را بازسازی کرده است، تصاویر و صدا را برای تجربه‌ای فوق‌العاده، از نظر موسیقی و درام، تیز و واضح کرده است. این فیلم گنجی است برای طرفداران بیتلز و معرفی خوبی است برای کسانی که با دوستی، شوخ‌طبعی و موسیقی‌دان بودن گروه آشنا نیستند. گروه در سال ۱۹۶۹، قبل از انتشار فیلم و آلبوم همراه آن، از انحلال خود خبر داد. بزرگسالان سیگار می‌کشند. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.

معمولاً تماشای مراحل تولید سوسیس بسیار کمتر از لذت بردن از محصول نهایی آن رضایت‌بخش است. فیلم لِت ایت بی بیش از یک تور از کارخانه تولید سوسیس است. تماشای ورود جان در استودیو توییکنهام فیلم با رولز رویس سفیدش سرگرم‌کننده است. و تماشای روند کار این گروه و مشاهده شادی و حرفه‌ای‌گری‌شان احساس افتخار می‌دهد. این نسخه بازسازی‌شده از فیلم لِت ایت بی سال ۱۹۷۰ هدیه‌ای است هم برای طرفداران بیتلز و هم برای دانشجویان خلاقیت. جان به‌زودی گروه را ترک می‌کند و بذر نارضایتی جورج در حال رشد است. درحالی‌که پل و جورج در حال تمرین آهنگ «تو آو آس» هستند، پل به جورج که عصبانی است می‌گوید: «دارم سعی می‌کنم کمکت کنم، اما همیشه خودم را می‌شنوم که تو را آزار می‌دهم... می‌گویم، بچه‌ها، بذاریم این‌جوری امتحانش کنیم؟» نارضایتی جورج واضح است. او آهنگ «آی می ماین» را می‌نوازد و بعد به بقیه می‌گوید: «مهم نیست که شما آن را نخواهید.»این همچنین به عنوان یک سرود تصادفی به جان، که در سن 40 سالگی در سال 1980 به قتل رسید، و جرج، که در سال 2001 در سن 58 سالگی بر اثر سرطان درگذشت، ادای احترام می‌کند. نگاهی دقیق به صدای سه‌تار متمایز بیتلز و ریشه‌های آن در اشتیاق سه گیتاریست نوجوانی از لیورپول که همه‌فن‌حریف و مانند اسفنج بودند. آنها از موسیقی‌دان‌ها و سبک‌هایی مانند لیتل ریچارد، جری لی لوئیس، چاک بری، سول، بی‌باپ، برادوی، آر اند بی، کلاسیک و پاپ دهه 1940 الهام گرفتند و از آنها سرقت کردند. به نظر می‌رسد که همه آنها از نظر موسیقی مایل به امتحان کردن همه چیز هستند. تماشای پل که Besame Mucho را می‌خواند، یک آهنگ عاشقانه نوشته شده در سال 1940 توسط یک آهنگساز 16 ساله مکزیکی، با صدای تنور اپرایی، و سپس تبدیل بالاد کم‌حجم The Long and Winding Road به یک بوسا نوا پرجنب و جوش، لذت‌بخش است.