مخبر

در سال ۱۹۹۲، مارک ویتاکر (مت دیمون) — یک مدیر ارشد در بنیاد آرتور دانیلز میدلند — به یکی از بزرگترین افشاگران در تاریخ آمریکا تبدیل شد، زمانی که به اف‌بی‌آی اطلاع داد که این شرکت ۵۰۰ فورچون در یک توافق بین‌المللی برای ثابت نگه داشتن قیمت‌ها در میان تولیدکنندگان افزودنی‌های غذایی دست داشته است. ویتاکر بعداً موافقت کرد که جلسات را ضبط کند تا به دولت در ساخت پرونده‌اش کمک کند، اما مأموران فدرال نمی‌دانستند که کل داستان — داستان واقعی — بسیار پیچیده‌تر از چیزی است که می‌توانستند تصور کنند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد این صحبت کنند که چرا مارک کارش را فاش می‌کند. آیا انگیزه‌های واقعی او واضح است؟ آیا در نهایت او یک قهرمان است یا یک شرور؟
• چرا شرکت‌ها، به‌خصوص شرکت‌های بزرگ، به نظر می‌رسد که قادر به جلوگیری از نقض اخلاق نیستند؟ آیا فرهنگ عمومی طمع وجود دارد که رفتارهای غیرقانونی را تشویق می‌کند؟
• فیلم بر اساس یک داستان واقعی ساخته شده است. آیا فکر می‌کنید فیلمسازان حقایقی کلیدی را برای فیلم تغییر داده‌اند؟ چرا این کار را انجام می‌دهند؟ چطور می‌توان فهمید؟

والدین باید بدانند که این کمدی جذاب استیون سودربرگ به دلیل زبان، درجه R دریافت کرده است. اما موضوع اصلی آن، تخلفات شرکتی، ممکن است فقط برای نوجوانان جذاب باشد، زیرا مت دیمون در آن بازی می‌کند. این فیلم بر اساس یک داستان واقعی ساخته شده و پیام‌های متناقضی در مورد اخلاقیات شرکتی ارائه می‌دهد؛ نقض اصول اخلاقی تا حدودی به صورت سطحی و ساده‌انگارانه مورد بررسی قرار می‌گیرد، که ممکن است جرایم را کم‌اهمیت‌تر جلوه دهد. و شخصیت اصلی نیز دقیقاً یک الگوی رفتاری مناسب نیست. با این حال، نوجوانانی که سن کافی برای درک لحن فیلم را دارند، پیام مهمی را در مورد اهمیت پرسش از طمع و جایگاه آن در جامعه امروزی درک خواهند کرد. اگرچه صحنه‌های جنسی و خشونت در فیلم کم است، اما می‌توان انتظار برخی صحنه‌های نوشیدن الکل و فحاشی فراوان (از جمله کلمات f--k و s--t و موارد دیگر) را داشت، به علاوه بحث‌های صریح و گاهی پیچیده در مورد برخی فعالیت‌های جنایی. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.

بر اساس یک داستان واقعی، این فیلم هرگز آن چیزی نیست که به نظر می‌رسد. جاسوسی به نظر می‌رسد اما در نهایت به یک کمدی احمقانه تبدیل می‌شود. ظاهرا قدیمی به نظر می‌رسد، اما با توجه به توطئه‌های شرکتی در اخبار اخیر، کاملا به روز به نظر می‌رسد. و در مورد ویتاکر، که به صورت همدلانه توسط دامون به تصویر کشیده شده است، بازی او در مرز کاریکاتور قرار دارد اما از خط قرمز عبور نمی‌کند. از لحظه‌ای که او را از طریق صدای روی تصویر می‌شنویم که افکارش را بیان می‌کند - که از کلمه مورد علاقه‌اش در زبان آلمانی ("kugelschreiber") تا بافت آووکادو و جاه‌طلبی‌هایش در شرکت ADM در نوسان است - حس می‌کنیم که چیزی درست نیست. اما آیا این شرکت اوست؟ دولت؟ یا خود مارک؟استیون سودربرگ کارگردان به‌خوبی تعادل بین کمدی و رمز و راز را برقرار کرده است. اگر او رویکردی مستقیم را انتخاب می‌کرد، این فیلم به‌راحتی می‌توانست خسته‌کننده شود. اما این رویکرد کاملاً درست است. در هر صورت، ویتاکر یک افشاگر معمولی نیست: او دست و پا چلفتی، بی‌ملاحظه و پرمدعا است (دست‌کم در این روایت از داستان او). سودربرگ در حالی که مخاطب را درگیر می‌کند، همزمان آنها را گیج می‌کند، بخشی از همان سفر گیج‌کننده‌ای که تقریباً همه کسانی که ویتاکر با آنها مواجه می‌شود در آن هستند. موسیقی (اثر ماروین هملیش)، طراحی صحنه - همه چیز درست و به هدف است، تا به نقطه اوج بامزه در عنوان فیلم.